خبرآنلاین اصفهان - عاطفه علیان: آلزایمر برای من یک مسئله کاملاً شخصی است؛ پدربزرگم به این بیماری دچار شد و سال‌های پایانی زندگی‌اش را با کاهش حافظه و اختلالات شناختی شدید سپری کرد. این تجربه شخصی و تماشای مشکلاتی که خانواده‌ام در مواجهه با این بیماری داشتند، مرا به این فکر واداشت که با روند سریع سالمند شدن جمعیت در اصفهان، به ویژه برای نسل دهه شصت، آلزایمر و زوال عقل چه چالش‌هایی می‌تواند به همراه داشته باشد و آیا اصفهان ما برای مقابله با آن آمادگی دارد؟!
بر اساس آمارها، جمعیت سالمند اصفهان در حال افزایش است و به همراه آن، شیوع بیماری‌هایی مانند آلزایمر نیز بیشتر شده است؛ مهدی نجات، متخصص روان‌پزشکی، به خبرآنلاین می‌گوید: با توجه به رشد تعداد سالمندان در اصفهان، بیماری آلزایمر در بین افراد بالای ۶۵ سال به یکی از مشکلات عمده تبدیل شده است. این افزایش در جمعیت سالمند، لزوم ارائه خدمات درمانی، حمایتی و آموزشی را برای بیماران و خانواده‌هایشان بیشتر می‌کند.
وی اضافه می‌کند: به نظر می‌رسد که زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی اصفهان برای پاسخگویی به این افزایش تقاضا و فراهم کردن خدمات مناسب به اندازه کافی توسعه نیافته است. بدون برنامه‌ریزی صحیح و آمادگی مناسب، موجی از مشکلات ناشی از بیماری‌های سالمندی به‌ویژه زوال عقل، در آینده‌ای نزدیک، جامعه و سیستم بهداشت عمومی را با چالش جدی روبه‌رو خواهد کرد.
ابعاد اجتماعی و روانی آلزایمر
برای درک عمیق‌تر زوال عقل، تنها بررسی علائم جسمی و مغزی کافی نیست و عوامل اجتماعی و روانی نیز نقش مهمی در بهبود یا وخامت وضعیت بیمار دارند.
به نظر می‌رسد که زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی اصفهان برای پاسخگویی به این افزایش تقاضا و فراهم کردن خدمات مناسب به اندازه کافی توسعه نیافته است
سارا آریا، روان‌شناس بالینی نیز در این باره به خبرآنلاین می‌گوید: بیماری‌های شناختی مانند آلزایمر نه تنها بر حافظه و شناخت بیماران تأثیر می‌گذارند، بلکه به‌شدت بر زندگی اجتماعی و روانی آن‌ها نیز تأثیرگذارند. بیماران و خانواده‌ها نیاز به حمایت‌های عاطفی و روانی دارند و ما باید به این نیازها به‌طور جدی توجه کنیم.
زوال عقل به‌ویژه آلزایمر، نه تنها زندگی فرد مبتل بلکه زندگی اعضای خانواده و نزدیکانش را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. پروفسور علی حسینی، متخصص سالمندی، به خبرآنلاین می‌گوید: خانواده‌های بیماران مبتلا به آلزایمر با چالش‌های مختلفی از جمله فشارهای عاطفی، اجتماعی و مالی مواجه می‌شوند. این مسئله نیاز به آموزش عمومی و فرهنگ‌سازی برای درک بهتر این بیماری و حمایت از بیماران و خانواده‌هایشان را بیشتر می‌کند.
تغییر نگرش و حمایت‌های اجتماعی
وی تاکید می کند: در بسیاری از جوامع پیشرفته، رویکردهای جدیدی نسبت به بیماری‌های شناختی و آلزایمر شکل گرفته است. متخصصان معتقدند که این بیماری‌ها باید به‌عنوان بخشی از فرایند زندگی در سنین بالا و نه به‌عنوان پایانی برای زندگی در نظر گرفته شوند.
نجات در این باره توضیح می‌دهد: خانواده‌ها و خود بیماران، آلزایمر را نوعی «مرگ زودهنگام» می‌پندارند اما با تغییر نگرش و ایجاد سیستم‌های حمایتی مناسب، می‌توان کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشید.
این متخصص روان‌پزشکی ادامه می‌دهد: مراکز ملاقات و مراکز نگهداری از بیماران آلزایمری، می‌توانند محیطی برای تعامل و مشارکت اجتماعی بیماران فراهم کنند.
وی بر این باور است که این مراکز می‌توانند به بیماران کمک کنند تا از انزوا خارج شوند، در فعالیت‌های گروهی شرکت کنند و از نظر عاطفی و روانی تحت حمایت قرار بگیرند. این تعاملات اجتماعی می‌تواند به بهبود وضعیت روانی و اجتماعی بیماران کمک کند.
نجات تأکید می‌کند: جامعه ما هنوز آمادگی لازم برای مواجهه با بحران آلزایمر را ندارد. ما نیاز به سیاست‌گذاری‌های منسجم و ارائه خدمات درمانی، حمایتی و اجتماعی به بیماران و خانواده‌های آن‌ها داریم.
موسیقی‌درمانی و درمان‌های غیردارویی
یکی از رویکردهای جدید و مؤثر در درمان بیماران آلزایمری، موسیقی‌درمانی است. پروفسور حسینی در این ارتباط می‌گوید: موسیقی می‌تواند به تحریک حافظه و بهبود خلق‌وخو در بیماران آلزایمری کمک کند. تحقیقات نشان داده‌اند که گوش دادن به موسیقی‌های آشنا، می‌تواند به بیماران کمک کند تا برخی از خاطرات خود را به یاد آورند و از انزوا دوری کنند.
بسیاری از بیماران مبتلا به آلزایمر با چالش‌های زیادی روبه‌رو هستند، از جمله فراموشی‌های ناگهانی که زندگی روزمره آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. خانم فاطمه، بیمار ۶۸ ساله مبتلا به آلزایمر، می‌گوید: بسیار سخت است که احساس کنی هر روز چیزهایی را از دست می‌دهی و به مرور، حتی نزدیکان خود را به یاد نمی‌آوری اما حضور در گروه‌های حمایتی به من کمک می‌کند تا حس بهتری داشته باشم.
به جای دیدن آلزایمر به‌عنوان یک پایان، باید این بیماری را به عنوان مرحله‌ای جدید از زندگی پذیرفت و با تغییر نگرش و ارائه حمایت‌های لازم، آن را به تجربه‌ای قابل تحمل‌تر برای بیماران و خانواده‌ها تبدیل کرد
بیماری آلزایمر تنها فرد مبتلا را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد؛ بلکه خانواده‌ها نیز با چالش‌های عاطفی و روانی فراوانی روبه‌رو می‌شوند. آقای سعید، که پدرش به آلزایمر مبتلا است، می‌گوید: سخت‌ترین بخش این بیماری، تماشای کاهش تدریجی توانایی‌های پدرم است.اما حمایت‌های عاطفی که از بستگانم دریافت می‌کنیم، به ما کمک می‌کند تا با این وضعیت کنار بیاییم.
ضرورت آمادگی جامعه برای بحران آلزایمر و زوال عقل در اصفهان
وی ادامه می دهد: با توجه به رشد سریع جمعیت سالمند در اصفهان و افزایش شیوع بیماری آلزایمر، سیاست‌گذاران و مسئولان بهداشت عمومی باید برنامه‌های مناسبی برای مواجهه با این بحران تدوین کنند.
زوال عقل و آلزایمر به عنوان یک چالش اجتماعی و انسانی در حال گسترش است. برای کاهش اثرات آن بر جامعه و خانواده‌ها، باید تغییر نگرش نسبت به این بیماری در اولویت قرار گیرد. توسعه زیرساخت‌های بهداشتی و مراکز نگهداری، ایجاد برنامه‌های حمایتی و ارتقای آگاهی عمومی، گام‌هایی هستند که می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌هایشان کمک کنند.
به جای دیدن آلزایمر به‌عنوان یک پایان، باید این بیماری را به عنوان مرحله‌ای جدید از زندگی پذیرفت و با تغییر نگرش و ارائه حمایت‌های لازم، آن را به تجربه‌ای قابل تحمل‌تر برای بیماران و خانواده‌ها تبدیل کرد.
نظر شما