به زمین کمک کنید

بهنوش خرم‌روز: بر اساس گزارش موقت شورای پژوهش ملی ایالات متحده آمریکا که هفته پیش منتشر شد، ناسا نمی‌تواند با بودجه فعلی به تعهد خود مبنی بر پیگیری تقریبا تمامی سیارک‌های خطرناک نزدیک به زمین تا سال 2020/ 1399 عمل کند.
در سال 2005/ 1384 کنگره آمریکا برای ناسا، سال 2020/ 1399 را زمان ضرب‌الاجل کشف، پیگیری و تشخیص 90 درصد از اجسام بزرگ‌تر از 140 متری نزدیک زمین،‌ تعیین نمود. تصور می‌شود سنگ‌های بزرگ‌تر از 140 متر در صورت ورود به جو، منفجر نشوند و یکپارچه به زمین برخورد کنند که در صورت برخورد با مناطق شهری، خطر بزرگی خواهد بود و تخریب گسترده‌ای به بار خواهد آورد. انفجار تونگوسکا در سال 1908/ 1287 که در حدود دو هزار کیلومتر مربع از جنگل سیبری را با خاک یکسان کرد، ناشی از انفجار جسمی 70 متری بر فراز سطح زمین بود.
در این گزارش که انتظار می‌رود نسخه نهایی آن تا آخر سال آماده شود، آمده است که اگر بتوانند برای تجهیزات آینده مانند تلسکوپ کاوشگر منطقه‌ای بزرگ، تلسکوپ کاوشگر افق نما و سیستم پاسخ سریع (Pan-STARRS) بودجه‌ای فراهم کنند، می‌توان به این هدف دست یافت. همچنین این گزارش اهمیت تلسکوپ رادیویی آرسیبو(Arecibo) را در پورتوریکو که از بشقابی 350 متری بهره می‌برد، مطرح می‌کند که برای تشخیص و توصیف سیارک‌هایی که پیدا می‌شوند،‌ در موقعیت بسیار خوبی قرار دارد.

بیشترین رشد جمعیت سهم فقیرترین کشورها است
دفتر غیرانتفاعی مرجع جمعیت واقع در واشنگتن دی‌سی‌ پیش‌بینی کرده که از حالا تا سال 2050/ 1429، جمعیت محروم‌ترین مناطق جهان دوبرابر می‌شود و از 828 میلیون نفر به 1.66 میلیارد نفر خواهد رسید. بر اساس تعریف سازمان جهانی، این 49 کشور که 33 تای آن‌ها در قاره آفریقا واقع شده‌اند،‌ کم‌ترین درآمد، بالاترین آسیب‌پذیری اقتصادی و پایین‌ترین شاخص رشد انسانی را دارا هستند.
گزارش‌های این دفتر حاکی از آن است که در همین بازه زمانی،‌ جمعیت پیشرفته‌ترین کشورهای جهان در حدود 7 درصد رشد خواهد داشت و از 1.23 میلیارد نفر به 1.32 میلیارد نفر خواهد رسید که اغلب از مهاجرت افراد کشورهای توسعه نیافته تغذیه می‌شود. با این حال در ایالات متحده آمریکا، بیش از نیمی از رشد جمعیت نتیجه تولد کودکان در آن کشور خواهد بود، این رقم یکی از بالاترین ارقام مربوط به تولد در کشورهای توسعه یافته است.
جمعیت 6.8 میلیاردی اکنون نیز تا نیمه دوم سال 2011/ 1390 به 7 میلیارد نفر و تا سال 2050/ 1429 جمعیت جهان به 9.4 میلیارد نفر خواهد رسید. پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2050/ 1429 کشور هند رتبه اول جمعیت جهان را از چین خواهد گرفت.

اصلاح سیستم آبیاری،‌ راهی برای نجات آسیا
بر اساس گزارشی که موسسه بین‌المللی مدیریت آب واقع در سریلانکا، ‌همراه با سازمان غذا و کشاورزی سازمان جهانی و سایر گروه‌های مشابه در هفته گذشته منتشر کرد، سیستم‌های آبیاری کشورهای آسیایی نیاز فوری و سریع به تغییر دارد.
قاره آسیا 70 درصد زمین‌های آبیاری شونده دنیا را در خود جای داده که اغلب آن‌ها توسط سیستم‌های کانالی دولتی که در دهه 1970/ 1350 ساخته شده‌اند،‌ آبیاری می‌شوند. اما این سیستم‌ها بسیار ضعیف حفظ شده‌اند. در این گزارش آمده است که اگر قرار است آسیا با جمعیت رو به رشدش مواجه شود، باید سیستم‌های آبیاری موثرتر و منظم‌تری داشته باشد و بخش خصوصی را در مدیریت این حوزه بیشتر شرکت دهد. به علاوه باید در برنامه‌های مربوط به آب، سرمایه‌گذاری بیشتری داشته باشند و آموزش بیشتری بدهند.
همچنین این گزارش پیشنهاد می‌کند که دولت‌ها به جای محکوم کردن افراد، استفاده از سفره‌های آب‌های زیرزمینی را حمایت و تنظیم نمایند.

گرمایش جهانی، زمین را کج‌تر می‌کند
پژوهشگران با انجام شبیه‌سازی‌های جدید متوجه شده‌اند که پدیده گرمایش جهانی می‌تواند بیش‌از آن‌چه قبلا پیش‌بینی می‌شد، محور زمین را منحرف‌تر کند.
محور دوران وضعی زمین نسبت به صفحه دورانش به دور خورشید، به مقدار 23.5 درجه انحراف دارد و همین انحراف، سبب تغییر سالانه ارتفاع خورشید در آسمان زمین و پدید آمدن فصل‌های مختلف می‌شود. (تغییر فاصله زمین تا خورشید هیچ تاثیری در پدید آمدن فصلول مختلف در زمین ندارد).
هر پدیده‌ای که به نحوی در تغییر جرم محلی بخش‌های مختلف زمین نقش داشته باشد، در تغییر زاویه انحراف محور دوران زمین موثر است. قطب شمال زمین با سرعت 10 سانتی‌متر در سال روی نصف‌النهار 79 درجه غربی جابجا می‌شود که دلیل آن، ذوب شدن یخچال‌های قطب شمال است. اما با ذوب شدن این یخچال‌ها، حجم زیادی از آب‌های شیرین به دریاها و اقیانوس سرازیر می‌شود، به‌طوری‌که با ذوب شدن کامل یخ‌های گرینلند هم‌اکنون محور زمین را به اندازه 2.5 سانتی‌متر در سال جابجا می‌کند و اگر این فرآیند کنترل نشود، در سال‌های آینده به شکلی تصاعدی افزایش خواهد یافت.
شبیه‌سازی‌های جدید نیز نشان داده است اگر فرآیند گرمایش جهانی تا پایان قرن بیست و یکم ادامه داشته باشد، می‌تواند به جابجایی سالانه قطب شمال به مقدار 1.5 سانتی‌متر از آلاسکا به سمت هاوایی منجر شود! هرچند این مقدار بسیار ناچیز است، اما در دراز مدت قابل توجه خواهد بود.