بهنوش خرم‌روز: در سال 2007/ 1386 دانشمندان دانشگاه هاروارد موفق شدند ترکیب از پروتئین‌های فلورسانت بسازند و با استفاده از آن‌ها مسیرهای مغزی موش را با استفاده از درخشش فلورسانت پیگیری کنند. این تکنیک کمان مغزی نام گرفت و تا به حال به دانشمندان برای ردیابی ارتباط نورون‌های مغزی کمک بسیاری کرده است. با این حال، این ارتباطات بسیار در هم تنیده‌اند و باز کردن آن‌ها از هم تقریبا ناممکن می‌نمود.
حالا، به گزارش پاپ‌ساینس، محققینی که روی مگس‌های میوه مطالعه می‌کنند، کاری مشابه انجام داده‌اند و ترکیبی از روش‌های کمان‌مغزی را به کار برده‌اند تا کاری کنند که سلول‌های عصبی مغز بدرخشند. به گفته محققین، این روش خیلی ساده‌تر از آن است که بخواهیم سلول خاص یا ارتباطات یک سلول خاص را ردیابی کنیم.
با استفاده از این روش، همان طورکه در این تصویر می‌بینید، بسیاری از سلول‌های عصبی مغز یک مگس را می‌توان دید.
تصویر دوم با استفاده از روشی به نام دی.برین‌باو (dBrainbow) گرفته شده است. در این روش از 6 رنگ استفاده می‌شود و کمک می‌کند بفهمیم کدام سلول‌های مغزی از کدام سلول‌ها نشات می‌گیرند. این روش برای مطالعه چگونگی شکل‌گیری ارتباطات بین نورون‌ها مناسب است. در این تصویر، گروه رنگ‌های قرمز و آبی، سلول‌های عصبی مربوط به حس بویایی را نشان می‌دهند. اما این دو گروه از سلول‌های نمونه متفاوتی شکل گرفته‌اند.
روشی دیگر از این گروه روش‌ها که کمان مگس نام گرفته، 4 رنگ را شامل می‌شود و به سلول‌ها اجازه می‌دهد در هر زمانی در طول تکامل و شکل‌گیری‌شان بر اثر گرما رنگ عوض کنند.
دانشمندان در حال حاضر برای دستکاری ژن‌های مگس میوه روش‌های فراوانی در اختیار دارند. بنابراین می‌توانند کنترل خیلی بیشتری روی رنگ‌ها داشته باشند و فقط نوع خاصی از نورون‌ها را رنگ کنند یا مثلا زیرمجموعه مشخصی از سلول‌های عصبی را با رنگ نشان بدهند.
این تصویر هم با استفاده از روش دی.برین‌باو گرفته شده و گروهی متشکل از حدود 2000 سلول عصبی را نشان می‌دهد که تصور می‌شود در نرها، رفتاری که برای جلب توجه جنس ماده و برقراری ارتباط با او نشان می‌دهد را برعهده دارند.
50172
نظر شما