دراین دنیای بی حاصل چرا مغرور می گردی؟

یکی از رفتار هایی که همه ما را ازار می دهد کبر و غرور و نخوت است.این در حالی است که تواضع و فروتنی و دوست داشتن دیگران خصلت دیگری است که مورد پسند همه قرار می گیرد.این که چه می شود تا افراد غرور داشته باشند و بر دیگران فخر بفروشند را باید از خود آنان پرسید ولی نتیجه کا را شاعری که نمی شناسمش به خوبی اشاره کرده است:
در این دنیای بی حاصل، چرا مغرور می گردی سلیمان گر شوی، آخر نصیب مور می گردی
آن چه که مشخص است افراد مغرور دوستان کمی دارند چرا که افراد مغرور معمولا دیگران را تحقیر می کنند لذا تحمل این نوع رفتار ها هم بسیار سخت است.تحصیلات بالا،درآمد زیاد،موقعیت اداری مناسب در جامعه،پایگاه اجتماعی بالا و ... می تواند زمینه کبر و غرور را فراهم کند. این در حالی است که غرور را برخی هدیه شیطان می دانند.پیامکی برایم ارسال شده بود که تصادفا در مورد همین موضوع است:
غرور هدیه شیطان است و دوست داشتن هدیه خداوند، ما هدیه شیطان را به رخ هم می کشیم و هدیه خداوند را از هم پنهان می کنیم.
راستی چه می شود که ما یا برخی از اطرافیان و دوستان مان اینگونه رفتار می کنند؟