فرصتی خوب برای تجربه‌ای تازه

مهدخت اکرمی: مهرداد صدیقیان در نخستین فیلم شالیزه عارف‌پور نقش جوانی افغانی به نام «جیران» را ایفا کرده است. نقشی متفاوت که در ابتدا قرار بود آن را یک نابازیگر افغانی بازی کند، اما در نهایت این نقش به صدیقیان رسید. او در این گفت‌وگو از این تجربه گفته است. 

قصه و فضای فیلم «حیران» چطور بود؟
قصه فیلم درباره یک مهاجر افغانی محصل است که با دیگر افغانی‌هایی که ما می‌بینیم در ساختمان کار می‌کنند و کارگر هستند، فرق می‌کند. برای تحصیل به تهران آمده و عاشق دختر ایرانی می‌شود و ازدواج می‌کنند اما به خاطر تفاوت ملیت‌ها و شرایط کشورها مشکلات زیادی برایشان پیش می‌آید که بخش عظیمی از آن به خاطر فقر مالی است. 

چطور شد بازی در این فیلم را پذیرفتید؟
مثل روال فیلم‌های دیگر، کاملا حرفه‌ای طی شد و با من تماس گرفته شد البته نام پراعتبار رخشان بنی‌اعتماد پشت کار بود و من با ذهنیت مثبت فیلمنامه را خواندم. قصه انسان‌دوستانه، نو و قشنگی داشت. پیش از این کاری از خانم عارف‌پور ندیده بودم. با اینکه در این زمینه سال‌ها فعالیت می‌کردند اما همیشه به فیلمنامه و کارگردان‌های کار اولی اعتماد می‌کنم، به خاطر خانم بنی‌اعتماد هم که تهیه‌کننده کار بودند، پذیرفتم. 

کار با خانم عارف‌پور چطور بود؟
خیلی مسلط بودند و این به خاطر کارهای قبلی‌شان بود. البته کار بلند سینمایی انجام نداده بودند اما مستندساز بودند و دستیاری می‌تواند و مدت بسیاری است که در سینما فعالیت می‌کنند. هوشمندانه و صمیمی کار می‌کردند و خیلی با او راحت بودم. 

به نسبت نقش‌های قبلی‌تان، نقش متفاوتی بازی کردید؟
بله، صد درصد گزینه‌های دیگری هم برای این نقش بوده چون سن این نقش بالاتر از من بود. آن‌ها ابتدا یک افغانی واقعی می‌خواستند و بعد به این نتیجه رسیده بودند که از بازیگر استفاده کنند. چون نقش آسانی نبود. 27 سال سن داشت ولی من با 21 سال سن انتخاب شدم. با گریم سنم را بالا بردند و آقای میرکیانی خیلی هنرمندانه این کار را انجام دادند و گریمم را دوست دارم تا به حال در هر نقش که بازی کردم کمی عاصی و عصبی بودم ولی این نقش اصلا این ویژگی را ندارد. بسیار مظلوم و سر به تو دارد و آن برون‌گرایی نقش‌های قبلی‌ام را ندارد. فرصت خوبی بود تا در این قالب هم خودم را نشان دهم. 

لهجه افغانی دارید؟
بله. از طریق یکی از دستیاران خانم عارف‌پور که افغانی بودند کمی یاد گرفتم و با چند نفر هم قبل از فیلمبرداری تمرین می‌کردم. 

پس سختی‌‌اش لهجه و درون‌گرایی‌اش بوده.
بله، همه این عوامل دست به دست هم داد تا نقش سختی باشد و بعد از اتوبوس شب این از بقیه سخت‌تر بود. 

از آخرین همکاری‌تان در این فیلم با آقای شکیبایی بگویید.
بله. این فیلم آخر کار ایشان بود و افتخار می‌کنم که باز هم کنارشان بودم با اینکه یک سکانس بازی با ایشان داشتم اما خیلی ارزشمند بود قبلا ایشان را شناخته بودم و می‌دانستم که در این یک سکانس باید یاد می‌گرفتم و خیلی از آن فرصت استفاده کردم. خیلی با هم صحبت می‌کردیم، روزهای خوبی بود... یادشان گرامی. 

فیلم را در جشنواره موفق می‌دانید.
این‌‌قدر داوری در سینما غیرقابل پیش‌بینی است که نمی‌توانم چیزی بگویم اما امیدوار هستم. نگاه مثبتی به فیلم و خودم دارم اما میزانش را نمی‌توانم تعیین کنم.