ساسان گلفر: شبه جزیره دو نیم شده کره در دور دست آسیای جنوب شرقی، جایی میان چین و ژاپن، از سپیده‌دم تاریخ سینمای جهان در معرض امواج تصویر متحرک قرار گرفت. مجله تایم در شماره 19 اکتبر 1897 از نمایش فیلم‌های شرکت فرانسوی پاته در سرزمینی که آن زمان جوسن نام داده شد، خبر داد. یک ماجراجوی آمریکایی به نام برتن هلمز اولین‌بار در کره فیلم‌برداری کرد و فیلمش را در سال 1899 برای خانواده سلطنتی این کشور به نمایش گذاشت. در سال 1919 فیلم مستند صحنه‌هایی از شهر کیوسانگ و تئاتر فیلم‌برداری شده انتقام سلطنتی به عنوان اولین محصولات یک تهیه‌کننده کره‌ای تولید شد و دو سال بعد نخستین فیلم بلند داستانی کره‌ای با عنوان چونهو یانگ جئون ساخته شد. داستان چونهو یانگ جئون که یکی از افسانه‌های سنتی مشهور کره بود، بعدها همچنین موضوع اولین فیلم ناطق، اولین فیلم رنگی و اولین فیلم پرده عریض قرار گرفت.
در فاصله سال‌های 1926 تا 1930 که از آن با عنوان عصر طلایی فیلم‌های صامت یاد شده، بیش از 70 فیلم در شرکت‌هایی که توسط ژاپنی‌ها اداره می‌شدند تولید شد و بازیگری جوان به نام ناوون گین بهترین این آثار را می‌نوشت و کارگردانی می‌کرد و خود نیز در آن‌ها بازی می‌کرد که فیلم «آریرنگ» یکی از مهم‌ترین آن‌ها بود. بعد از یک دوره تنزل کمی و کیفی فیلم‌های کره‌ای در نیمه اول دهه 1930، ورود صدا در سال 1935 به سینمای کره، جنگ جهانی دوم، اشغال کره توسط ژاپن و ممنوعیت استفاده از زبان کره‌ای در فیلم‌ها در سال 1942 و نوزایی این سینما در سال 1945 و پس از پایان اشغال، جنگ میان ارتش آمریکا و کمونیست‌ها که در ابتدای دهه 1950 به تقسیم کره به دو بخش شمالی و جنوبی انجامید، بخش بزرگی از میراث تصویری تاریخ سینمای این کشور را نابود کرد.
سینمای نوین کره جنوبی از اواخر دهه 1950 با آثار فیلم‌سازانی همچون کیم‌کی یانگ پا گرفت و موفقیت‌هایی در سطح بین‌المللی نصیب فیلم‌هایی مانند کمدی «روز عروسی» (لی‌بیونگ‌ایل ، 1956) شد و تولید فیلم از پنج فیلم در سال، در اوایل دهه 1950 به 111 فیلم در سال 1959 رسید. جوایز زنگ بزرگ، معادل کره‌ای اسکار از سال 1962 به فیلم‌های این کشور اعطا شد. اما از سال 1973 و تشکیل دولت موسوم به دولت نوزایی سختگیری و سانسور در کره جنوبی متأثر از جنگ سرد و در تقابل با دولت کمونیست کره شمالی شدت گرفت و تزریق نگاه سیاسی حکومت تحت حمایت غرب به ریزش شدید مخاطبان سینمای کره جنوبی انجامید. از اوایل دهه 1980 و با وقوع کودتا در کره‌جنوبی به تدریج از شدت سختگیری‌ها کاسته شد و آثار کارگردانانی مانند ایم کوون تاک سازنده «ماندلا» (1981) مخاطبان بین‌المللی پیدا کردند.
پایان دهه 1990 دورانی بود که سینمای کره تلاش می‌کرد از سیطره سینمای هالیوود و رقابت نابرابری که به راهپیمایی وسیع کارگران صنعت سینما کره انجامید، بیرون بیاید و بالاخره فیلم جاسوسیشی‌ری (کانگ‌جه‌گیو ، 1999) توانست دو میلیون بلیت در کره‌جنوبی بفروشد و از ماتریکس، تایتانیک و جنگ ستارگان پیش بیفتد. شکستن این طلسم راه را برای عرضه جهانی آثاری مانند همسر من گنگستر است (جونگ هونگ‌سان ، 2001)، رفیق قدیمی (پارک چان ووک ، 2003)، داستان دو خواهر(کیم‌جی وول ، 2003) و بازسازی آثار کره‌ای در هالیوود و موفقیت آثاری مانند تکه‌ای از بهشت (چان دونگ لی، 2002) در جشنواره ونیز، «رفیق قدیمی» در جشنواره کن و دختر سامری (کیم‌کی‌دوک ، 2004) در جشنواره‌های برلین و ونیز هموار کرد.
نظر شما