در فاصله کمی از زاویه جنوب غربی مسجد کوفه و پیوسته به ضلع غربی دارالاماره کوفه، خانهای وجود دارد که نزد شیعیان، به خانه امیر المومنین(ع) در کوفه، شناخته شده است. این خانه در طول تاریخ و بر اساس منابع نوشتاری ، چندین‌بار بازسازی شده که آخرین بازسازی آن، پس از سقوط رژیم بعثی صورت گرفته است. گفتنی است که در هر بازسازی متاسفانه بر اثر پندارهای سازندگان، بخش هایی بدان افزوده گردیده است.
داخل خانه، اتاقها و جایگاههایی منسوب به أمیر المومنین (ع) و فرزندان ایشان، وجود دارد؛ از جمله در سمت راستِ کسی که به خانه گام می نهد ، اتاق امام حسن ع و امام حسین(ع) و سمت چپ آن، اتاق مکان غسل دادن أمیر المومنین (ع) و نزدیک محراب، جایگاه محلًِ نشستن امام حسن ع و امام حسین(ع) قرار دارد!
اتاقهای دیگری نیز منسوب به حضرت زینب ع ، ام کلثوم ، و ام البنین وجود دارد. در اتاقی در انتهای منزل نیز چاه آبی وجود دارد که گفته میشود به دست حضرت (ع) حفر شده است و زائران برای تبرک، از آب آن مینوشند.متاسفانه هیچگونه منبع معتبری انتساب این خانه به أمیر المومنین ع و اهل بیت ایشان و نیز اعتبار معماری خانه رااز نظر تاریخی تأیید نمی کند.
در این که امیر المومنین ع در پایان عمر شریفشان به مدّت چهار سال و چند ماه در کوفه حضور داشته و مرکز حکومت ایشان در کوفه بوده است ، تردیدی وجود ندارد و به یقین خانه ای داشته و در آن سکونت داشته اند، تردیدی وجود ندارد لیکن این که محل سکونت ایشان در کجای کوفه بوده، بیرون یا درون دار الاماره، اطّلاع دقیقی در دست نیست؛ چون به هر حال این احتمال وجود دارد، که محلّ فعلی در مجاورت کاخ دار الامارة کوفه، خانه آن حضرت باشد و نیز با توجّه به شهرت این محل به عنوان خانة امام، ما نیز آن را رد نمی‌کنیم ، لیکن تقسیمات درون این خانه قطعاً با روحیات حضرت سازگاری نداشته و ندارد و ساخته و پرداخته ذهن کسانی است که در سال‌های آخر حکومت صدّام آن را بازسازی کرده اند.
به عنوان مثال اختصاص مکانی به عنوان مکتب الحسنین (علیهما السلام) در این خانه، فاقد هرگونه توجیه عقلانی است. اعتقاد متقن شیعه این است که آن دو بزرگوار امام بوده اند و علم لدنّی داشته و نیازی به تعلّم و فراگیری نداشته‌اند.
علاوه بر این در زمان حاکمیت أمیر المومنین ع در کوفه یعنی بین پنجاه و هشت سالگی تا شصت و سه سالگی از عمر آن حضرت، این دو بزرگوار نیز مردانی سی و یا چهل ساله و دارای شخصیّت و زندگی مستقل بوده اند و داشتن چنین اتاق و مکتب خانه ای در خانة پدرشان برای آن دو بزرگوار قابل توجیه نیست.
برخی کوشیده اند، با ترجمة کلمه مکتب به معنی محلّ تدریس یا دفتر کار، مشکل را حل کنند اما قابل پذیرش نیست؛ زیرا چگونه اتاقی به این کوچکی محل اجتماع شاگردان یا ارباب رجوع به درون خانه شخصی امام قابل توجیه است؟
از سوی دیگر در هیچیک از منابع تاریخی و رخدادهای حضور حضرت در کوفه تا هنگام شهادت ، به حضور افراد و اجتماع مردم و شیعیان در درون خانه حضرت اشاره نشده است.
ضمن اینکه در آن هنگام چه در شهر مدینه و هنگام حضور رسول خدا ص و پس از شهادت ایشان ، و حضور خلفا ، همواره محل گردهمایی و تجمع ها درون مسجد بوده است ، و هنگام حضور أمیر المومنین ع در کوفه ، خطبه ها و قضاوت های حضرتش و جز اینها همه در مسجد کوفه بوده است، وما در این راستا هیچ منبع تاریخی نداشته و نداریم که تجمع ها و درس وجز اینها در خانه ای قرار داشته باشد.
از اینها گذشته، نماز هایی که برای بخش های گوناگون این خانه تشریع و ابداع کرده‌اند!! ، مانند نماز در مکان کتابخانه حسنین ع ، و یا نماز چاه أمیر المومنین ع ، یا نماز مکان غسل حضرت أمیر المومنین ع ، و یا نماز اتاق حضرت زینب و ام البنین ، همه فاقد وجاهت و ریشه درست و مستند بوده و موجب وهن شیعه است؛ مگر آن که به زائران آگاهی داده شود، که در این فرصت‌ها، نمازهایی از قبیل نماز هدیه به امام ع، و یا نماز حاجت، و یا نمازهای قضای روزانه به جا آورند.
از نمازهای ساختگی هم که بگذریم، روزانه چندین هزار زائر از کشورهای گوناگون وارد عراق شده و به زیارت مسجد کوفه و بخشی نیز به این مکان می آیند که علاوه بر آن ، جمع زیادی از مردم عراق هم هر روز به این محل آمده و خود را مقیًد به بازدید از این خانه و مکان می کنند .
در این هنگام است که با گام نهادن در این خانه ، و عبور از راهروهای تنگ آن ، مردم و زائرین نا آگاه و عاشق امامان ع در هر یک از این اتاق های تنگ نماز می گزارند! و همین موجب قرار گرفتن زن ومرد هنگام نماز در کنار یکدیگر می گردد که امری ناپسند است.
البته متاسفانه این خانه در نیم قرن گذشته گسترده تر گردیده و بیاد دارم که در دوران نوجوانی ، بارها به این خانه گام نهاده و فضای حیاط و اتاق ها ، بدین صورت نبود.
نظر شما