دو رمان پلیسی از جمیز کین و ترومن کاپوتی به تازگی در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند.

زینب کاظم‌خواه: جیمز کین را آغاز گر رمان نوار آمریکایی خوانده‌اند؛ دشیل همت، ریموند چندلر، دیوید گویس، جیم تامپسون و جیمز الروی همه استادان بعدی جنایی‌نویسی وام‌دار راهی‌اند که کین باز است.
بهرنگ رجبی حالا کتاب «غرامت مضاعف» جمیز کین را به فارسی ترجمه کرده است، که به گفته او این رمان جزو اولین رمان‌های مدرن پلیسی است.
این مترجم می‌گوید: «تا قبل از آن سنت رمان پلیسی یا خیلی انگلیسی بود مثل آگاتا کریستی یا خیلی آمریکایی بود مثل شرلوک هلمز. در این داستان‌ها کارگاه‌هایی باهوش از طبقه مرفه به کشف ماجرا می‌پرداختند.»
به گفته رجبی، رمان «غرامت مضاعف» در دهه 20 میلادی نوشته شده است. نویسنده در این رمان، ژانر پلیسی را با ژانر اجتماعی گره می‌زند، بر عکس رمان‌ها پلیسی در این رمان کارگاهی در میان نیست؛ راوی خود متهم است و زبان شان خیلی محاوره است. شخصیت‌ها باهوش نیستند و حتی پایین‌تر از طبقه متوسط هستند و خشونت در آن زیاد دیده می‌شود.»
جمیز کین نویسنده‌ای است که  ابتدا می‌خواست خواننده اپرا شود، اما نتوانست. او از 20 سالگی شروع به نوشتن کرد و طی یک دهه بعدش روزنامه‌نگار قهار و صاحب سبکی شد. در بسیاری روزنامه‌ها و مجلات کار کرد و در همین دوره بود که تکنیک‌های مختلف نوشتن را آزمود، از جمله نوشتن قطعات در قالب گفت‌وگو را. در سال 1934 «پستچی همیشه دوبار زنگ می‌زند» را منتشر کرد و دیگر روزنامه‌نگاری را کنار گذاشت تا همه وقتش را صرف نوشتن رمان کند، گرچه از وسوسه هالیوود جان به در نبرد و مدتی را هم به فیلمنامه نویسی گذراند.
به گفته رجبی مشخصه اصلی رمان‌های کین ریتم پرشتاب، استفاده از راوی اول شخص، زبان محاوره و تعلیق‌های مداوم است.این کتاب اخیرا از سوی نشر چشمه منتشر شده است.
بیلی وایلدر بر اساس رمان «غرامت مضاعت» فیلمی را با همین نام ساخت که در آن باربارا استنویک و فرد مک موری و ادوارد جی رابینسن به ایفای نقش پرداختند. فیلمنامه این فیلم را ریموند چندلر نوشت.

«تابوت‌های دست ساز» ترومن کاپوتی اثر دیگری است که با ترجمه بهرنگ رجبی به تازگی از سوی نشر چشمه منتشر شده است. این کتاب نیز رمانی پلیسی است که در دهه 70 نوشته شد و آخرین رمان کاپوتی است.
رجبی درباره این اثر می‌گوید: «این نویسنده به سبک شخصی در رمان‌نویسی رسید و «تابوت‌های دست ساز» را بر اساس یک ماجرای‌ واقعی نوشت.»
 
کاپوتی اوایل دهه چهل میلادی دو سالی را در هفته‌نامه نیویورکر شاگردی و پادویی کرد. توهین به رابرت فراست شاعر باعث شد تا او را از آن‌جا بیرونش بیاندازند. بیست و یکی دوساله که شد چاپ نخستین داستان‌های کوتاهش در نشریه هارپرز نام او را به عنوان یک داستان نویس مطرح کرد. او در همان‌ سال‌ها نخستین رمانش را هم نوشت.
به گفته رجبی «تابوت‌های دست ساز» رمانی مستند است که در آن نویسنده سراغ یک داستان واقعی می‌رود. شخصیت با کارگاه و شاهدان حرف می‌زند و قصه را روایت می‌کند. البته این رمان بسیار فشرده و چکیده است.
مترجم این اثر می‌گوید: «این روزها مشغول ترجمه کاری نیستم؛ چرا که 9 کتاب توقیف شده دارم و 4 اثر نیز ترجمه‌ کرده‌ام که برای دریافت مجوز انتشار ارائه شده‌اند که هنوز جوابی در مورد آن‌ ها داده نشده است.»
57244
کد خبر 219400

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 4 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • عباس کریمی IR ۰۹:۴۸ - ۱۳۹۱/۰۳/۲۴
    1 0
    ممنون از خبر خوبتون. اما یک توضیح:دشیل همت قبل از کین داستان می نوشته و مبدع رمان پلیسی واقعگراست و کین از وی تاثیر گرفته ;که در بالا عکس این عنوان شده./ چندلر هم در تمام مقالات پلیسی شاگرد وفادار همت نامیده میشه/ تفاوت این دو با کین در اینه که معما را در کنار ماجرا پیش می برند اما رمان های کین به معمول مبتنی بر ماجراست و خیلی برای معما اهمیت نداره بنابراین غیر از جنبه های واقعگرایانه پلیسی اشتراک دیگه ای با هم ندارند. از اتفاق شخصیت اصلی رمان های کین قربانی انتخاب شده در حالی که در داستان های چندلر و همت کاراگاه در این زاویه قرار داره. بنابراین داستان های کین به ساختارهای بوآلو نارسژاک نزدیکتره تا همت و البته باید جنبه های معمایی و ضربه پایانی داستان های بوآلو نارسژاک رو ازش حذف کرد.