در یک سفر هوایی، برخاستن از زمین یا فرود آمدن روی باند عادی به خودی خود چندان دلچسب نیست. اما اگر قرار باشد بر روی دریایی منجمد یا باند فرودی مشرف به یک پرتگاه فرود بیایید، چه احساسی خواهید داشت؟!
باند فرود دریای منجمد، قطب جنوب
این مسافران که خود را به شدت درون کاپشن‌هایشان پوشانده‌اند، در حال پیاده شدن از یک فروند هواپیمای C-17 در نزدیکی ایستگاه علمی مک‌موردو آمریکا هستند که در رزآیلند قطب جنوب واقع شده است.
فرودگاه دریای منجمند که حتی در بهترین شرایط خود زیر سنگینی بار هواپیماها خم می‌شود، یکی از هفت فرودگاه صعب‌العبور دنیاست که حتی بدترین فرودهایی که تاکنون در عمر خود تجربه کرده‌اید، در مقایسه با فرود بر روی آن بسیار راحت و دلنشین به نظر می‌رسد.
در منطقه مک موردو زمین‌های هموار بسیار اندک هستند، به همن دلیل است که در فصل بهار که شرایط معمولا بد آب‌وهوایی اجازه می‌دهد تا از این ناحیه دریچه کوچکی به جهان خارج باز کرد، هواپیماها بر روی این دریای منجمد نشست و برخاست می‌کنند.
معمولا با فرا رسیدن ماه دسامبر / آذرماه، یخ‌های این دریا شروع به ازدیاد و شکننده شدن می‌کنند. در این شرایط فرودگاه بلااستفاده می‌شود و هواپیماها مجبور هستند از باند فرود یخی دیگری استفاده کنند. برای ماه‌های سردتر سال، هواپیماها از فرودگاه Ross Ice Shelf استفاده می‌کنند که جلگه‌ای منجمد به شمار می‌رود.
صبا، جزایر آنتیلز هلند
این خشکی دشنه‌مانند واقع در صبا –جزیره کوچکی در دریای کارائیب که تحت قیمومیت هلند قرار دارد- یک تفرجگاه آرام است اما برای باند فرود جای بسیار غریبی است.
باند فرود فرودگاه خوانکو ای. یراسکوین به شدت کوتاه است. بنت ویلسون، متخصص هوانوردی می‌گوید: «شما نمی‌توانید یک هواپیمای 737 را از روی آن به پرواز درآورید. اغلب هواپیماهایی که در آنجا فرود می‌آیند، پرنده‌های کوچک هستند. در هر دو طرف باند فرود پرتگاه‌های صخره‌ای وجود دارند، بنابراین جایی برای اشتباه وجود ندارد. همچنین تپه‌های هر دو طرف باند فرود می‌توانند جریان‌های هوای رو به بالا یا پایین ایجاد کنند.»
ویلسون که رییس ارتباطات رسانه‌ای انجمن مالکان هواپیما و خلبانان نیز هست، می‌افزاید: «این یک فرودگاه کوچک احمقانه است، اما در بین گزینه‌های موجود، بهترین گزینه‌ای است که در اختیار دارید.»
فرودگاه پارو، بوتان
برای معدود خلبانانی که تاییدیه فرود در فرودگاه بین‌المللی پارو بوتان را دارند، وجود قله‌های رشته کوه هیمالیا نزدیک شدن به این فرودگاه را به وظیفه‌ای خطیر و نفس‌گیر تبدیل می‌کند.
اما آموزش‌های مدرن حتی طاقت‌فرساترین فرودها را به فرودی نسبتا امن مبدل می‌سازد. ویلسون می‌گوید: «من گمان می‌کنم که حتی مغرورترین خلبانان دنیا نیز تایید می‌کنند که آنها نیز از پرواز به چنین فرودگاه‌های صعب‌العبوری هراس دارند. ما فناوری‌های بسیار پیشرفته‌ای در اختیار داریم؛ شبیه‌سازهای سه‌بعدی که می‌توانند شرایط پرواز در این فرودگاه‌ها را بازسازی کنند، بنابراین واقعا احساس می‌کنید که گویا بر فراز این مناطق پرواز می‌کنید. این نوع آموزش اعتماد به نفس شما را افزایش می‌دهد.»
باند فرود ماتکین، لسوتو
مناطق مسطح در لسوتو بسیار کمیاب هستند، کشوری کوهستانی که از هر سو توسط آفریقای جنوبی احاطه شده است. در نتیجه باند فرود ماتکین در ارتفاع 2286 متری از سطح دریا، چشم‌اندازی را در مقابل دیدگان شما قرار می‌دهد که معمولا تنها در هنگام پرواز می‌توان آن را مشاهده کرد.
مسافران در اینجا با یک سقوط احتمالی از ارتفاع 610 متری روبه‌رو هستند، رخدادی که چندان هم غیرمعمول نیست. طول این باند پرواز تنها 396 متر است و به همین دلیل بسیاری از خلبانان فضای کافی برای برخاستن از روی زمین در اختیار ندارند. در نتیجه آنها از روی صخره به پایین می‌پرند و عملیات برخاستن از روی زمین را در حین سقوط انجام می‌دهند!
فرودگاه اسوالبارد، نروژ
تابلوهای راهنما در فرودگاه اسوالبارد به مقصدهایی در سراسر دنیا اشاره می‌کنند که همگی در جنوب جزایر اسوالبارد نروز واقع شده‌اند. این فرودگاه که در نزدیکی لانگیربین واقع شده است، شمالی‌ترین فرودگاه تجاری دنیا است و به نوعی خانه تمام مخاطرات آب و هوایی در بالای مدار قطبی به شمار می‌رود.
مجمع‌الجزایر اسوالبارد تقریبا در میانه سرزمین اصلی نروژ و قطب شمال واقع شده است و از اغلب دریاهای منجمد شمالی فاصله زیادی دارد. در نیجه نمی‌توان از سرویس‌های کشتیرانی معمول برای آن استفاده کرد. اغلب بازدیدکنندگان این نواحی با پروازهای روزانه از اسلو یا ترومسو به این فرودگاه می‌آیند.
فرودگاه کورچویل، فرانسه
وقتی شما به سوی یک فرودگاه پرواز می‌کنید، دانستن این مطلب که جیمز باند قبل از شما آنجا بوده است تا حدی مایه دلسردی است! 2008 متر بالاتر از سطح دریا، این باند فرود صخره‌ای در کوه‌های آلپ جایی است که سکانس افتتاحیه فیلم «همیشه فردایی هست» از اینجا آغاز می‌شود.
ویلسون می‌گوید: «این یک باند فرود کوتاه است که در وسط یک کوهستان ساخته شده است. شما باید آب و هوای کوهستانی و برف و باد را در نظر بگیرید، و خود باند فرود نیز به سمت بالا شیب دارد. از اینها گذشته، یک پیست اسکی دقیقا در کنار باند فرود وجود دارد. این یک فرودگاه معمولی نیست. مطابق مقررات، شما برای فرود روی آن تنها یک بار فرصت دارید. اگر شما این فرصت را از دست بدهید، شانس دومی ندارید و باید جای دیگری را برای فرود پیدا کنید.»
فرودگاه بارا، اسکاتلند
مسولان برج مراقبت در جزیره بارای اسکاتلند باید تمام گزارش‌های استاندارد هواشناسی و ترافیک هوایی را مرور کنند، اما هم‌زمان نیز باید حواسشان به یک عامل نسبتا غیرعادی نیز باشد: جدول جزر و مد!
این باند فرود واقع در جزایر هیبرید اسکاتلند شاید تنها فرودگاهی در دنیا باشد که پروازهای تجاری منظم آن از روی ساحل انجام می‌شوند. یکی از سه باند فرود بارا، باند فرود صدفی شکلی که با نام Traigh Mhor شناخته می‌شود، در شرایط مدی شدید زیر آب می‌رود.
برای برخی از مردم، چنین فرودگاه‌های منحصربه‌فردی به خودی خود مقاصد گردشگری به شمار می‌روند. ویلسون می‌گوید: «عاشقان پروازی مانند من دوست دارند که به جستجوی چنین مناطقی بروند.»
منبع: نشنال جئوگرافیک – ترجمه: محمود حاج‌زمان
نظر شما