سخنرانی وی در این اجلاس پر از تناقض بود و اختلاف او با ایران نیز بر سر این تناقضات و مخصوصاً خاورمیانه است. خاورمیانهای که تا سال ۲۰۱۱ آخرین دژ سلطه بلامنازع ایالات متحده بود، اما از این سال به بعد تبدیل به عرصه بازی برای منافع اروپا، آسیا و کشورهای منطقهای همچون ایران، عربستان و ترکیه هم شده است که به رقابت بر سر موقعیت، نفوذ و ابتکار عمل برای تثبیت چایگاه خود تلاش میکنند. اگر بازیگران فرامنطقهای و همپیمانانشان بهجای رودررویی و بنزین ریختن روی شعله جنگهای نیابتی که آمریکا و همپیمانانش آن را راه انداخته و با سیاستها و کمکهای مادی و معنوی به آن دامن زدند، با تمهیداتی برای ایفای نقش سازنده در روند برقراری صلح و ثبات در خاورمیانه اقدام مینمودند، الان میتوانستند در مقابل مردم سوریه شرمنده نباشند.
از سوی دیگر کشورهای منطقه نیز با راه و کارهای درون منطقهای میتوانستند الگویی ارائه دهند که کشورهای آسیبدیده همچون عراق و سوریه از آن برای تحقق و توسعه دموکراسی استفاده نمایند. و یا اگر بهجای تامین مالی جنگهای نیابتی و ورود تروریستها به سوریه توسط کشورهای خلیج فارس و مخصوصاً عربستان، قطر و ترکیه، به تجدید حیات اقتصادهای در حال رکود کمک مینمودند، در این صورت منافع همه اطراف برای آینده تثبیت و تأمین میشد و نیاز به این همه هزینههای انسانی و آوارگی و کشتار مردم بیگناه این دو کشور و مخصوصاً سوریه نبود که حالا ترامپ تناقضگونه قول دهد بهجای هزینههای نظامی این کشور در سوریه آن را برای ساخت زیربنای تخریب شده این کشور به کار برد! بدترین بازی را آمریکا داشت که میتوانست به سازماندهی همه این تلاشها کمک نماید و به این ترتیب حداقل در شکلگیری سناریوهای مفید برای منطقه نقش موثر، کمککننده و سازنده داشته باشد و نه تخریبی، اما بهدلیل عدم اشراف اطلاعاتی و فقدان راهبرد مناسب و موثر بر خلاف این عمل نمود.
اتفاقاً برای ما خاورمیانه نه تنها عمق استراتژیک بلکه یکی از سرمایهگذاریهای مهم کشور در طول حدود چهار دهه گذشته است که هم مزیت نسبی سیاست خارجی ما و هم اگر معقول عمل کنیم از این به بعد سرمایهگذاری سوددهی است. که عمق استراتژیک ما را افزایش داده و همسایه اروپا میشویم و از مزیتهای آن باید استفاده کنیم. ما هیچ شک و شرمی نباید داشته باشیم که بگوییم در خاورمیانه به دلایل زیادی دارای منافع و مصالح هستیم و برای آنها هزینه مادی و معنوی مشروع کردهایم و الان میخواهیم از این سرمایهگذاری منفعت داشته باشیم. اگر آمریکا به خود اجازه میدهد از هزاران کیلومتر آن طرفتر و صدالبته به غلط امنیت رژیم صهیونیستی را به امنیت ملی خویش گره بزند ما در این منطقه که حیاط خلوت ماست و کوچکترین نا امنی میتواند امنیت ملی ما را خدشهدار کرده و هیچگاه نیز منبع و منشاء هیچگونه ناامنی برای همسایگان و کشورهای منطقه نبودهایم به طریق اولی سزاوار تعیین سرنوشت ملت خود و مردم منطقه هستیم.
منبع: روزنامه مستقل شماره ۲۴۳/ اول مهر ۱۳۹۶
سخنرانی سخیف ترامپ در هفتاد و دومین مجمع عمومی سازمان ملل صدای همه را درآورد، حتی همپیمانانش. زیرا وی درگیری داخلی خودش با دموکراتها را به صحن سازمان ملل کشاند و نشان داد که برای این سازمان نقشی بیشتر از این قائل نیست. اتفاقاً شاید اولین کسی هم باشد که با چنین نطقی، در عمل نشان داد اصلا سازمان ملل و اعتماد به ساز و کار آن و شکلگیری اجماع برای نحوه برقراری صلح و امنیت در آن برای او ارزشی ندارد و ترجیح میدهد با شعار «آمریکا اول» به دوران انزواگریی قبل از جنگ دوم جهانی برگردد و در این صورت ما باید از این روند میمون استقبال کنیم!
کد خبر 710118
نظر شما