به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در دور دوم پاسخ به سوالات، سعید جلیلی نامزد چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به سوالات کارشناسان پاسخ داد.
پیش از شروع دور دوم مناظره انتخاباتی سوالات کارشناسان و نخبگان به شرح زیر پرسیده شد:
محمدجواد ایروانی: برای جهش تولید و سرمایه گذاری و مشارکت آحاد مردم چه الگوها و برنامه های مشخصی دارید؟
محمد خوش چهره: رویکرد رئیس جمهور برای تاکید روی طرحهای مردمی کردن اقتصاد چیست؟
فولادگر: سیاستهای اصل ۴۴ برای تغییر ریل اقتصاد کشور و انتقال از اقتصاد دولتی به وضعیتی بود که دولت نقش خودش را نظارت و تنظیم گری داشته باشد. چه اتفاقاتی افتاد که سیاستها جامع و خوب اجرا نشد؟ چرا فقط سراغ واگذاری هایی رفتیم آنهم با نگاه درآمدی؟ و توانمندسازی بخش خصوصی و تعاونی و ایجاد رقابت و رفع انحصار و آماده کردن محیط کسب و کار برای حضور مردم انجام نشد؟
سیدحمید پورمحمدی: تدبیر شما برای اینکه دست بخش خصوصی باز شود و شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی غیردولتی در بازار رقابت محدود شود چیست؟
محمدرضا باهنر: خصولتی ها نه دولتی اند و نه خصوصی؛ برای اینکه این بنگاه های خصولتی را از این چرخه اقتصاد هم بهره وری شان را بالا ببریم و هم به مردم واگذار شود چه برنامه ای دارید؟
دانش جعفری: نقش شبه دولتی ها پررنگ است و واگذاریها به جای اینکه به مردم و بخش خصوصی واقعی باشد به شبه دولتیها واگذار شده است. منابع اینها هم غیرمستقیم ربط به دولت یا بخش عمومی دارد. از نظر شما در صورتی که بخواهید برنامه اقتصادی در کشور پیاده کنید، نقش شبه دولتیها را در واگذاری ها چطور می بینید؟ سیاست شما برای استفاده از منابع مردم در اقتصاد چیست؟
اهم پاسخ سعید جلیلی:
*من فکر می‌کنم مردم در انتخاب بین دو نگاه قرار گرفت یکی نگاه روزمره است و یک نگاه نیز فرصت برای جهش است. اینکه مشکلات حل شده یا نشده یا چگونه حل می شود، آیا می شود از این فرصت های بزرگ استفاده شود.
*عرضم این است آیا برای این فرصت ها برنامه ریزی کردیم؟ آیا که نشد؟
*نگاه ما چه بود به عنوان مثال در ارتباط با دانشگاه ها نگاهمان به دانشگاه چه بوده که الان دانشجوها به خارج می‌روند.باید گفت که باید به سمت جوانان برویم در واقع نگاه ما به دانشگاه چیست نخست اینکه فقط بروند درس بخوانند و یا بگوییم که حق دانشجوست که در زمینه پیشرفت کشور و ارزآوری نقش داشته باشد. اساتیدی پیش من آمدند گفتند ما می توانم ارزآوری داشته باشیم.
*آیا می توان از این علم و نگاه برای رشد کشور استفاده کرد یا خیر آیا ما نمی توانیم برنامه ریزی داشته باشیم به هر حال یک نگاه حداقلی و حداکثری وجود دارد.
*نگاه به روستا برای محرومیت زدایی نگاه حداقلی است مثلا در روستاها اینکه سرمایه ای هزینه شده و روستاها همه امکانات مثل برق و گاز و آب و .. را دارند آیا برای ۴۰ هزار روستا بالای ۲۰ خانوار برنامه داریم ایا این ۴۰ هزار روستا، نمی‌تواند سلول جهش کشور باشد؟آیا در سند پیشرفت کشور ظرفیت های آن بررسی شده است؟
*دولت نباید به مردم به عنوان قلک نگاه کند در سال ۹۹ به رییس جمهور نامه نوشتم که بازار سرمایه بستری برای سرمایه گذاری مردم باشد. با تصمیمات خلق الساعه و عدم انضباط مالی نمی شود کشور را اداره کرد.
*وقتی سخن از مردمی سازی می شود باید شامل همه مردم شود. وقتی ۵۰ درصد مردم از تسهیلات استفاده کنند.
۲۷۲۷
