نفیسه واعظ شهرستانی

گُدار و گذاری از آبگلور تا جوزستان در «دوپلان» اردل

واعظ شهرستانی، نفیسهتا شقایق هست زندگی باید کرد. دردل من چیزی است مثل یک بیشه نورمثل خواب دم صبح و چنان بی تابم،که دلم می خواهد بدوم تا ته دشت، بروم تا سرکوه دورها آوایی است که مرا می خواند.