به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ اسکی صحرانوردی در مناطق نسبتاً هموار و مسیرهای طولانی در طبیعت برف‌پوش اجرا می‌گردد. این نوع اسکی ابتدا به عنوان یک وسیله حمل‌ونقل در مناطق برفی اسکاندیناوی به کار می‌رفته است، اما با گذر زمان به یک ورزش رقابتی و تفریحی محبوب تبدیل شده است.
تاریخچه اسکی صحرانوردی
واژه «اسکی» از کلمه‌ای در زبان نورس باستان (Old Norse) به نام “skíð” گرفته شده است که به معنای «تکه چوب» یا «تکه چوب بلند» است. شواهد اولیه استفاده از اسکی به حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد در منطقه‌ای از چین امروزی به نام داکسینگ‌آنلینگ برمی‌گردد. یکی از اولین اسناد تاریخی درباره استفاده از اسکی، شرحی است که توسط پروکوپیوس، مورخ رومی، در قرن ششم میلادی ارائه شده و به مردم سامی اشاره دارد که آن‌ها را «Skrithiphinoi» (اسکی‌بازان سامی) نامیده است.
در قرن دوازدهم، ارتش‌های نروژی از اسکی برای انجام عملیات نظامی در زمستان استفاده می‌کردند. به طور مثال، ارتش دانمارکی-نروژی در سال ۱۷۴۷ گردان‌های تخصصی اسکی تأسیس کرد. در قرن نوزدهم، اسکی به ایالات متحده و سایر نقاط جهان گسترش یافت. «اسنوشو تامپسون» یکی از مهاجران نروژی بود که از اسکی برای حمل‌ونقل در سیرا نوادا بین کالیفرنیا و نوادا استفاده می‌کرد.
تحول اسکی به یک ورزش رقابتی
در اوایل قرن ۱۸، نروژی‌ها شروع به برگزاری مسابقات اسکی نظامی کردند که شامل چهار دسته بود: تیراندازی در حال اسکی، مسابقات سراشیبی بین درختان، سراشیبی‌های بدون سقوط(شیب کم) و مسابقات طولانی در مسیرهای هموار. در اواسط قرن نوزدهم، اسکی صحرانوردی به عنوان یک ورزش عمومی شناخته شد. یکی از اولین رقابت‌های عمومی اسکی در شهر ترومسو نروژ در سال ۱۸۴۳ برگزار شد.
شاخه‌ها و رشته‌های اسکی صحرانوردی
اسکی صحرانوردی به دو سبک اصلی تقسیم می‌شود:
1. سبک کلاسیک: در این سبک، اسکی‌بازان در مسیرهای مشخص حرکت می‌کنند و از تکنیک‌های سنتی برای جابجایی استفاده می‌کنند. در این روش، اسکی‌باز پاهای خود را به موازات یکدیگر روی زمین می‌گذارد و به کمک چوب‌های اسکی خود را به جلو می‌کشد.
2. اسکی اسکیت (پاتیناژ):این سبک در دهه ۱۹۸۰ رایج شد و تفاوت آن با سبک کلاسیک در حرکت اسکی‌باز است که به شکل مورب یا اسکیت‌مانند حرکت می‌کند و سرعت بالاتری دارد. این تکنیک ابتدا توسط یوهان گروتومسبراتن در دهه ۱۹۳۰ مورد آزمایش قرار گرفت و در دهه‌های بعدی به شکل حرفه‌ای مورد استفاده قرار گرفت.
یکی از زیرشاخه‌های دیگر اسکی صحرانوردی، اسکی اورینتیرینگ (Ski Orienteering) است که ترکیبی از جهت‌یابی و اسکی بوده و در آن اسکی‌بازان باید با استفاده از نقشه و قطب‌نما در سریع‌ترین زمان ممکن به مقصد برسند.
نقش تاریخی اسکی در اکتشافات و جنگ‌ها
از قرن نوزدهم، اسکی در بسیاری از سفرهای اکتشافی استفاده شد. نروژی‌ها، از جمله فریتیوف نانسن، در سال ۱۸۸۸ با استفاده از اسکی، یخچال‌های طبیعی گرینلند را پیمودند. روآلد آمونسن، کاشف معروف نروژی نیز در سال ۱۹۱۰ از اسکی در سفر به قطب جنوب بهره برد.
در جنگ‌های جهانی نیز اسکی نقشی حیاتی ایفا کرد. ارتش‌های مختلف در مناطق سردسیر از اسکی برای جابجایی نیروهای خود در مناطق برفی استفاده کردند. این کاربرد باعث شد تا اسکی به عنوان یک وسیله استراتژیک نظامی شناخته شود.
اسکی صحرانوردی از یک وسیله ابتدایی حمل‌ونقل به یک ورزش جهانی و مدرن تبدیل شده است. امروزه، این رشته به عنوان یکی از جذاب‌ترین و متنوع‌ترین ورزش‌های زمستانی شناخته می‌شود که علاوه بر جنبه‌های رقابتی، فرصت تجربه‌ای نزدیک به طبیعت و آرامش در مسیرهای برفی را برای علاقه‌مندان فراهم می‌کند. رشته‌های مختلف آن از سبک‌های کلاسیک و اسکیت گرفته تا رقابت‌های جهت‌یابی، همگی نشان از تحول تاریخی و تکنیکی این ورزش در طول زمان دارند.
257 251
نظر شما