نهادی که به تعبیر امام راحل تشکیل آن «یقینا از برکات و الطاف جلیه خداوند تعالی بود» و «شجره طیبه و درخت تناور و پرثمری است که شکوفه‌های آن بوی بهار وصل و طراوت یقین و حدیث عشق می‌دهد.
بسیج مدرسه عشق و مکتب شاهدان و شهیدان گمنامی است که پیروانش بر گلدسته‌های رفیع آن، اذان رشادت و شهادت سرداده‌اند. بسیج میقات پابرهنگان و معراج اندیشه پاک اسلامی است که تربیت‌یافتگان آن نام و نشان در گمنامی و بی‌نشانی گرفته‌اند. بسیج لشکر مخلص خدا است که دفتر تشکیل آن را همه مجاهدان، از اولین تا آخرین، امضا نموده‌اند.»
این واژه‌ها و تعبیرهای بی‌نظیر و ملکوتی، اوصافی است که مراد و مرشد بسیجیان، امام خمینی (ره) در آخرین پیام خود به مناسبت هفته بسیج (2 آذر 1367) صادر فرموده‌اند؛ امامی که دوست و دشمن صداقت او در گفتار و دوری‌اش از مداهنه و مبالغه را تصدیق کرده و می‌کنند و این همه نشان از آن دارد که هیچ نهادی والاتر و عزیزتر از بسیج در نگاه آن پیر روشن‌ضمیر نبوده است.
حق هم همین است؛ به‌ویژه آن‌گاه که دشوارترین شب‌ها و روزهای پرخطر هشت سال دفاع مقدس را به یاد آوریم و نقش بسیج و بسیجی‌ها را در خلق حماسی‌ترین صحنه‌های تاریخ ایران و جهان مرور کنیم.
در آن صورت است که ما نیز همگام با رهبر سفرکرده این امت، می‌پرسیم: «حقیقتا اگر بخواهیم مصداق کاملی از ایثار و خلوص و فداکاری و عشق به ذات مقدس حق و اسلام را ارائه دهیم، چه کسی سزاوارتر از بسیج و بسیجیان خواهد بود؟!»
نوجوانان، جوانان و پیران جوانمردی که داوطلبانه و بی‌هیچ ادعا روزهای سخت جنگ را مردانه پشت سر نهادند و بدون درخواست پاداش و سپاس، فقط برای ادای تکلیف، در برابر بی‌رحم‌ترین دشمنان این آیین و سرزمین سینه سپر کردند؛ «فَمِنهُم مَن قَضی نَحْبَه و مِنهُم مَن یَنتَظِرُ».
اینک فرصت خوبی برای بازخوانی آن روزها و روزهای پس از آن است؛ روزهایی که بسیجیان بازمانده که نه، بازگشته از معراج، نه‌تنها قدر ندیدند و بر صدر ننشستند، که گاه طعنه هم شنیدند و به حاشیه نیز رانده شدند. اما این فرزند و جانشین فرزانه امام بود که بسیجی را همیشه حاضر در میدان می‌خواست و می‌خواهد. بسیجی، گرچه مرد میدان‌های خطر و فداکاری است، اما فقط برای آن روزها نیست. باور باید کرد که تنها راه نجات کشور بازگشت به فرهنگ بسیج و حاکمیت تفکر بسیجی بر همه عرصه‌ها است؛ چراکه «اگر بر کشوری نوای دلنشین تفکر بسیجی طنین‌انداز شد، چشم طمع دشمنان و جهان‌خواران از آن دور خواهد شد و الا هر لحظه باید منتظر حادثه ماند.»
تکریم بسیج، احترام به مردانگی و مروت، پاسداشت جوانمردی و تضمین آینده است. بسیجیان نیازی به احترام و تجلیل ما ندارند. ما هستیم که به آنان و به حضور فعال‌شان برای همیشه نیازمندیم. جنگ، آزمون خوبی برای جداشدن صف مدعیان از مردان حقیقت بود و البته همیشه مدعیان بدلی وجود داشته و خواهند داشت. حساب آنان را باید جدا ساخت. شعار امروز اگر پشتوانه و سابقه‌ای در دیروز نداشته است، به سان همه شعارهاست و نیازمند امتحان در روز مبادا. خدا را سپاس که رویش‌های بسیج همچنان پرثمر و برکت‌خیز است، امّا مباد که نام‌آوران روزهای سخت از یاد بروند و در گرد و خاکِ بازی‌های روزگار دیده نشوند؛ چه رسد به آن‌که خدای ناکرده کم‌لطفی و جفا ببینند.
امام در پایان همان پیام فرمود: «من دست یکایک شما پیشگامان رهایی را می‌بوسم و می‌دانم که اگر مسؤولین نظام اسلامی از شما غافل شوند به آتش دوزخ الهی خواهند سوخت.»
سلام و صلوات خدا بر شهیدان بسیج و درود و برکات او بر زنان و مردانی که سنگر آنان را همچنان پاس داشته‌اند. یا لیتَنی کنتُ مَعَهُم فَافوزَ فوزاً عظیماً.
* عضو مجلس خبرگان
* منتشر شده در روزنامه جام جم . ۵ آذر ۱۳۹۹
نظر شما