امید سلیمی بنی: دکتر روح الله عالمی تا یک سال و نیم پیش مدیر گروه فلسفه دانشگاه تهران و معاون دانشکده ادبیات و علوم انسانی این دانشگاه بود. اکنون او در خانه اش نشسته و دارد اوقات بازنشستگی، را می گذراند. شاید به تعبیر خودش، این بازنشستگی توفیقی اجباری است تا به کارهای عقب مانده بپردازد. ولی حکایت بازنشسته شدن این دانشیار دانشگاه تهران، چه بود؟ منابع رسمی از درخواست بازنشستگی برخی از چهره هایی که پیش از موعد بازنشسته شده بودند خبر می داد. با این حال، دکتر عالمی می گوید نه تنها وی، بلکه سایر همکارانی که از ایشان خبر دارد نیز درخواستی برای بازنشستگی نداده اند. این دانشیار دانشگاه با تاکید بر اینکه به تدریس و دانشگاه علاقه مند است، به "خبر آنلاین" می گوید کم لطفی اعضای هیات امنا و ریاست دانشگاه تهران، باعث امضای حکم او شده، در حالی که می توانسته حداقل تا 5 سال دیگر به صورت کاملا قانونی در کرسی تدریس، حضور داشته باشد. وی در پاسخ به اظهارات وزیر علوم می گوید: احتمالا به شما اطلاعات اشتباه داده اند! زیرا به اعتقاد وی، اگر همه اطلاعات اداری و آموزشی او را در نظر بگیریم، بازنشستگی اش، دارای مصداق دقیقی برای "بازنشستگی پیش از موعد" و طبعا غیر اختیاری خواهد بود. گفتگوی خبرآنلاین با دانشیار دانشکده ادبیات و مدیر سابق گروه فلسفه دانشگاه پایتخت را در ادامه می خوانید:
آقای دکتر، ماجرای بازنشستگی شما از درخواست خودتان آغاز شد و یا موضوع دیگری مطرح است؟
تا جایی که یادم می آید، درخواستی برای بازنشستگی نداده ام. ولی قانون می گوید چون دانشگاه ها به صورت هیات امنایی اداره می شود و آنها اختیار دارند در صورتی که صلاح بدانند استادی را بازنشسته کنند، این کار اتفاق افتاده و کسی هم خلاف قانون نکرده. به تعبیری، دوستان کم لطفی کردند.
منظورتان از کم لطفی چیست؟ بالاخره قانون اجرا شده یا نشده؟
بالاخره در چنین مسایلی می توان از حالتهای زیادی استفاده کرد. رتبه علمی من، دانشیار بود. طبق قوانین وزارت علوم، دانشیار می تواند 35 سال در دانشگاه و مراکز آموزشی خدمت کند. از لحاظ حضورم در هیات علمی، تنها 21 سال سابقه کار داشتم. با توجه به اینکه قبلا در آموزش و پرورش بودم، گفتند 30 سال خدمت شما به سر آمده. هر چند در آن نیز حرف هست. از طرفی قانون می گوید دانشیار تا سن 65 سالگی هم می تواند خدمت کند. با این وجود، دوستان هیات امنا، تصمیم گرفتند بازنشستگی را اجرا کنند. با توجه به اختیاری که برای ادامه خدمت به مدت حداقل 5 سال دیگر در دانشگاه وجود داشت و سن نیز تا 65 سال، فاصله زیادی دارد، می شود گفت کم لطفی دوستان باعث بازنشستگی شد.
همزمان با شما، هفت نفر از استادان دانشگاه تهران شامل بازنشستگی شدند. آیا خبر ندارید آنها درخواست داده اند یا مثل شما به "کم لطفی" دچار شده اند؟
دیگران را اطلاع ندارم. از دانشکده ادبیات، من و آقای دکتر ظریفیان در زمان حکم بازنشستگی گرفتیم که ایشان را هم می دانم درخواستی برای بازنشستگی نداده اند.
درخواست استعفا چطور؟
نه، ما از چه استعفا بدهیم؟ از تدریس و دانشگاه؟ شخصا درس دادن و دانشگاه را دوست دارم. کار سیاسی هم سر کلاس نمی کردیم که بگوییم به خاطر فعالیتهای سیاسی مان بوده. خودمان هم تعجب کردیم وقتی حکم بازنشستگی به دستمان رسید.تعجب کردیم وقتی حکم بازنشستگی پیش از موعد به دستمان رسید.
پس چه عاملی باعث شد شما به تعبیر خودتان مشمول "کم لطفی" شوید؟
واقعا نمی دانم. چون هیچ صحبتی با من نداشتند. فقط یک بار ریاست محترم دانشگاه که در جریان بی اطلاعی مان از دلیل این کار بود، به صورت خصوصی پیامی فرستاد که فلانی، مطمئن باش بازنشستگی تو سیاسی نیست، بلکه اداری است و از لحاظ قوانین آموزشی، تصمیم گرفته شد شما را بازنشسته کنیم. سابقه کار ما هم نشان می دهد سالها در این دانشگاه به بهترین صورت کار کرده ایم.
آقای دکتر عالمی، فکر می کنید حکمی که برای شما صادر شد، مصداق " بازنشستگی پیش از موعد" باشد یا خیر؟
ببینید، عرض کردم، قوانین را از لحاظ اداری به صورت دقیق و جزء به جزء وارد نیستم. ولی می دانم دانشیار تا 35 سال می تواند خدمت کند و تا سن 65 سالگی نیز در دانشگاه قادر به درس دادن است. سن من 54 سال است و خیلی کمتر از 35 سال در دانشگاه، کار کرده ام. از طرف دیگر هم اطلاع دارم هیات امنا می تواند بر اساس اختیارات خود، هر موقع که صلاح بداند، استادی را از رفتن به سر کلاس، بازدارد.
پس در جواب وزیر علوم که گفته است ما استادان را پیش از موعد بازنشسته نکرده ایم، چه می شود گفت؟
آقای دکتر دانشجو با همین لفظ از بازنشستگی ما حرف زده اند؟
بله و گفته اند چنین مواردی وجود ندارد و از اساس کذب است. اگر احیانا کسی در این زمینه مشکلی دارد و مصداقی برای این موضوع دارد، آن را به ما اعلام کند.
حرف من این است: تصور می کنم احتمالا اطلاعاتی که به شما داده اند، اشتباه است. درست است که هیات امناء اختیار بازنشسته کردن افراد را دارد، ولی این که دانشیار می تواند طبق قانون تا سن 65 سالگی در دانشگاه بماند و درس بدهد و از طرف دیگر، قانونا تا 35 سال حضور در محیط آموزشی می تواند داشته باشد، نیز شرط است. نمی توانم بگویم درباره ام بی قانونی شده، ولی مطمئنم سنم به 65 سال و سابقه تدریس و کارم به 35 سال نرسیده است.
آیا فکر می کنید با رفتن استادان قدیمی و حضور افراد جوان بار علمی دانشگاه ها ارتقا یابد؟
به نظرم همکارانی که مشمول احکام بازنشستگی شدند، هر یک سالها درس خواندند، زحمت کشیدند. اگر در روش تدریس خود مشکلی داشتند، حل کردند. مشکلات خود را اصلاح کردند. بنیه علمی خود را تقویت کردند و فکر می کنم هر یک از این بزرگواران می توانند در جایگاه خود، منشا اثر باشند. اگر آقایان وزارت علوم، افرادی را دارند که بتوانند خلاء بازنشستگیهای اخیر را پر کنند، حرفی نیست. ولی تصور می کنم بعید است چنین افرادی وجود داشته باشند که بتوانند جای آقایان استادان را پر کنند. هر کس از استادان جوان که بیاید، حداقل این است که تجربه سالها تدریس و بودن با دانشجویان را ندارد. از لحاظ علمی که بگذریم، کلاسداری و بودن با دانشجویان و تجربه روش تدریس در دانشگاه های معتبری مانند تهران، چیزی نیست که یکی دو ساله، حاصل شود. فکر می کنم با رفتن استادان قدیمی، قطعا مشکلاتی از لحاظ علمی و آموزشی برای دانشگاه های معتبر کشور پیش بیاید که به سادگی قابل جبران نیست.
نظر شما