آیا فقط «یه حبه قند» فیلمی ایرانی است؟

خانم بادي آيا شما مي‌دونيد سنت چيه؟ زندگي سنتي چيه؟ همانطور كه وقتي مي‌گيم ايران و نقاشي ايراني بيشتر از اينكه نقاشي‌هاي مدرن به نظرمان بيايد، چشممان به دنبال طرحي برگرفته از نقشي‌هاي قديمي، قهوه‌خانه‌اي، مينياتور و ... مي‌رود در مورد سنت در زندگي هم چشممان به دنبال نشانه‌هاي آن مي‌رود. همه فيلم‌هايي كه گفتيد آثار اجتماعي هستند كه بخشي از وضعيت جامعه را نشان مي‌دهد، اما در كمتر مورد از آنان مي‌توان نشاني از سنت‌هاي ايراني يافت. آنچه كه شما مي‌گوييد ايرادي نابه‌جا به تعريف از «يه حبه قند» است.

شما میتونی بهترشو بساز

من با اینکه در دهه چهارم زندیگی خود هستم و ساکن شهری دور از تهران این نوع زندگی را که فیلم نشان می دهد ندیدم و تجربه نکردم ... اگر منی که سی و پنج سال دارم زندگی سنتی از نوعی که در این فیلم اشاره شده را نمی فهمم ربطی به غیر ایرانی بودنم ندارد ... زندگی ما ایرانی ها خیلی وقت است که چیزی شبیه مهمانی مادر یا یه حبه قند نیست و این هیچ ایرادی ندارد.....

یعنی فقط فیلمی که نشانه های سنتی زندگی ما را داشته باشد، ایرانی است؟ فیلمهای اجتماعی، ایرانی نیستند؟ حتما باید خونه قدیمی و حوض و باغچه و کاسه و کوزه و چادر گل گلی و سفره غذا و ...در فیلمی باشد تا آن فیلم ایرانی باشد؟؟؟

حرف سرکار خانم بادی خیلی درست است. فیلمی مثل شب یلدا یا بوتیک اگر ایرانی تر از فیلمهایی مثل یه حبه قند نباشند، کمتر نیستند. مگر ایرانی بودن یک فیلم فقط به نمایش آداب و رسوم و نشانه های سنتی و گذشته ماست؟ یعنی الان هرکس اونجوری زندگی نمی کند، ایرانی نیست؟

يكي از دوستان بدون نام خوب اشاره كرد و منم نظري جز نظر ايشون ندارم! وقتي به من مي گن غذاي ايراني، ياد قرمه سبزي ميافتم حتي اگر غالبا فست فود بخورم وقتي مي گن شعر ايراني اول شعر كهن به ذهنم متبادر مي شه تا شعر نيمايي وقتي مي گن زندگي به سبك ايراني هم ياد يه چيزي مثل يه حبه قند ميافتم چون زندگي به سبك جديد، چيزي نيست كه پايه گذارش ما بوده باشيم در بسياري از كشوراي دنيا به سبك امروز ما ايرانيا زندگي مي كنن و نمي شه اسم جدايي نادر از سيمين رو زندگي ايراني گذاشت بحث خوب يا بد بودن سبك زندگي نيست! و من نمي خوام بگم اون بهتر بوده!!! ايرادي كه گرفتيد به نظر من وارد نيست

فیلم خوبی بود ولی واقعا در حد اینهمه تعریف نیست فقط بازی شون خوب بود.درست همه چیش سر جا بود دیالوگ طنز ویا فضای خوب فیلم.ولی اصلا داستان و پیام نداشت.

نمی‌توانم در مقابل استدلال برخی از کامنت‌گذاران-که به هجویه‌ای ناخواسته می‌ماند-سکوت کنم.وقتی ذهنیت شما از مفاهیم مهمی مثل ایرانی‌ بودن و ارزش‌ها و نمادهای انسانی یک جامعه،در سطح قرمه‌سبزی و یا نهایتاً یک سبک نقاشی(احتمالاً قهوه‌خانه‌ای)است؛دلیلی هم ندارد که متوجه هسته‌ی اصلی این نوشته شوید.کامنت‌هایی از این دست ناآگاهانه توخالی بودن «ایرانی بودن» به این سبک را به خوبی برجسته می‌کند.با همین تفکر باید آمریکا را نه به عنوان یک جامعه‌ی چندملیتی بلکه با کلاه و چکمه‌های چرمی کابوی‌ها بشناسیم یا مثلاً به جای شناخت فرهنگ به شدت مقهور طبیعت ‌ژاپن،کیمونو و صندل‌‌های‌‌شان برای‌مان اصل باشد.

همونطور كه خود نويسنده هم اشاره دارن مسئله خوب يا بد بودن فيلم نيست. مسئله خوب يا بد بودن فرهنگ جديد و قديم در ايران هم نيست. ايشون مي گن چرا اين فيلمها با تاكيد زيادي به عنوان فيلم ايراني ياد مي شند و فيلم هاي ديگر نه! من تو فضاي مجازي دوستان زيادي از مليتهاي مختلف دارم. اونها ايران رو با كباب، قليون، فرش،... و چيزاي قديمي ياد مي كنن نه با زندگي مدرن امروزيمون. من فك مي كنم دوست ديگه كه نظري مثل من دارند، فك مي كنيم كه براي تبليغ فيلم جدايي نادر از سيمين نمي شه با خط نستعليق نوشت زندگي ايراني و ايرادي كه خانم نويسنده وارد كردن و البته با اين شدت وارد نيست وگرنه من شخصا هامون، چهارشنبه سوري، 7 دقيقه تا پاييز و ... رو بيشتر مي پسندم تا يه حبه قند

به نظر من شیرینی این فیلم در این است که بدون اینکه دغدغه ی دگر اندیشی داشته باشد، توانسته سخن از فرهنگ و هویت ایرانی نماید. اما به معنی این نیست که فرهنگ ایرانی همان قرمه سبزی و... سایر مثال هایی که در کامنت های فبل گفته شد، هست. فیلم هایی که نویسنده ذکر کرده اند، آنها هم فیلم ایرانی است اما یک نکته را هم معمولا دارد: تلخی مشکلات و مصائب زندگی هایی که اتفاقا مشکلاتش ناشی از جدایی از فرهنگ بومی است... پس خیلی هم بی راه نیست اگر این فیلم، کام بینندگانش را شیرین نماید و آنان هم طعم شیرین را برای دیگران بیان نمایند.

خانوم بادی ،من معذرت میخوام،اما اینم شد نقد،اصلا اینی که نوشتی را ه بار دیگه بخون ببین چقدر پراکنده و ضعیفه

جامعه پر درد سر و بی رحم مدرنیته که جز دکور قشنگ اولیه، پشت صحنه خشن، چیز دیگه ای نداره جز جدایی انسان از انسان جامعه سنتی آرامشی و مهربانی داره که مدرنیته با همه تکنولوژی و سرعت تا امروز که تو هیچ جای دنیا خوابش رو هم ندیده همونجور که هواپیما سرعت انتقال و کامپیوتر سرعت پردازش رو چندین برابر کرده مدرنیته هم سرعت از یاد بردن را. من" زندگی کردن" را با سرعت الاق بیشتر می پسندم تا زندگی الاق راهم نداشتن با سرعت پرنده های اهنین پس عقبگرد کردن نیست ، مدرن نبودن و سنتی بودن

فرمودید : {...ولی با اینکه بخواهیم آن نوع زندگی را آرمانی نشان دهیم و روی معصومیت و سادگی جاری در آن در برابر تناقض‌ها و پیچیدگی‌های زندگی مدرن امروزی تاکید کنیم، مخالفم و پیشنهاد بازگشت و رجوع به آن را نوعی عقب‌گرد می‌دانم. } چطور همچین حرفی میفرمایید یعنی چه رجوع به سنت یعنی عقب گردد. اصلا الان که مدرن شدیم آیا به جلو حرکت کرده ایم !!که حالا برگشت از مدرنیسم عقبگرد باشه. (یا زمان از ما جلو زده و ما برگشتیم به قبل از سنت! اگر فرضا یک گزاره سنتی (که درست باشه یا یک علم سنتی) داشته باشیم که با رجوع به اون به فائده ای برسیم باز هم عقبگرد کرده ایم.!!! مثلا یکنوع شیوه زندگی سنتی که منتج به عطوفت و مهربانی میشه ایا برگشت به اون روش عقبگرد است.؟