سوریان:این بار مدالم تقدیم به مردم / هیچ وقت ایرانم را نمی فروشم اما سامان مشکلات زیادی داشت

حمید سوریان به یک قدمی رکورد افسانه ای عبدالله موحد رسید. ستاره جوان تیم ملی کشتی فرنگی که در بازی های جهانی مسکو توانست پنجمین قهرمانی جهان خود را بدست آورد .سوریان که درخشش در سبک وزن کشتی فرنگی را سه سال قبل از المپیک شروع کرد و زیر نظر محمد بنا توانست به نتایجی رویایی دست یابد ، حالا اگرچه هنوز جای خالی قهرمانی المپیک را در کارنامه کاری اش خالی می بیند اما این بخت را دارد تا اسطوره ای جدید برای کشتی ایران باشد.

او که سال قبل با اعطای مدال های قهرمانی اش به رئیس جمهور ، روزهای پر خبری را سپری کرد ، امسال هم با همان برتری همیشگی اش در میدان حاضر شد و توانست به سادگی قهرمان ارمنستانی را شکست دهد و در فینال هم با برتری برابر حریف کره ای اولین مدال طلای بازی ها را به گردن آویخت. او اما هنوز هم نمی تواند خاطره تلخ از دست دادن المپیک چین را از یاد ببرد. مدالی که اگر در کارنامه اش داشت حالا مدالهایش با موحد برابری می کرد. او در گفت و گویی با خبرآنلاین از شیرینی پنجمین قهرمانی  اش سخن گفت:

*فکر می کردی پنجمین طلا را در مسکو بگیری؟

من برای طلا تمرین کرده بودم .درست است که رقبایم هم طلای جهانی را می خواستند اما شاید من انگیزه بیشتری داشتم.البته قبل از اعزام ضرب دیدگی داشتم ومی ترسیدم دردسر ساز شود اما خوشبختانه با راهنمایی های آقا بنا و بقیه کادر فنی پنجمین طلا را گرفتم.سطح بازی ها بالا بود و فشار زیادی را تحمل کردم اما فکر می کنم دیگر این قدر تجربه دارم که غافلگیر نشوم.

* طلای المپیک پکن را با اشتباه از دست دادی؟

اگر طلای المپیک پکن را می گرفتم ،حالا پرافتخار ترین کشتی گیر بودم.شکست المپیک هم یک اتفاق بود.آن زمان ما در اردوهای مان مشکلات زیادی داشتیم. همه کشتی گیران درگیر آن بودند. اما حالا المپیک پکن گذشته،من باید به فکر لندن باشم. همه تلاشم را می کنم تا درلندن مدال بگیرم تا ثابت کنم شکست پکن تنها یک اتفاق بود.آنجا یکسری اتفاقاتی رخ داد که نمی توانستیم تمرکز داشته باشیم. شاید اگر آنجا شرایط شکل دیگری بود ، این قدر ناباورانه مدال المپیک را که بارزش تر از هر مدال دیگری است از دست نمی دادم. مدالی که خیلی برای رسیدن به آن زحمت کشیده بودم. هنوز هم هر وقت یاد المپیک می افتم ناراحت می شوم. بعد از آن اتفاق تا مدت ها در شوک بودم اما خوشحالم که آقای بنا آمدند و دوباره توانستم روحیه ام را بدست بیاورم.

*کدام مسابقه برایت  سخت تربود؟

کشتی گیری که طلا می خواهد برایش فرقی نمی کند که چه کسی جلویش قرار می گیرد. برای من هم فرقی نمی کرد. تقریبا در همه بازی ها می رفتم که برنده باشم.  در پای فینال کمی اذیت شدم. حریف ارمنستانی کشتی گیر زیرکی بود  اما فینال سخت ترین مسابقه ام بود .کشتی گیر کره ای را خیلی نمی شناختم.

*دوست داشتی با کدام حریفت در مسکو روبه رو شوی؟

با نظیر مانکیف .من از او در المپیک باختم و ناکام ماندم.برای مسابقه با او لحظه شماری می کردم  تا شکست پکن را جبران کنم که این فرصت دست نداد. او در المپیک توانست ببردم و بدترین خاطره ورزشی ام را برایم بسازد. هر شب خواب می دیدم با او روبرو می شوم اما انگار قسمت نبود که این اتفاق رخ بدهد. اگر با او هم بازی می کردم ، شک نکن که برنده بازی می شدم.

*با پنجمین مدال طلای جهانی انگیزه ات برای قهرمانی در لندن بیشتر شده؟

همین طور است. من از حالا با انگیزه بیشتر  برای مدال طلای لندن آماده می شوم. تا وقتی یک قهرمان در المپیک به مدال طلا دست پیدا نکند ، ویترین افتخاراتش تکمیل نمی شود. من هم این گم شده را دارم و باید بدستش بیاورم .

*یعنی می خواهی رکورد عبدالله موحد را بزنی؟

من به رکورد زدن فکر نمی کنم.بلکه همه تلاشم را می کنم تا دل مردم کشورم را شاد کنم.چرا که وقتی در کشور دیگری پرچم میهنم بالا می رود آن هم مقابل چشم خارجی ها ،احساس غرور و افتخار می کنم.من هم به همین خاطر و البته شادی مردمم طلا گرفتم.امیدوارم این روند ادامه پیدا کند و بقیه بچه ها هم افتخار آفرین شوند. مطمئنم استاد موحد هم در زمان قهرمانی های شان بیش از هر چیز به این فکر بودند که با مدال های شان باعث شدی ملت باشند. هیچ اتفاقی مهمتر از این نیست. البته کتمان نمی کنم که همه هدفم این است که در هر مسابقه ای که می روم قهرمان اشم اما هیچ وقت هدفم شکستن رکورد آقای موحد نبوده ، حالا خدا لطف داشته و توانستم 5 دوره قهرمان جهان باشم و با این موفقیت ها دل مردمم را شاد کنم.

*و محمد بنا در مسیر این موفقیت ها چقدر نقش داشته. او که انگار برایت جایگاهی فراتر از مربی دارد

آقا بنا خیلی به گردن من حق دارد.من همیشه خودم را مدیون او می دانم. چون علاوه بر این که یک مربی خوب برایم است،مثل پدرم هم می ماند.نه تنها برای من که برای همه بچه ها.وقتی بعداز المیپک پکن من تصمیم گرفتم کشتی را کنار بگذارم ،آقا بنا کمکم کرد ومرا به کشتی برگرداند.آن زمان من واقعا ناامید بودم و دیگر نمی خواستم روی تشک بروم اما محمد بنا به خانه امان آمد و با صحبت هایش مرا قانع کرد تا بمانم و دوباره شروع کنم.بعدهم واقعا برایم زحمت کشید و نتیجه اش هم دو مدال طلا بود.

*در این مدت حاشیه هایی هم برای حمید سوریان وجود داشته؟

نه.اتفاق خاصی نبوده.جز این که من فقط در یک تورنمنت ،یک وزن بالاتر کشتی گرفتم.آقای بنا البته این تشخیص را دادند تا وزن کم نکنم.

البته منظورمان مسائل غیر ورزشی بود

نه مورد خاصی نبود. چند تا خبر بی اساس بود که همان زمان تکذیب شان کردم. هیچ تهدیدی در کار نبود.

و این بار  مدالت را به چه کسی  تقدیم می کنی؟

مدال برای همه مردم عزیز کشورم است.من این را تقدیم می کنم به مردمی که دعای خیرشان تنها دلیل موفقیت من بوده.

*فکر می کنی چرا سامان طهماسبی عضویت تیم جمهوری آذربایجان را قبول کرد؟

شاید درست نباشد که من دراین باره صحبت کنم.اما سامان یک سری مشکلات داشت که درنهایت ترجیح داد به خاطر حل آنها دوبنده آذربایجان را بپوشد. البته کارش را نمی پسندم اما باید حرف های او را هم شنید.

*آقای یزدانی خرم در مصاحبه ای گفته بود،اگر سوریان رفته بود باید گریه می کردیم ورفتن طهماسبی خیلی مهم نیست.

مطمئنا من هیچ وقت چنین کاری نمی کنم.به خاطر این که کشورم را دوست دارم و آن را به هرچیزی ترجیح می دهم و افتخار می کنم که ایرانی ام.

*اگرنعمت پور بدشانسی نمی آورد ،طلاهای ایران در شب اول تکمیل می شد؟

طالب  وقتی اسرائیل حریفش شد خیلی بدشانسی آورد و مدال نگرفت. اما من فکر می کنم او افتخار دیگری برای کشورمان رقم زد.به طور حتم مردم هم به خاطر این فداکاری او خوشحالند.