به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مرحوم استاد صفائی حائری در کتاب «بشنو از نی» سخنانی درباره «نیاز به غفران و بخشش الهی» گفته است . متن این بخش از سخن استاد صفایی در ادامه تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:
« من که برای خودم به ذنبی معتقد نیستم، چون می بینم هم نماز خوانده ام و هم روزه گرفته ام و هم و هم، دیگر خدا چه چیزی را به من ببخشد و چه غفرانی را برای من داشته باشد؟!
من از خدا طلبکار هم هستم دیگر چه جای عذرخواهی است؟!
اما اگر بدانم هر چه جز او مرا حرکت داده و هر چه جز او مرا خوشحال کرده و یا رنج داده، خسارت من و زیان من و ذنب من و گناه من است، آن موقع دیگر تمام گناهها را، غیبت و تهمت و زنا و لواط، حساب نمی کنم که این ذنب ها و جرم ها و این جورها و خیانت ها و بی وفایی ها را هم در نظر می آورم.
این است که می دانم آنها که دلشان سرشار از هزار کینه و بغض و هزار ترس و ضعف و هزار حسد و حرص و هزار غفلت و ظلم است، با تمام حرکت ها به جایی نمی رسند.
وجود آلوده و کثافت زده بر فرض بهترین عطرها را بر خود بپاشد چه بهره ای خواهد برد؟ با این دید، پس از شناخت گناه و پس از درک نقش گناه و مزاحمتش، حتی با وجود عطرها و لطف ها و بخشش ها، اول نیاز تو می شود غفران و بخشش و این است که آرام نداری.»
نظر شما