بهنوش خرم‌روز: بالاخره بعد از گذشت بیش از سه هفته از آغاز بحران هسته‌ای ژاپن، شکاف رآکتور شماره 2 نیروگاه داییچی فوکوشیمای ژاپن که از طریق آن میزان بالایی از آب آلوده به مواد رادیواکتیو به محیط بیرون می‌ریخت، مسدود شد. روزها بود که مهندسین تلاش می‌کردند این شکاف را شناسایی و مسدود کنند، تا جایی که اپراتور این نیروگاه، شرکت انرژی توکیو الکتریک (یا به اختصار تپکو) زیر رگبار انتقادها برای عملکرد ضعیف در این زمینه قرار گرفته بود.
به گزارش نیوساینتیست، دیروز شرکت توکیو الکتریک که در حال حاضر نرخ سهامش به پایین‌ترین حد نزول کرده، اعلام کرد که دو هفته پیش، زمانی که بحران هسته‌ای ژاپن در اوج خود قرار داشت، به طور رسمی قرارداد ساخت دو رآکتور جدید در نیروگاه فوکوشیما را بسته است.
اما بستن شکاف، می‌تواند تا حدی خیال همه را راحت کند. دیروز صبح به وقت ژاپن، شکاف محفظه‌ای نزدیک به رآکتور مسدود شد تا دیگر آب درون محفظه به سمت اقیانوس جاری نباشد، جایی که میزان ید 131 در آن به 7.5 میلیون بار بیشتراز حد مجاز رسیده بود.
اما این شکاف بالاخره چه‌طور بسته شد؟ مهندسین با ریختن نوعی شیشه مایع حاوی سیلیکات سدیم (که بسیار سریع سخت می‌شود) به درون تونلی که آب آلوده به رادیواکتیو را از رآکتور به سمت آب‌های اقیانوس می‌برد، موفق شدند این شکاف را مسدود کنند.
پیش از این دو اقدام دیگر برای کنترل انتشار آب آلوده به مواد رادیواکتیو صورت گرفته بود. اولی با استفاده از نوعی سیمان و دومی با استفاده از نوعی پلیمر که حجم بالایی از آب را به خود جذب می‌کرد. اما هر دو شکست خوردند. به دلیل میزان بالای مواد رادیواکتیو در آب درون گودال زیر رآکتور شماره 2، گمان می‌رود که رآکتور شماره 2 تنها رآکتور از بین 6 رآکتور نیروگاه باشد که هسته راکتورش آسیب دیده است.
همچنین توکیو الکتریک پروژه دیگری را در دست دارد که در آن می‌خواهد 60 هزار تن آب آلوده به مواد رادیواکتیو را از نیروگاه خارج کند. برای باز کردن جا برای نگه داشتن این همه آب آلوده در نیروگاه، تپکو دیروز عملیاتی را آغاز کرده که بسیار بحث‌انگیز است. آن‌ها می‌خواهند 11500 تن از آب‌هایی را که در حد متوسط به مواد رادیواکتیو آلوده هستند، مستقیم روانه اقیانوس کنند.
دو روز پیش دولت ژاپن در این مورد از همسایه‌هایش مانند کره جنوبی معذرت‌خواهی کرد. آن‌ها فقط امیدوارند که مواد رادیواکتیو به سرعت پراکنده شود و غلظت آن در آب‌های اقیانوس خیلی زود به حد مجاز برسد.
با وجود همه اطمینانی که مسئولین سعی می‌کنند به مردم بدهند، اما ماهیگیری در این منطقه با تردید روبرو است و دولت قول داده که ضرر ماهیگیران منطقه را جبران خواهد کرد.
درست است که ید 131 خیلی زود از هم می‌پاشد و غذاهای دریایی را آلوده نمی‌کند، اما سزیوم 137 می‌تواند مشکلات بلندمدتی را به وجود بیاورد، چون 30 سال زمان می‌برد تا تنها نیمی از آن به فروپاشی برسد. این در حالی است که در آب‌های آلوده، رادیواکتیو سزیوم 137 هم که نیمه‌عمر دو ساله دارد، پیدا شده است.
در این میان تپکو اعلام کرده که در تلاش است جلوی هر انفجار هیدروژنی احتمالی در رآکتور شماره 1 را با پمپ کردن گاز نیتروژن خنثی به درون آن‌چه از رآکتور باقی مانده، بگیرد. آن‌ها امیدوارند با این کار جلوی انتشار مواد رادیواکتیو به درون اتمسفر را بگیرند. در روزهای اول بعد از سونامی، مواد رادیواکتیو از طریق جریان هوا به دهکده‌های اطراف رفت در حدی که از اهالی دهکده‌ها خواسته شد از محصولات زراعی خود نخورند و کودکان ساکن این دهکده‌ها از نظر آلودگی به مواد رادیواکتیو معاینه شدند. همچنین به زنان باردار و کودکان توصیه شد که منطقه را ترک کنند.
حالا که شکاف بالاخره بسته شده، همه امیدوارند که مواد رادیواکتیو بیشتری نه در هوا و نه در آب منتشر نشود. با این حال، میزان مواد رادیواکتیو در چهار منطقه که بیشترین آسیب را دیده‌اند، همچنان بالا است. باید دید ژاپن چه طور می‌تواند این بحران را در این مناطق مدیریت کند.
50171
نظر شما