با اجرای اسنپ‌بک در کوچه چه کسانی عروسی است؟

اما چه کسانی  درچنین وضعیتی به دست‌افشانی و پایکوبی می‌پردازند؟ طبعا کسانی که از رهگذر افزایش تحریم و تحمیل جنگ، نان‌شان می‌رود توی روغن.

نگاهی بیندازید به فضای رسانه‌های رسمی و مجازی.اپوزیسیون خارج از کشور جشن گرفته اند چون در خیال خود منتظرند با فشار معیشتی بر مردم، شورش داخلی صورت گیرد،کشور ناآرام شود و جمهوری اسلامی سقوط کند. 

در داخل کشور هم جماعت پایداریچی خوشحالند و گمان می‌کنند اجرای اسنپ بک یعنی سقوط برجام و کم شدن روی کسانی که در سال94 مقدمات آن توافق را فراهم کردند.حالا دلشان خنک و عقده‌شان خالی شده است.

این طفلکی ها حلیم کسان دیگری را هم می زنند. حلیم کی؟ حلیم کاسبان تحریم را. آنها هستند که از تحریم و کمبود و جنگ و سختی مردم نان می خورند. کمترین اعتقادی به جمهوری اسلامی ندارند. خیلی چیزهای دیگر را هم ندارند ازجمله شرف؛انسانیت؛ وجدان؛عاطفه و نوعدوستی. آنها بعضا دکمه بیخ حلق خود را هم می‌بندند؛ تسیبح شاه مقصود هم دور انگشت‌شان می چرخانند؛ حرف "ض" را در "ولاالضالین" چنان ادا می کنند که هیچ متولد حجاز هم نمی تواند ادا کند؛ در سخن عاشق سینه چاک انقلاب و نظام هستند و...

قطعا بسیاری از پایداریچی ها چنین صفات زشت و ناپسندی ندارند اما غلام حلقه به گوش کاسبان تحریم‌اند. نه الان که از 10سال پیش چنین‌اند. کاسبان تحریم سوار ساده لوحی پایداریچی‌ها می‌شوند و از آنها کولی می‌گیرند. این بیچاره ها برای خداوندان زر، نقش ایدئولوژیک بعهده می‌گیرند و از کاسبان تحریم جرم شویی می‌کنند و رنگ تقدس بر آنها می‌پاشند. 

کاسبان تحریم در کوچه شان عروسی است و جهیزیه این عروسی را پایداریچی ها حمل می‌کنند. درست مصداق آن ضرب المثل که : "شتر را برای حمل جهیزیه به عروسی می برند." و سهم شترها فقط نواله ای است که صاحب مجلس عروسی جلوشان می ریزد. و شتر بیچاره خرسند است که ...