به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مطمئناً نتیجه مطلوب دعا، فقط برآورده شدن حاجت نیست، بلکه چه بسا گاهی نتیجه واقعی و قاطع دعا، برآورده نشدن دعا است؛ یعنی خداوند با دعای بنده، لطف و عنایت خاص خود را متوجه بندهاش میسازد اما بعضی اوقات لطف و عنایت خداوند اقتضا دارد حاجتی که طلب میکند، برآورده نشود، زیرا برآورده شدن خواسته، به ضرر و زیان شخص تمام میشود، اما او آگاهی ندارد.
بنابر روایت مجمع جهانی شیعه شناسی، دعا و راز و نیاز با خدا همیشه و در هر حال نتیجه بخش است و حتماً اثر و فایده خوبی برای انسان دارد، خواه دعا مستجاب شود یا مستجاب نشود، یعنی خواسته انسان برآورده شود یا نشود. گاهی دعا خود مطلوبیت و موضوعیت دارد، یعنی خود دعا و مناجات، فایده مطلوب است، صرف نظر از نتیجه و مطلوب آن. با قطع نظر از پاداشی که برای دعا هست و قطع نظر از اثر استجابتی که بر دعا مترتب است، دعا اگر از حد لقلقه زبان بگذرد و دل با زبان هماهنگی کند و روح انسان به اهتزاز آید، روحانیت بسیار عالی دارد؛ مثل این است که انسان خود را غرق در نور ببیند و شرافت گوهر انسانیت را در آن وقت احساس میکند. دعا نیاز هر انسانی است، چون دری از دلها به سوی خدا است، حتی بدبختترین افراد در موارد گرفتاری در وقتی که امید به کلی از او بریده میشود، به خدا پناه میبرد. این میل فطری و طبیعی در وجود انسان است.
برای استجابت دعا شرایطی هست:
۱ – خواستن و طلب در وجود انسان و در تمام ذرات وجود او پیدا شود و انسان مظهر خواستن گردد. آنچه میخواهد واقعاً به صورت احتیاج و استدعا و حاجت درآید.
تا دل انسان با زبان هماهنگی نداشته باشد، دعا واقعی نیست.
۲ – ایمان و اعتقاد به رحمت الهی و این که رحمت الهی هیچ گاه روی بندهای بسته نمیشود و بداند نقص و قصور از جانب بنده است. در حدیث است: اذا دعوت فظن حاجتک بالباب؛ آن گاه که دعا میکنی، حاجت خود را دم در آماده فرض کن.
۳ – دعا و خواسته انسان نباید برخلاف نظام تکوینی و نظام تشریع باشد. دعا استمداد و استعانت است برای این که انسان به هدف هایی که آفرینش و تکوین برای او قرار داده و یا تشریع و قانون الهی که بدرقه تکوین است معین کرده برسد. دعا اگر به این صورت باشد، شکل نیاز طبیعی به خود میگیرد. اگر کسی از خدا بخواهد همیشه در دنیا زنده بماند و هیچ وقت نمیرد یا از خدا بخواهد که قطع رحم کند، قابل استجابت نیست.
۴ – کسب و روزی انسان حلال باشد و مظالم مردم بر گردن نداشته باشد. امام صادق(ع) فرمود: هرگاه خواستی دعایت مستجاب شود، کار و کسب و راه درآمد خود را پاکیزه کن، زیرا کسی که مال حرام در شکمش و زیر بار مظلمههای مردم است، دعایش مستجاب نمیشود.
۵ – دعا نباید مانع انجام وظیفه یعنی امر به معروف و نهی از منکر، ارشاد و هدایت شود. اگر کسی باید امر به معروف بکند، ولی آن را انجام ندهد و به جای آن دعا کند؛ یا باید کار و تلاش کند، ولی به دنبال کار نرود و فقط دعا کند یا باید به پزشک مراجعه کند، ولی به جای آن دعا کند، این گونه دعاها کارساز نیست و جایگزین کار و تلاش و دوا و درمان میشود.
نظر شما