ونداد الوندی‌پور: گاهی می‌توان یک فیلم را فقط به خاطر یک سکانس دوست داشت، یا حداقل قابل تقدیر دانست. چنین سکانسی در اواخر فیلم «گزارش یک جشن» تازه‌ترین فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا وجود دارد؛ جایی که شرکت‌کنندگان در جشن عروسی به خیابان می‌آیند و فاصله بین دفتر شهربانو با بازی رویا تیموریان و رستوران را طی می‌کنند. در واقع تنها سکانسی که به نظرم به فیلم جهت و معنا می‌دهد این سکانس است.
فیلم درباره پلمب کردن یک مرکز ازدواج است، مرکزی که فرصتی برای آشنایی دختران و پسران جوان به قصد ازدواج به وجود می‌آورد، این مرکز تصادفا در همان روزی که پلمپ می‌شود قرار است میزبان یک جشن عروسی باشد. ماموری که قرار است مرکز را پلمپ کند با بازی رضا کیانیان برای این کار کمی مردد است و اجازه می‌دهد جشن عروسی در حیاط مرکز برگزار شود، ولی رئیس او وسط جشن از راه می‌رسد و دستور پلمپ کامل مرکز و انتقال جشن به یک رستوران را صادر می‌کند.
شرکت‌کنندگان در جشن مجبور می‌شوند حیاط مرکز را تخلیه کنند. آنها فاصله بین مرکز و رستوران را به شادی و دست‌زدن می‌گذرانند. این سکانس در ادامه داستانی که پشت سر خود دارد بیانگر یک نکته مهم است: هر چیزی که با مانع برخورد کند، از جای دیگر سر برخواهد آورد و راه خود را در نهایت خواهد رفت شاید به شکلی دیگر؛ شاید به شکلی پرهزینه‌تر.
این مهمترین حرفی است که این فیلم می‌زند و به نظر مثبت‌ترین و تحسین برانگیزترین وجه فیلم آقای حاتمی‌کیا است. البته این حرف را می‌شد با داستانی بهتر و جذاب‌تر هم زد. ولی یک نکته را نباید فراموش کرد و آن اینکه گاهی نمی‌توان حرف‌ها را صریح بیان کرد. گاهی کارگردان مجبور است حرفش را تلویحا و در زیر لایه‌های داستانی فیلمش بیان کند.
فیلم «گزارش یک جشن» در کل دارای فیلمنامه‌ای نسبتا متشتت است. در فیلم با چند خط داستانی فرعی مواجه‌ایم که ربطی به پیام اصلی فیلم، که در بالا به آن اشاره شد ندارند. مثلا فصل آغازی فیلم که در زندان می‌گذرد، ربطی به خط اصلی ندارد و از نظر تماتیک هم بی‌ربط است.
موضوع عشق شهربانو و بازگشت همسر طلاق گرفته‌اش هم به نظر بی‌ربط است. اگر مختصات فکری و دیدگاه همسر او توضیح داده می‌شد، شاید می‌توانستیم پیوند مجدد آن دو را نشانه‌ای بگیریم از تساهل و تحمل یکدیگر با وجود اختلاف. ولی ما فقط می‌دانیم که همسر او سردار دوران جنگ است، و «سردار دوران جنگ بودن» به خودی خود نمی‌تواند ترسیم‌گر وجوه شخصیت یک کاراکتر باشد و توضیح‌دهنده افکار و دیدگاه‌های او.
در هر صورت فیلم «گزارش یک جشن» به خاطر پیامی که ذکر کردم اثری قابل تقدیر است.
54143
نظر شما