در این گزارش تصویری، بهترین عکس‌های فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از کلاهک‌های سفید مریخی و ستاره باران کیهانی گرفته، تا جزیره نصف شده و سحابی پاره پاره.
چرخ ستاره‌ای: این عکس که با نوردهی طولانی گرفته شده است، چرخش شبانگاهی ستارگان را به تصویر می‌کشد در حالی‌که شفق قطبی بر فراز افق در حال درخشش است. این عکس در شبه‌جزیره مورنینگتن استرالیا گرفته شده و به تازگی در سایت جهان در شب (TWAN) به نمایش گذاشته شده است. شفق قطبی زمانی به وجود می‌آید که ذرات باردار خورشید که با نام بادهای خورشیدی شناخته می‌شوند، با جو زمین برخورد می‌کنند. برخورد این ذرات با اتم‌های اکسیژن و نیتروژن لایه یونسفر بر فراز میدان مغناطیسی قطبین زمین، باعث آزاد شدن انرژی می‌شود که به صورت این درخشش‌های رنگی در ارتفاع 97 تا 1000 کیلومتری سطح زمین دیده می‌شود.
سحابی پاره پاره: این عکس که توسط تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) رصدخانه جنوبی اروپا گرفته شده است، سحابی سیاره‌‌نمای فلمینگ 1 را به تصویر می‌کشد که جت‌ها و سایر ساختارهای به شدت متقارن آن مدت‌ها است که برای اخترشناسان به صورت یک راز در آمده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که رقص مداری ستارگان دوقلوی کوتوله سفید در مرکز این سحابی ممکن است موتور محرک پشت این چیدمان باشد.
سحابی‌های سیاره‌نما به هیچ وجه سیاره نیستند. این نام غلط در قرن هجدهم میلادی بر روی آنها گذاشته شد، چرا که این سحابی‌ها شبیه سیارات گازی عظیم منظومه شمسی دیده می‌شدند. در حقیقت، سحابی‌های سیاره‌نما پوسته‌های درخشانی از گاز هستند که توسط ستارگان در حال مرگ مانند کوتوله‌های سفید به بیرون ریخته می‌شود.
جزیره نصف شده: حتی از فاصله 2286 کیلومتری سطح زمین نیز کاملا معلوم است شهرک ساحلی مانتول‌کینگ در نیوجرسی آمریکا ممکن است هیچ‌گاه مانند قبل نشود. طی طوفان سهمگین سندی، یک موج اقیانوسی سوراخی را در این جزیره باریک ایجاد کرد که اثرات آن به وضوح در تصاویر هوایی دیده می‌شود. طوفان سندی پل 25 میلیون دلاری مانتول‌کینگ را در هم کوبید، کل خانه‌های آن محدوده را از روی زمین محو کرد، و باعث شد تا بخشی از شهرک در اثر صدمه خطوط گازرسانی دچار حریق شود.
ستاره باران: در این تصویر ترکیبی، خوشه ستاره‌ای ماکیان OB2 که نزدیک‌ترین زایشگاه ستاره‌ای به زمین است، به خاطر انرژی صدها ستاره داغ و جوان در حال درخشش دیده می‌شود. برای تهیه این عکس، رصدخانه اشعه ایکس چاندرا به فاصله‌ای در حدود 5 هزار سال نوری خیره شد و تصویر 1500 ستاره را که پرتو ایکس از خود ساطع می‌کردند (ستارگان آبی عکس بالا) ثبت کرد. تلسکوپ فضایی اسپیتزر نیز تصویر فروسرخ (قرمز) را تهیه کرد، و تلسکوپ زمینی ایزاک نیوتن نیز تصویر مربوط به طول موج مرئی (نارنجی) را ثبت کرد.
هنوز نمرده‌ام: شاید این تصویر شبیه انفجارهای علمی تخیلی فیلم‌های هالیوودی به نظر رسد، اما کهکشان NGC 5010 در واقع مشغول گذار از یک فرگشت طولانی و غیرمخرب از یک کهکشان مارپیچی همانند کهکشان راه شیری ما، به یک نمونه بالغ‌تر یعنی کهکشان بیضوی «قرمز و مرده» است. این عکس که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است، کهکشان NGC 5010 را که عمدتا حاوی ستارگان قرمز و پیر است نشان می‌دهد. پرسپکتیو لبه‌ای این عکس، هم بازوهای مارپیچی فروریخته و هم شکل گرد کهکشان را به تصویر می‌کشد.
کلاهک‌های سفید مریخی: آیا این نشانه‌ای از وجود آب روی مریخ است؟ جواب این است: «نه دقیقا». امواج برخوردی موجود در این عکس که توسط دوربین HiRISE مدارگرد شناسایی مریخ گرفته شده است، در واقع نمونه‌های نسبتا نادر صخره‌های بیرون زده مریخی هستند که معمولا با غبار یا ماسه پوشیده شده‌اند. بیرون‌زدگی نوارهای صخره‌های رسوبی مریخی می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا دریابند که ترکیب و قدرت صخره‌های مریخی چطور تغییر کرده است.
منبع: نشنال جئوگرافیک – ترجمه: محمود حاج‌زمان
53275
نظر شما