درباره دکتر حسین انتظامی یادداشت‌ها و مطالب بسیاری نوشته شده است و نفس این نوشته‌ها خود نشان می‌دهد که او چه تاثیراتی را از چه جهاتی بر افراد نهاده است که دست به قلم برده و برایش نوشتند.
سری به همین بخش وبلاگ‌های خبرآنلاین بزنید تا دریابید چه کسانی و از چه زوایایی درباره او سخن گفته و یادداشت نوشته‌اند.
نگارنده جدای از تجربه‌های شخصی که از مساعدت‌های معنوی‌اش در برخی امور کاری دارد، از زاویه رسانه‌ای نیز می خواهد به نکته‌ای اشاره کند که شاید هم دیگران به آن اشاره کرده باشند اما تکرار آن از زبان نگارنده هم خالی از لطف نیست. چرا که اگر موضوع تکراری باشد حداقل در فرم از زاویه‌آی دیگر به آن نگاه شده است.
در عالم نشر به مدیر انتشاراتی که ایده تالیف یک کتاب را به مولف می‌دهد، ناشر اثر آفرین می‌گویند. ناشری که ظرفیت‌های مولف را می‌شناسد و بر اساس همان ظرفیت‌ها از او دعوت به نوشتن کتابی می‌کند و در گفت وگوهای طولانی مسیر و جهت را به مولف داده و در نهایت اثری خلق می‌شود که از هر جهاتی استثناء‌است. از نمونه‌های شاخص ناشران اثر آفرین می‌توان به زنده‌یاد علیرضا حیدری( مدیر انتشارات خوارزمی) و شادروان عبدالرحیم جعفری(انتشارات امیرکبیر) و محمد زهرایی(انتشارات کارنامه) اشاره کرد. در میان زندگان نیز حداقل من چهار تن را به این صفت می‌شناسم. داود موسایی( مدیر انتشارات فرهنگ معاصر)،حسین پایا(مدیر انتشارات طرح نو) ، علیرضا رمضانی( مدیر نشر مرکز) و عبدالکریم جربزه‌دار(مدیر انتشارات اساطیر). نگاهی به کارنامه کاری این ناشران و کتاب‌هایی که منتشر شده است از ظرفیت‌های منحصر به فرد آنها خبر می‌دهد.
دکتر حسین انتظامی در عالم رسانه چنین ویژگی‌ای داشته و دارد و به گمانم در سمت جدید( دستیار ارشد وزارت ارشاد) می‌تواند اسباب کارهایی شود که این وزارتخانه متورم و فسیل‌شده را از این وضعیت به در آورد.
اما آنچه که از آقای انتظامی به جای‌مانده است جدای از رسانه ای چون جام جم و خبرآنلاین، فعالیت‌های او در بخش آنلاین ژورنالیسم است. سه رسانه جام جم آنلاین، همشهری آنلاین و خبر آنلاین نمادهایی از فعالیت‌های این دانشی مرد عرصه رسانه است که به گمانم اوج آن را می‌توان در خبرآنلاین و به خصوص در بخش وبلاگ خبرآنلاین جست و جو کرد.
از دید من بخش وبلاگ خبرآنلاین یکی از آزادترین بخش‌ها در حوزه رسانه در جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌رود. من خود بسیاری از یادداشت‌هایی که روزنامه‌های پیشرو دراین ایام از انتشار آن بی‌هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای خودداری می‌کردند را در وبلاگم در خبرآنلاین انتشار می‌دادم. اگر به میزان افرادی که در این بخش حضور دارند و نیز تنوع افراد از هر طیف و فکری را رصد کنید به تاکید من خواهید رسید که آنچه یورگن هابرماس آلمانی از آن به عنوان یک حوزه عمومی یاد می‌کند، در همین وبلاگ خبرآنلاین خود را نشان داده و می‌دهد.
برخی خبرها و یادداشت‌هایی که در همشهری‌آنلاین امکان انتشار پیدا نمی‌کرد سر از خبرآنلاین در می‌آورد. حتی به یاد دارم شبی را که خبر حضور استاد شجریان در ایران (بعد از ماجراهای سال ۱۳۸۸) ، بعد از ۱۵ ماه را به همشهری انلاین دادم (خبری تولیدی که کسی دیگر نداشت و از جهاتی خبر مهمی بود) که به هر دلیل منتشر نشد و بلافاصله به دوستی در خبرآنلاین دادم که سریع منتشرش کرد و در نیم ساعت بیش از ۵ هزار بیننده داشت.
در سطح فردی نیز نگارنده تجربه پی‌گیری چند مورد اداری را از سوی ایشان داشتم که انصافا به اکمل ترین وجه ممکن انجامش دادند و ضمن اینکه در تمامی دیدارهایی که به صورت خصوصی با با ایشان داشم هیچگاه احساسی از تفرعن و خود بزرگ‌بینی را در او ندیدم.
امید که این روحیه همچنان حفظ شود و ایشان در سمت یا سمت‌های جدید کارهای اساسی‌تری را سامان مندی کند.
نظر شما