تیتر روزنامهها: قطع امید از بسته اروپایی/ خاموشی، پایتخت را فرا گرفت/ آغاز بزرگترین جنگ تجاری تاریخ در ایران/....
تیتر سایتها: افشای جدیدترین جزئیات تخلفات شهرداری سابق/ با پول ملت، ملت را به خاک سیاه نشاندند/ این همه ارز دولتی کجا رفت؟/ تاراج سرمایه ملی/...
کانالهای تلگرامی: فرمان تشکیل اتاق جنگ / قیمت سکه رکورد زد/ دلار به 9000 تومان رسید/ تجمع معترضین مقابل اداره برق/ صف بلند منتظران آب در خرمشهر/...
پیجهای توئیتر: #دیگه تمومه ماجرا #صداوسیمای میلی #دختران_ایرانشهر #رقص_جرم_نیست #آبادان_هوا_نداره #خرمشهر_آب ندارد #پایان_دیپلماسی
تلویزیون: مستند «روایت مردم» با حسین یکتا/ مستند «بیراهه»/...
شبکههای فارسی زبان ماهواره: مصاحبه با کودک 9ساله خرمشهری که روزانه 40 کیلومتر رکاب میزند تا یک گالن آب به خانه ببرد/ پخش تصاویری از بیمارستانهای بدون برق/ نمایش پاساژهای بدون مشتری و آتش سوزی مشکوک یک بازار در کرج/ تحریمهای بی سابقه آمریکا علیه ایران تا چند روز دیگر/...
آنچه تا کنون خواندید تنها گوشهای از اخبار منفی است که در یک هفته، ده روز گذشته، مدام و مدام و مدام از رسانه ملی گرفته تا رسانههای چاپی و دیجیتال و حقیقی و مجازی پمپاژ میشود. اصلا اگر یک روز را با اخبار رسانهها از ایران اعم از داخلی و خارجی، موافق و معاند، ... بگذرانی دیگر نه برای حملات تروریستی داعش در سوریه نگران می‌شوید، نه کودک جنگزده یمنی و جدا کردن کودکان از خانوادههای مهاجر در آمریکا خاطرتان را می‌آزارد و نه حتی دلتان برای کودکان گمشده در غاری در تایلند، می سوزد.
گویی زندگی در ایرانی که رسانهها نشان میدهند، هم سختتر از زندگی در ممالک در حال جنگ است، هم وحشتناکتر از زندگی در ترکیهای که یک شبه 1500 نفر را بازداشت می‌کند و هم فلاکتبارتر از افغانستانی که سالهاست درگیر جنگ داخلی و سروکله زدن با طالبان است! چون در همین رسانهها، ترکیه کشوری آزاد و افغانستان کشوری رو به توسعه معرفی می شود که همه در آن از حقوقی برخوردارند یا دارند به حقوق شهروندیشان میرسند.
تصویری که این رسانهها دست به دست هم از ایران نشان میدهند، چه رسانههای برون مرزی که برای آتش براندازی، هیزم تهیه می کنند و چه خام خیالان داخلی که ساده لوحانه هدفشان دولت است اما کارآمدی کلیت حاکمیت را نشانه رفتهاند، حاکی ازآن است که «دیگه تمومه ماجرا»! چرا؟ چون از نظر مخالفان دولت «این کابینه بی کفایت است»، از نظر هرجناح سیاسی «دیگری نالایق است» و از نظر عمده مقامات «آن دیگری است که مقصر است» و ...
خلاصه بلبشویی است که مخاطب را هرروز ناامیدتر و مایوستر از گذشته کنند تا هر روز بیم ناک تر از قبل به آینده نامعلومی بیاندیشد که در آن نه از آرامش خبری هست نه از آسایش، نه از پشتوانه مالی و نه از حساب بانکی، نه از ....
در این وانفسایی که امید «مخاطبین رسانه» کشته و اساسا از سوی رسانهها قربانی «قتل عمد» میشود، همه آنها که از انواع و اقسام رسانهها دورند؛ حالشان بهتر است. آنها که گران شدن اجناس را از خرید روزانه سوپری محل متوجه می شوند؛ آنها که شاید بضاعتشان اجازه ندهد به اندازه قبل گوشت و مرغ و میوه بخرند، مختصر غری هم می زنند ولی به زندگی عادی روزمرهشان ادامه میدهند. آنها که نمیدانند قیمت ارز و سکه و مسکن سر به فلک گذاشته و اساسا پس انداز چندانی هم ندارند که برای حفظ اعتبارش بخواهند در این امور سرمایهگذاری کنند.
حالشان خوب است چون از رسانه دورند، حتی اخبار رادیو تلویزیون خودمان را هم نمیبینند. حالشان خوب است چون نمی دانند در دنیای رسانه‌ای امروز ایران «هرچه خبر منفیتر باشد، با ارزشتر تلقی می شود»!
حال آنکه در هیچ کتاب خبرنویسیای، چنین چیزی نیامده!
نظر شما