کنسرت والیبال بدون زنان

١- ایران، آمریکا را شش‌تایی کرد و بزمی ملی آفرید، پیش‌تر هم پیشنهاد داده بودم که موزیسین‌های عزیز به‌خصوص خوانندگان پاپ که در حوالی جام‌جهانی فوتبال برای خواندن ترانه‌ای فوتبالی مسابقه می‌گذارند، باید تغییر مسیر دهند و به افتخار آسمان‌خراش‌های والیبالیست ما ترانه سر دهند؛ والیبال با همین فرمان پیش برود باید استادیوم صدهزار نفری آزادی را زمین والیبال کنند.

٢- اگر تیتر این مطلب «سمفونی والیبال» می‌شد شاید برای خوانندگان محترم مأنوس‌تر هم بود؛ در همه این سال‌ها هر اتفاقی را که با نظم و شکوه همراه است، رسانه‌ها با صفت «سمفونی» همراه می‌کنند؛ واقعا هم تیم ملی والیبال ما شایسته این توصیف است؛ اما انتخاب کنسرت والیبال به‌جای سمفونی والیبال اشاره به این نکته عیان است که بر این بزم ملی سایه دلخراش یک تبعیض افتاده که بسیاری با وجود شش‌تایی‌شدن آمریکا، چندان شش‌دانگ دلخوش نیستند: عدم اجازه ورود به زنان فرهیخته ایرانی برای تماشای این مسابقه، کام‌ها را تلخ کرده است تا حتی دامنه تعریف از آزادی در کشورمان تنگ‌تر به نظر‌ آید؛ گویا اتفاقی که دامان کنسرت‌های موسیقی ما را گرفته و شاهد لغو برخی از آنها و دیگر تحدیدها در عرصه‌های فرهنگ و هنر هستیم، رفته‌رفته در حال تسری به دیگر بخش‌های جامعه است که به‌هیچ‌وجه زیبنده این مردم فهیم و فرهنگ والای آنها نیست. باید ریشه‌یابی کرد چرا صدا و خواست اکثریت، آن‌سان که باید شنیده نمی‌شود؟

۵۷۲۴۴