محبوبه عمیدی: شیمی‌درمانی علیرغم تمامی آسیب‌های شناخته شده‌اش، هنوز هم بخش ثابتی از درمان بسیاری از سرطان‌ها و تومورها به شمار می‌رود. در این روش داروها به بیمار تزریق می‌شوند تا همراه جریان خون به سلول‌های سرطانی برسند. همین باعث می‌شود دارو در سراسر بدن پخش شود و به بافت‌های سالم بدن بیمار هم آسیب برساند. در نتیجه بیمار نه‌تنها دوز کافی را از دارو دریافت نکرده است، بلکه دچار آسیب‌های تازه‌ای نیز می‌شود. علاوه بر این برخی ارگان‌ها مانند شش‌ها به دریافت خون کمتری نیاز دارند و همین استفاده از جریان خون را برای شیمی‌درمانی آنها بسیار‌دشوار می‌کند.
به گزارش نیوساینتیست، استفاده از اسپری‌های استنشاقی برای دمیدن داروهای شیمی‌درمانی به درون ریه بیمار می‌تواند سطح جذب داکسوروبیسین را در این اندام بالا ببرد و دیگر اندام‌های بدن بیمار را از عوارض جانبی این درمان حفظ کند. اما روش کار چگونه است؟
تامارا مینکو و همکارانش در دانشگاه راتگرز، نیوجرسی تصمیم گرفتند ذراتی از داروی داکسوروبیسین را که داروی اختصاصی شیمی‌درمانی برای مبتلایان به سرطان ریه است، درون حباب‌هایی از جنس چربی پوشش دهند. این حباب‌ها سبک و بسیار‌کوچک هستند، سطح لغزنده‌ای دارند و به سادگی توسط سلول‌های ریه جذب می‌شوند.
زمانی که این اسپری همراه داروهای کاهش مقاومت در برابر دارو، برای درمان تومور در موش‌هایی که سلول‌های سرطانی را از انسان دریافت کرده بودند، مورد استفاده قرار گرفت، نتایج رضایت‌بخش بودند. حجم تومور کاهش پیدا کرده بود و هم‌زمان سایر اندام های بدن از عوارض جانبی داکسوروبیسین در امان مانده بودند.
نظر شما