به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، "مارچینو" یکی از سیاحانی که در سال ۱۹۱۸ از ایران دیدن کرده است. او در کتاب خاطرات خود می‌نویسد: من با چشمان خود جنازه گدایانی را دیدم که از گرسنگی و بینوایی در میادین عمومی پایتخت افتاده بودند. با این همه، اما معلوم نیست که کثرت گدایان و دراویش و فقر و گرسنگی باعث این سوژه یابی آنتوان شده یا شمایل متفاوت این قشر سوژه مناسبی از نگاه عکاس تلقی می‌شده است.
نظر شما