به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تصویری که اخیرا توسط رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) منتشر شده است، فقط یک نگاه اجمالی کوچک از آن را در مقیاس کیهانی به تصویر کشیده است: یک سحابی تاریک به طول ۷ سال نوری که شبیه یک فانوس دریایی تایتانیک است که مراقب فضای خالی سرد و سیاه فضا است. شاید این یک غول سیکلوپی باشد که به دنبال سیاراتی برای بلعیدن است. یا خود مرگ که بر آسمان ها سایه افکنده است.
بیشتر بخوانید:
نبرد جذاب ۲ کراس‌اوور چینی در ایران / عکس
هرچه می‌کشیم از فیلترینگ است!
این تاریکی به دور از ویرانگر دنیاها، نشان دهنده چیزی بسیار بارورتر است.
تصویر جدید از تلسکوپ بسیار بزرگ ESO به مناسبت شصتمین سالگرد تاسیس رصدخانه گرفته شده است. سوژه ترسناک این تصویر سحابی مخروط است، بخشی از یک مجموعه بزرگتر در فاصله ۲۵۰۰ سال نوری از ما به نام NGC ۲۲۶۴ در صورت فلکی تک‌شاخ (مونوسروس).
ممکن است شبیه اکثر سحابی های دیگری که به دیدن آنها عادت دارید، به نظر نرسد و با مجموعه ای پیچیده از رنگ ها به خوبی می درخشد. دلیلش این است که همه سحابی ها یکسان نیستند. برخی از آنها نور ستاره های مجاور را منعکس می کنند. برخی که توسط ستارگان درونشان یونیزه شده اند، نور خود را ساطع می کنند و برخی مانند سحابی مخروط تیره و غلیظ هستند که نور مرئی را جذب می کنند. فقط نور در طول موج های نامرئی برای چشم انسان، مانند مادون قرمز و رادیو، می تواند به آنها نفوذ کند.
سحابی های مات از این نوع به عنوان ابرهای مولکولی شناخته می شوند. اینها شامل برخی از جالب ترین سحابی هایی است که می توان یافت: مکان هایی که در آن ستاره های نوزاد متولد می شوند. گرد و غبار یک ساطع کننده کارآمد نور مادون قرمز است که انرژی حرارتی را می برد و باعث خنک شدن ابر می شود. بدون فشار بیرونی ناشی از گرما، گرانش بر توده‌های غبار و گاز غلبه می‌کند و آنها را به هم متصل می‌کند.
این توده های متراکم هستند که دانه های ستاره ها را تشکیل می دهند. در حال چرخش، جرم بیشتری را از ابر اطراف جذب می‌کنند و فشار لازم برای شروع همجوشی در هسته‌اش را به پیش‌ستاره در حال رشد می‌دهند.
ستاره در جرم معینی چیزی را تولید می کند که ستاره شناسان آن را بازخورد می نامند. جت های پلاسما که توسط خطوط میدان مغناطیسی ستاره شتاب می گیرند از قطب های آن فوران می کنند و فشار تشعشعی قدرتمندی که توسط نور فرابنفش ستاره ایجاد می شود. هر دو در ایجاد باد ستاره ای نقش دارند که مواد را از ستاره بچه دور می کند.
این همان چیزی است که به سحابی مخروط شکل نمادین آن می دهد. ستاره‌های کوچک، آبی و داغ (اگرچه در تصویر جدید به رنگ طلایی ظاهر می‌شوند)، در مرحله‌ای از زندگی خود هستند که بازخورد آنها در سحابی غبارآلود منفجر می‌شود. فرآیندهای مشابهی ساختارهای معروف ستون های آفرینش را در سحابی عقاب ایجاد کردند.
از آنجا که نور مادون قرمز می تواند به این ابرهای متراکم نفوذ کند، ابزارهایی که می توانند جهان را در نور مادون قرمز ببینند - مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب - برای آشکار کردن جزئیات فرآیندهای تشکیل ستاره که در آن رخ می دهد بسیار ارزشمند هستند.
اما تصاویر نور مرئی، مانند VLT، جزئیاتی را نشان می دهند که در طول موج های دیگر ناپدید می شوند. تنها با مطالعه طیف کامل است که می‌توانیم به درک جامعی از همه چیز در این ساختارهای مرموز و شگفت‌انگیز دست پیدا کنیم.
منبع: ساینس‌آلرت
۲۲۷۲۲۷
نظر شما