برای انجام این کار، لازم است این کشور همکاری‌های بین‌المللی خود را از قبیل مذاکرات و تفاهم‌نامه‌ها برای خرید فناوری رآکتور و سوخت هسته‌ای افزایش دهد. اما برخی از منتقدان بر این باورند که چنین مذاکراتی باعث نقض پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای میشود. این معاهده بین‌المللی به منظور جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای امضا شد، اما هند آن را امضا نکرد.
سریکومار بانرجی، آخر نوامبر/ آبان مسئولیت هیئت انرژی اتمی و وزارت انرژی اتمی دولت را بر عهده گرفت. او همچنین سرپرستی مرکز تحقیقات اتمی بابا را بر عهده دارد که بر برنامه‌های نظامی تمرکز دارد. وی در گفتگو با خبرنگاران نیچر از آخرین وضعیت فناوری هسته‌ای در کشورش سخن می‌گوید.
برای افزایش ظرفیت هسته‌ای هند چه برنامه‌هایی دارید؟
در حال حاضر ما 4.7 گیگاوات انرژی هسته‌ای از 18 رآکتور خود تولید می‌کنیم. این میزان حدود 3% کل تولید برق در هندوستان است. ما قصد داریم تا سال 2035 / 1414 این مقدار تولید انرژی را به 60 گیگاوات برسانیم که تقریبا 10% در کل ظرفیت مورد انتظار را شامل میشود.
ذخیره قانونی اورانیوم هند به ما اجازه افزایش ظرفیت را تنها تا 10 گیگاوات می‌دهد. ما سخت در تلاشیم تا در کشور به دنبال اورانیوم باشیم، اما این مسئله زمان زیادی لازم دارد. اما حالا که گروه متصدیان اتمی (گروهی بین‌المللی که صادرات هسته‌ای را مورد بررسی قرار می‌دهد) قوانین خود را ساده‌تر کرده است، ما می‌توانیم به بازارهای بین‌المللی دسترسی داشته باشیم.
توافقات با ایالات متحده، فرانسه و روسیه در مورد همکاری‌های هسته‌ای غیرنظامی امضا شده‌اند. مذاکرات میان شرکت انرژی اتمی هند و شرکت‌هایی در فرانسه و روسیه در حال انجام برای نهایی کردن واردات رآکتورهای هسته‌ای هستند و ما با قزاقستان نیز برای خرید اورانیوم مذاکره کرده‌ایم.
شما چه رآکتورهایی می‌سازید و آن‌ها در کجا قرار می‌گیرند؟
ما هشت تا ده رآکتور 700 مگاواتی آب سنگین، یک رآکتور پیشرفته آب سنگین و چندین رآکتور تولید سریع را که همه تولید داخل هستند، نصب خواهیم کرد. هم‌زمان با این مسئله نیز با همکاری فنی با فروشندگان خارجی، رآکتورهای آب سبک نیز نصب خواهیم کرد. این رآکتورهای وارداتی که هر یک 1000 تا 1650 مگاوات ظرفیت دارند، در پارک‌های انرژی در مناطق ساحلی نظیر گجرات، ماهاراشترا، تامیل نادو، آندرا پرادش و بنگال غربی نصب خواهند شد.
ما همچنین در تلاش برای تولید سایت‌های زیرزمینی برای انبار طولانی مدت پس‌ماندهای هسته‌ای هستیم.
هند اعلام کرده است که سوخت فسیلی وارداتی را برای استخراج پلوتونیوم مجددا فرآوری می‌کند. این کار می‌تواند در تولید سلاح مورد استفاده قرار گیرد. آیا این موضوع مشکلاتی در مذاکره با شرکای بین‌المللی شما ایجاد نکرده است؟
هند متعهد به اجرای یک چرخه سوختی مشخص شده است که در آن، پلوتونیوم بازیافت شده از سوخت مصرفی، برای تولید انرژی در رآکتورهای تولید سریع مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
ما همیشه تاکید کرده‌ایم که باید حق فرآوری مجدد سوخت وارداتی را برای جداسازی پلوتونیوم، البته تحت شرایط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی داشته باشیم. این قانون در حال حاضر در توافقنامه هند و آمریکا وجود دارد.
هند اورانیوم کمی در اختیار دارد، اما حدود یک چهارم ذخیره توریوم جهان را داراست. برنامه‌های شما برای تولید رآکتورهایی با سوخت توریوم چیست؟
استفاده از توریوم در مقادیر بالا برای تولید انرژی تنها زمانی ممکن است که ما ذخیره کافی از اورانیوم 233 داشته باشیم. برای بدست آوردن تجربه کافی در زمینه چرخه سوخت توریوم، ما در نظر داریم یک رآکتور پیشرفته آب سنگین نصب کنیم که در آن حدود دو سوم بازده انرژی از شکافت اورانیوم 233 به دست می‌آید.
آیا برنامه‌های هسته‌ای غیرنظامی هند کاملا جدا از برنامه‌های نظامی است؟
برنامه نظامی هند 100% بومی است و هیچ ربطی به همکار‌های بین‌المللی در زمینه انرژی هسته‌ای غیرنظامی ندارد. ما هیچ مانعی برای ادامه برنامه‌های هسته‌ای نظامی خود نمی‌بینیم.
نیچر- ترجمه: فاطمه محمدی‌نژاد
نظر شما