حتی برای آن طنز ساخته اند، مرتکب را محکوم، به او توصیه استعفا و یا اخراجش را طلب می کنند و بعید نیست از نظر بعضی حکم سنگین تری هم برایش صادر کنند! البته نسبت به این ماجرا هر چه سریعتر مجلس یا نیروی قضایی باید ورود کند و آن را به نحو احسن که حقی از کسی تضییع نشود فیصله دهد و ذهن مردم را نسبت به این امر روشن کند.
بدیهی است باید نحوه وقوع ماجرا مورد دقت قرار گیرد و تخلف از جانب هر کس باشد باید با او برخورد شود. هم مجلس برای ما محترم است وهم نیروی انتظامی عزیز و هر دو باید به وظایف خود خوب عمل کنند. اگر به هر نحوی هر یک از دو نهاد بی جهت پیروز شود خساراتی گران به بار خواهد آورد.
بی شک انسان جایز الخطا است. همه خطا می کنند؛ باید دید که آیا این خطا عمدی، یا بر اثر ضرورت و اضطرار صورت گرفته و در هر حال، مهم اعتراف به تقصیر و عذرخواهی در صورت کوتاهی است که باید به سرعت انجام شود.
از آنجا که جامعه در اثر کوتاهی های انجام شده در شئون مختلف اداری و اجرایی ملتهب است نباید مسئولان در هر رده ای دست به کاری بزنند تا مردم را بیشتر متأثر کنند.
وقتی این مسئله که دستاویز رسانه های بیگانه هم می شود قضیه بیشتر سیاسی می شود. این را از این جهت می-گویم که وقتی می بینیم کشور امریکا بنا به مصالح خود دراین وقایع اخیرشان همه شبکه های اجتماعی را به روی ترامپ (رئیس جمهور مستقر در زمانی که بر سرکار بود) می بندند و سعی در سانسور حوادث خود می کنند در حالیکه اگر برای کشورهای دیگر بود هر اتفاق کوچکی را آنچنان بزرگ می کردند که گویی در هیچ جای دنیا نمونه نداشته، ما چرا باید بی احتیاطی کنیم و سوژه برای بیگانگان بسازیم و خود با آنها در این امر فعالانه مشارکت کنیم،
و نیز نکند چون کسی به طور شخصی یا حزبی با ما یکی نیست خطای او را بزرگتر جلوه دهیم. نمونه های قبلی هم باید مد نظر باشد که چگونه با آنها برخورد شده است. رهنمود قرآن بزرگترین درس برای ما است که «ولا یجرمنکم شنآن قوم علی الاتعدلوا. اعدلوا هو اقرب للتقوی». از (یعنی مبادا دشمنی با کسی شما را از مسیر عدالت منحرف کند. عدالت پیشه کنید که به تقوا نزدیک تر است).
آنچه باید مورد توجه قرارگیرد این است که هرکس از وزیر و وکیل ونیروهای نظامی و انتظامی اگر در حین انجام مأموریتشان تخلف کنند می توان سازمان مورد نظر را هم درگیر کارکرد ولی اگر در زندگی شخصی شان تخلف کنند نمی توان سازمانشان را زیر سؤال برد. آنها اگر در زندگی خانوادگی دچار خطا شوند نباید سازمانشان مورد حمله قرارگیرد یا اگر در محله ای که زندگی می کنند با کسی درگیر شوند تقصیر سازمان مربوطه نیست. حتی اگر از موقعیتشان هم در این موارد سوء استفاده کنند باز امری شخصی است و به خودشان بر می گردد و باید مورد مؤاخذه قرار گیرند.
نکتة مهم تر اینکه استفاده سیاسی از این حادثة شخصی درست نیست و ممکن است از این به بعد با توجه به انتخابات پیش رو باز هم اتفاق بیفتد. به هرحال، واقعه ای اتفاق افتاده است ما نباید آن را سیاسی کنیم و به همه ارکان سیاسی بد بگوییم که چرا چنین نماینده ای به مجلس راه یافته است. اگر بعضیها به دلایلی با مجلس مسئله دارند بحث دیگری است. باید پرسید که اگر مجلسی با اکثریت قابل توجه آرا هم انتخاب می شد آیا امکان نداشت چنین اتفاقی رخ دهد؟ آیا در آن صورت هم این اعتراض ها به این شکل صورت می گرفت؟
وقتی دعوایی صورت می گیرد فعل و انفعالاتی انجام هم می شود. در اینجا احساسی نباید برخورد کرد و باید منتظر داوری صحیح بود. باید دید شروع کننده کی بوده و ادامه دهنده کیست. بلی در این مورد خاص، خود نماینده یا راننده اش به دلیلی خاص تصمیم می گیرد که از خط ویژه عبور کند. خوب در نگاه نخست کاری ناصواب است اما نحوه برخورد نیروی انتظامی هم در میان است و جملاتی را که رد و بدل و باعث درگیری بیشتر می شود هم باید مورد ملاحظه قرار گیرد. نباید به قصد کوبیدن نماینده سرباز وظیفه اگر سخن زشتی بر زبان آورده است را نادیده بگیریم یا آن را توجیه کنیم. از نیروهای انتظامی قاطعیت توأم با ادب و احترام انتظار است.
اگر انتظار داریم که نماینده باید تصمیم دیگری می گرفت می شود باید انتظار داشت که مأموران نیروی انتظامی هم برخورد بهتری می داشتند. مثلاً به او اجازه می دادند برود ولی شماره اتومبیل او را بر می داشتند و به مجلس ارائه می کردند. فرض کنید نماینده ای در صبح می خواهد به جلسه علنی برسد و به هر دلیلی مجلس منتظر یک نفر است، اگر او را معطل کنند آیا خسارتی به کشور نمی رسد. ممکن است بگویید که باید زودتر حرکت می-کرد که سخنی به حق است ولی با این اوضاع ترافیک و حجم و هجوم اتومبیل ها آیا چیزی قابل پیش بینی است؟ البته که نباید این امر به صورت قاعده در آید ولی نباید استثناها را هم نادیده گرفت.
در اینجا هم مجلس و هم نیروی انتظامی باید کارکنان خود را توجیه و یا در محتوای آموزشهای خود بازبینی کنند که آیا در این زمینه کمبودی نبوده است تا هرکس به وظایف خود عمل کند. آیا هر دو سازمان مجلس و نیروی انتظامی و نیروهای تحت امرشان به وظائفشان عمل کرده اند؟
شهود در این مورد قابل توجه است. اما هر شاهدی ممکن است بخشی از واقعه را دیده باشد. یکی می بیند که مثلاً سیلی (که کیفیت آنهم باید لحاظ شود) به صورتی نواخته شد اما از اینکه قبل آن چه اتفاقی افتاده است بی-خبر باشد. گویندکسی در گوش فردی بد گفت ولی او با فریاد و ناسزا به طرف پاسخ داد. همه دیدند که او ناسزا گفت ولی نشنیدند که اولی در گوش وی چه گفته است. پس احساسی برخورد نکنیم و منتظر داوری عادلانه باشیم. این واقعه جنبه مثبت هم داشت و آن این که به سرعت مردم و حتی سازمانهای مسئول واکنش نشان دادند و قول پیگیری دادند و این امری مثبت است.
نظر شما