طبق آخرين پژوهش هاي ملي، ميزان افسردگي در بين مردم فارس 13 درصد است و با توجه به اين آمار كه به نظر مي رسد در حال حاضر بالاتر هم باشد، حمايت اطرافيان و درمان در فازهاي اول، فرد را از افتادن به عمق افسردگي نجات مي دهد.
به گفته متخصصان امر، بيمار افسرده اي كه افكار خودكشي دارد نبايد تنها گذاشته شود و گوش دادن به حرف هاي اين افراد و نه سرزنش، همچنين تغيير الگوي زندگي، خواب و نوع تغذيه مي تواند درمان را تسريع بخشد. در اين باره احساس غمگيني مداوم و عدم علاقه به فعاليت هايي كه قبلا از آن لذت مي برديد از نشانه هايي است كه اگر بيشتر از دو هفته طول بكشد بايد جدي گرفته و پيگيري شود.
معاون بهداشت روان دانشگاه علوم پزشكي شيراز در اين باره به «خبرجنوب» مي گويد: طبق آخرين پيمايش ملي، شيوع اختلالات روانپزشكي در سطح فارس 23 و 6 دهم درصد است كه از اين ميزان حدود 13 درصد اختصاصا افسردگي دارند.
فريبا رضايي مي افزايد: افسردگي يكي از شايع ترين و ناتوان كننده ترين اختلالات روانپزشكي در استان است و در اين فرآيند شيوع اختلال افسردگي در زنان حدود دوبرابر بيشتر از مردان است و زن به همان نسبت مي تواند كل اعضاي خانواده را درگير اين بيماري كند.
وي يادآور شد: طبق آمار موجود، افسردگي يكي از عمده ترين دلايل خودكشي است و پژوهش ها نشان مي دهد اغلب افرادي كه افكار خودكشي دارند دچار درجاتي از افسردگي هستند به طوري كه 80 درصد آنهايي كه در استان اقدام به خودكشي كرده اند، افسرده بوده اند.
رضايي مي گويد: به همين دليل بايد اختلال افسردگي را جدي گرفت و آن را دنبال كرد؛ احساس غمگيني مداوم و عدم علاقه به فعاليت هايي كه قبلا از آن لذت مي برده ايد بايد جدي گرفته شود و اگر اين نشانه ها بيشتر از دو هفته طول بكشد، ممكن است افسردگي باشد.
وي مي افزايد: فرد افسرده حتي سر كار مي رود اما عملكرد كاري او پايين مي آيد و دچار افت بازدهي مي شود.
معاون بهداشت روان دانشگاه علوم پزشكي شيراز مي گويد: اختلال افسردگي مختص يك گروه سني و يا قشر خاص نيست و افسردگي نشانه ضعف و يا نقص نيست و با وجود شيوع بالا، اگر به موقع در مورد آن اقدام شود در فازهاي اوليه قابل درمان است.
رضايي اضافه مي كند: دارودرماني و درمان هاي روانشناختي براي درمان افسرده ها تجويز مي شود و روانشناسي به بيمار كمك مي كند كه با تغيير سبك زندگي و به كار بردن تكنيك هايي سعي كند به زندگي عادي برگردد به طوري كه از علايق خود مانند قبل لذت ببرد.
وي مي گويد: خانواده بيمار بايد به فرد افسرده توجه كند چرا كه حمايت اطرافيان، دوستان و اعضاي خانواده مي تواند روند درمان افسردگي را تسريع بخشد و بايد بگوييم درمان افسردگي زمان بر بوده و نياز به صبر و حوصله اطرافيان هم دارد.
رضايي يادآور مي شود: افسرده ها بايد سعي كنند سبك و الگوي زندگي را تغيير دهند و به طور مثال صبح ها سر ساعت خاصي از خواب بيدار شوند، علاوه بر اين بين اطرافيان فردي قابل اعتماد پيدا كنند و درباره احساسات خود صحبت نمايند.
وي مي گويد: در اين مورد بايد فردي را انتخاب كرد كه احساسات ما را درك و به آنها توجه كند چرا كه بيشتر خانواده ها به سرزنش بيمار مي پردازند كه اين مي تواند فرد را وارد درجات عميق تري از افسردگي كند.
رضايي مي افزايد: بيمار افسرده خود هم بايد به دنبال درمان باشد و به پزشك يا روانپزشك مراجعه نمايد و ليستي از كارهايي كه قبلا علاقه داشته، تهيه كند و آنها را انجام دهد؛ هرچند كه در شروع ممكن است لذتي نبرد اما اين روش پس از مدتي جواب مي دهد.
وي مي گويد: افسرده ها ارتباطات اجتماعي خود را قطع نكنند و با حس دوري از ديگران مقابل نمايند و با اعضاي خانواده و دوستان در تماس باشند.
اين مسئول دانشگاه علوم پزشكي شيراز مي افزايد: فرد افسرده بايد بيماري را بپذيرد و انتظارات را از خود كاهش دهد چرا كه بازده كاري افسرده به خوبي قبل نيست و بايد بيشتر تلاش كند كه آن فعاليت را تكرار نمايد.
رضايي يادآور مي شود: الگوي غذايي مطلوب هم در كاهش افسردگي تاثير مي گذارد و در مورد اغلب آنها ميل به غذا كاهش مي يابد كه مي توانند وعده هاي غذاخوردن را افزايش دهند. مصرف بيشتر ميوه و سبزي و غذاهاي حاوي پروتئين بيشتر، همچنين استفاده از ماهي در كاهش افسردگي موثر است.
وي مي گويد: تنظيم خواب شبانه هم اهميت دارد، برخي افسرده ها در طول شب بارها بيدار مي شوند و صبح احساس خستگي مي كنند، به اين افراد توصيه مي كنيم خواب روزانه را حذف كنند و شب ها سر ساعت خاصي استراحت را آغاز نمايند.
رضايي مي افزايد: آنها در طول روز بايد به يك فعاليت ورزشي بپردازند چرا كه اين امر خواب بيمار افسرده را مديريت مي كند، علاوه بر اين بيماران يادشده در صورت امكان ساعاتي از روز را در معرض نور آفتاب قرار گيرند چرا كه پژوهش ها نشان داده نور آفتاب مي تواند افسردگي را كاهش دهد.
اين مسئول دانشگاه علوم پزشكي شيراز يادآور مي شود: افراد افسرده در برنامه زندگي، ورزش را حتما بگنجانند و اوايل با ورزش هاي سبك و كوچك و حتي در منزل شروع كنند و پس از آن به گروه هاي ورزش همگاني بپيوندند.
رضايي مي گويد: اگر كسي كه دچار افسردگي است در كنار علايم آن، افكار خودكشي هم دارد، بايد سريعا از اطرافيان و روانشناس كمك بگيرد.
معاون بهداشت روان دانشگاه علوم پزشكي شيراز مي افزايد: بيمار بايد سعي كند فكرهاي منفي و مخربي كه در ذهنش مي چرخد را منحرف نمايد و خود را به فعاليت هاي ديگري مشغول و آن افكار را مديريت نمايد.
رضايي يادآور مي شود: طبق تكنيكي، فرد افسرده بايد ساعت خاصي را تعيين و فقط در آن ساعت به افكار منفي و مزاحم فكر كند و اين اثرگذار است و كم كم مي تواند به مديريت اين افكار بيانجامد.
وي مي گويد: به طور كلي خانواده ها فرد را حمايت كنند و اطلاعات خود را راجع به اختلال افسردگي بالا ببرند، به حرف هاي فرد افسرده گوش داده و نشان دهند كه قصد كمك كردن دارند و به بيمار اطمينان دهند كه در طول درمان او را همراهي مي كنند.
رضايي مي افزايد: الگوهاي تغذيه و خواب اين بيماران هم بايد بهبود يابد و اگر افكار خودكشي در آنها ديده شد حتما سراغ پزشك و يا روانشناس بروند. خانواده نيز در اين شرايط به هيچ عنوان آنها را تنها نگذارند و هر چيز برنده و يا مشابه را از دسترس فرد افسرده دور كنند.
وي مي گويد: در اين باره خانواده هاي بيماران افسرده بايد بر مصرف داروها هم نظارت داشته باشند و در صورت مشاهده افكار خودكشي، خود داروها را به بيمار بدهند.
رضايي همدلي با فرد افسرده، درك شرايط بيمار، گذاشتن خودشان جاي او و همراهي با احساسات منفي و مثبت را در اين باره ضروري مي داند.
دانشيار بخش روانشناسي دانشگاه شيراز هم مي گويد: استفاده از اصطلاح افسردگي در بين مردم عادي بدون تشخيص متخصص، حتي براي اعضاي خانواده روتين شده و اين صحيح نيست.
دكتر مسعود حسين چاري مي افزايد: درصد بالايي از مردم، يك فرد غمگين را افسرده مي دانند كه اين مسئله گاهي باعث فراموشي بيماري افسردگي مي گردد.
وي مي گويد: اگرچه غمگين بودن يك مقوله و افسردگي موضوع ديگري است اما استفاده آنها به جاي هم عادت شده، در حالي كه افسردگي يك اختلال روانشناختي است كه معيارهاي خاص خود را دارد و تنها توسط متخصصين تشخيص داده مي شود.
دكتر حسين چاري مي افزايد: افسردگي در درجه هاي ملايم، متوسط و شديد بروز مي يابد و با غمگين بودن فرق دارد.
وي مي گويد: البته دورشدن از شادكامي مي تواند فرد را به اختلال افسردگي نزديك كند و با وجود اين ارتباط، به شكلي كه بايد شادكامي در جامعه تبليغ نمي شود به طوري كه برخي مواقع حتي از آن پيشگيري هم مي گردد.
دكتر حسين چاري مي افزايد: شادي تقريبا جزو نيازهاي سطح بالا است و مردم بايد در حوزه هاي غذا، آب، مسكن و امنيت اجتماعي تامين باشند تا بعد آن به فكر شادي بيفتند.
وي مي گويد: شادكامي بايد از درون بجوشد و نمي توانيم از بالا به پايين به مردم بگوييم شاد باشند و به اين منظور بايد فعاليت هاي اساسي انجام داد.
اين دانشيار بخش روانشناسي دانشگاه شيراز مي افزايد: جشن هايي كه در برنامه ريزي هاي فرهنگي داريم خيلي كم شادي را مدنظر قرار مي دهد و در اين زمينه بايد فعاليت هاي اساسي كرد.
دكتر حسين چاري مي گويد: انگار ما به نوعي غمگين بودن را دوست داريم و آن را ترويج مي دهيم. متاسفانه برخي تاكيد شگفت انگيزي در مورد ترويج غم و غصه دارند.
وي مي افزايد: براي شادماني سنين مختلف بايد برنامه هاي خاص آنها را تدوين كرد، اما فعاليت هاي فرهنگي فعلي مخاطب محور نيست.
دكتر حسين چاري مي گويد: تنش اجتماعي و احساس فشاري كه مردم در مسايل مختلف دارند هم اگر اساسي و ساختاري بررسي و حل نشود به جايي نمي رسيم چرا كه كارهاي موقت نمي تواند كارساز باشد.
وي مي افزايد: نوجوانان، جوانان و زنان بيشتر در معرض افسردگي هستند؛ افرادي كه به مدت زيادي تمايل به تنهايي و انزوا دارند، بي دليل گريه مي كنند، الگوي خواب و خوراك آنها دچار ناهماهنگي شده و مهمتر از همه افكار خودكشي دارند، براي تشخيص به موقع بايد به متخصص مربوطه مراجعه كنند.
46
نظر شما