نقدهای ۲ فیلم جشنواره فجر/ «لاتاری»؛ قیصر معاصر ناامید از سیستم حاکم

امیر/ نیما اقلیما
«امیر» نخستین ساخته نیما اقلیما فیلم جمع و جوری است. یک قهرمان امروزی درونگرا و کم حرف دارد؛ یک سیگاری پرمصرف که سنگ صبور دیگران است و می‌خواهد مشکلاتشان را حل کند.

چند بازی خوب دارد به‌خصوص سحر دولتشاهی و هادی کاظمی و میلاد کیمرام. یک تهران خوب دارد با قاب‌های متفاوت و فیلتری که تصاویر چرک را به واقعیت نزدیک می‌کند. تجربه‌های تازه در قاب بندی و شیوه روایت باعث شده «امیر» را بشود یک فیلم تجربه‌گرا و البته قابل تحمل دانست.

فیلم حکایت آدم‌های درهم شکسته و خانواده‌های از هم‌پاشیده معاصر است و داستان لاغرش را البته کُند و کشدار تعریف می‌کند.

۲.۵ ستاره از ۵

لاتاری/ محمدحسین مهدویان
«لاتاری» سومین ساخته بلند محمدحسین مهدویان، یک درام اجتماعی تندوتیز است که حرف مهمی هم دارد. یک قیصر معاصر ناامید از سیستم حاکم دست به اقدام شخصی می‌زند.

اینکه نسل اصیل جنگ که حالا گوشه‌نشین شده دست به دست نسل جوان می‌دهد نکته مهمی است.  نسل جوانی که به رغم نگاه حاکم، نه بی‌غیرت است و نه بی‌اصول. هر دو نادیده گرفته شده‌اند و هردو آنها به یکدیگر نزدیک می‌شوند و با هم برای اصولشان عصیان می‌کنند. «لاتاری» یک هشدار مهم است که یادآوری کند؛ ملت برای ارزش‌های اخلاقی‌ جنگید که دیگر در میان سیستم حاکم محلی از اعراب ندارد و رنگ باخته است.

«لاتاری» تقابل آشکار غیرت و مصلحت است و تذکر دورشدن جامعه و حکّامش از ارزش‌های اخلاقی و ملی که از قضا هنوز برای اقلیتی مهم است. نگاه عدالتخواه و شخصی قهرمانان وقتی رخ می‌نماید که نگاه رسمی یا قانون رسمی، نسبت به مسائلی حساسیتش را از دست می‌دهد و یا بنا به مصالح غیرضرور، روی مسائلی که نباید، سرپوش می‌گذارد.

در این مواقع است که قهرمان شخصا دست به عمل می‌زند؛ چه قیصر باشد، چه حاج کاظم و چه موسی.

فیلم تلاش کرده به دام شعار زدگی نیفتد؛ در غالب مواقع، موفق بوده و در برخی موارد نه. اگر مهدویان در سرعتِ یک‌سوم اول فیلم تجدیدنظر کند با فیلم موثرتری مواجه خواهیم شد. جواد عزتی حضوری کوتاه اما درخشان دارد و بازی ساعد سهیلی و هادی حجازی‌فر قابل توجه است.

۳ ستاره از ۵

منبع: کانال تلگرامی کیوان کثیریان

57243