با افزایش روز به روز جمعیت جهان، نیاز و تقاضا برای غذا نیز افزایش می‌یابد. به دلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای، افزایش سطح آب دریاها و عوامل دیگر، منابع غذایی می‌توانند برای برخی از مردم جهان با محدودیت مواجه شوند. در واقع برخی از محصولات مانند حشرات و جلبک‌ها قبلاً در برخی از کشورهای آسیایی، آمریکای جنوبی و آفریقا مصرف شده است. بنابراین دانشمندان از همین راه حل برای حل این مشکل بشریت تلاش کرده‌اند.

تیمی از محققان دانشگاه فناوری و طراحی سنگاپور(SUTD) به دنبال راه‌هایی برای مقابله با مشکلات عرضه مواد غذایی در آینده هستند و تصمیم گرفتند فقط برخی از آنها را با فناوری چاپ سه بعدی چاپ کنند.

محققان تصمیم گرفتند به جای خوردن جیرجیرک یا لارو به تنهایی، آنها را با سبزیجاتی مانند هویج که معمولاً مصرف می‌شوند، ترکیب کنند تا طعم آنها را تغییر دهند.

"چوآ چی کای" نویسنده این مطالعه و استاد دانشگاه فناوری و طراحی سنگاپور می‌گوید: ظاهر و طعم چنین پروتئین‌های جایگزینی می‌تواند برای بسیاری نگران‌کننده باشد. اینجاست که تطبیق‌پذیری چاپ سه‌بعدی مواد غذایی به میان می‌آید، زیرا می‌تواند نحوه ارائه غذاها را تغییر دهد و بر مقاومت و اکراه مصرف‌کننده غلبه کند.

ترکیب جوهرهای غذایی مختلف و بهینه‌سازی آنها برای چاپ سه‌بعدی مواد غذایی، کار آسانی نیست. این فرآیند عمدتاً با روش آزمون و خطا پیش می‌رود. به همین دلیل، پروفسور "چوآ" و تیمش با دانشمندانی از بیمارستان "KTPH" و دانشگاه علوم و فناوری الکترونیک چین(UESTC) کار کردند تا این فرآیند به آرامی پیش برود.

"یی ژانگ" محقق ارشد این مطالعه و پروفسور دانشگاه علوم و فناوری الکترونیک چین می‌گوید: پروتئین‌های جایگزین ممکن است به منبع اصلی دریافت پروتئین ما در آینده تبدیل شوند. این مطالعه یک رویکرد مهندسی سیستماتیک را برای بهینه‌سازی جوهرهای غذایی پیشنهاد می‌کند، در نتیجه امکان ایجاد و سفارشی‌سازی آسان غذاهای بصری دلپذیر، طعم‌دار و تغذیه مناسب با پروتئین‌های جایگزین را فراهم می‌کند. ما امیدواریم که کار ما مصرف‌کنندگان را تشویق کند تا بیشتر از این مواد غذایی ناآشنا اما پایدار مصرف کنند.

محققان ترکیبات جوهر پروتئین را با سه متغیر پودر هویج، پروتئین‌ها و "صمغ زانتان" بهینه کردند که علاوه بر بهبود طعم، مواد مغذی و رنگ، پودر هویج نیز به استحکام مکانیکی جوهرهای فرموله شده کمک کرد.

"آکانکشا پنت" از نویسندگان این مطالعه گفت: این مطالعه تحقیقاتی را می‌توان برای سایر مواد غذایی نیز تعمیم داد.

۴۶