هفتم صفر، در سوگ کریم اهل بیت(ع)

امام حسن ع بنا به روايت شيعه و اهل سنت، شبيه ترين انسان ها به رسول خدا ص بود و در اين باره گفته شده است كه امام حسن ع از جهت سيما، روش و رهبرى از همه بيشتر به رسول خدا ص شباهت داشت.

امام حسن ع پس از شهادت پدرش اميرمؤمنان على بن أبى طالب ع در كوفه، با درخواست و بيعت ياران آن حضرت و اهالى كوفه، خلافت را پذيرفت و راه و روش عدالت پرور پدرش را تداوم بخشيد.

وليكن با فتنه انگيزى هاى معاويه بن ابي سفيان و شرارت هاى سران سفاك سپاه او از يك سو و نفاق و خيانت برخى از سران سپاه امام ع و ايجاد چند دستگى در ميان مردم و خستگى آنان از جنگ و خونريزى از سوى ديگر، آن حضرت را واداشت كه براى حفظ اصل اسلام و در نظر گرفتن مصلحت مسلمانان، با معاويه صلح كند و حكومت را به طور موقت و مشروط به وى سپارد.

از آن پس، امام ع از كوفه به وطنش مدينه بازگشت و بقيه عمر شريف خود را در مدينه گذرانيد. آن حضرت گرچه از حكومت كناره گيرى كرده بود ولى با رفتار و كردار خود، امت اسلام را به جنايت هاى معاويه و عاملان او در سراسر مناطق اسلامى آگاه مى كرد و روحيه رزم و جهاد را در نهاد آنان دوباره زنده مى كرد.

وجود آن حضرت براى معاويه و عامل او در مدينه، بسيار گران مى آمد و مانع ترك تازى آنان مى گرديد و دستگاه غاصب خلافت را با مشكلاتى مواجه مى كرد. از جمله اين كه معاويه تصميم گرفته بود كه فرزند خود يزيد را جانشين خويش گرداند و در اين راه تلاش زيادى به عمل آورد وليكن در آغاز توفيق چندانى به دست نياورد.

چون اين فكر شيطانى مخالف با صلحنامه امام حسن ع بود و از سوى ديگر وجود شخصيت امام حسن ع ، مانع تحقق هدف هاى معاويه بود. بدين جهت در صدد از ميان برداشتن اين اسوه بزرگ عالم اسلام برآمد و در اين راه از منافقان و كسانى كه به خاطر وابستگى فاميلى با آن حضرت رابطه داشتند، سود جست.

معاويه از طريق اشعث بن قيس، دخترش جعده را كه همسر امام حسن ع بود وسوسه كرد و او را به شهادت آن حضرت ترغيب و تطميع نمود. وى به جعده گفت كه اگر حسن را به قتل آورى، علاوه بر اين كه يكصد هزار درهم پول نقد دريافت مى كنى، وى را به عقد فرزندش يزيد درمى آورد و او را ملكه عالم اسلام قرار مى دهد.

جعده كه نفاق و دوچهرگى را از پدرش به ارث برده بود، هر چه بيشتر خود را به آن حضرت نزديك گردانيد و پس از جلب توجه امام ع ، ناجوانمردانه به آن حضرت، خيانت كرد و به وى زهر خورانيد.

امام حسن ع به خاطر نوشيدن زهر، مسموم شد و به مدت چهل روز در بسترى بيمارى افتاد و روز به روز، حالش وخيمتر گرديد، تا اين كه در هفتم صفر سال پنجاه هجرى قمرى، مصادف با سى و دومين سال رحلت پيامبر ص در مدينه به شهادت رسيد و محبان اهل بيت علیهم السلام را در سوگ بزرگى فرو برد. امام حسين ع به تجهيز بدن مطهر برادرش پرداخت و سپس جهت تدفين آن در كنار مرقد پيامبر ص ، اقدام به تشييع جنازه نمود.

عده زيادى از اهالى مدينه، اهل بيت علیهم السلام و تمامى بنى هاشم در تشييع جنازه امام شهيد خود همراهى كردند و با عزت و احترام، بدن مطهرش را به سوى مرقد رسولخدا ص حركت دادند. ولى بنى اميه و مخالفان اهل بيت علیهم السلام با تحريك عایشه بنت ابى بكر مانع تدفين بدن آن حضرت در جوار مرقد پيامبر اكرم ص شدند و در اين راه بسيار پافشارى كرده و آماده هرگونه فتنه و فساد گرديدند.

جوانان بنى هاشم و پيروان ولايت آماده دفاع از حريم امامت و ولايت شدند. امام حسين ع كه در شهادت برادرش امام حسن ع ، از همه سوگوارتر و غمگين تر بود، در برابر حرمت شكنى هاى بنى اميه و مخالفان اهل بيت علیهم السلام فرمود:

سوگند به خدا اگر برادرم با من پيمان نبسته بود كه در پاى جنازه او به اندازه حجامت خونى ريخته نشود، مى ديديد كه چگونه شمشيرهاى الهى از نيام بيرون مى آمدند و دمار از روزگار شما برمى آوردند. شما همان بيچارگان روسياه ايد كه عهد ميان ما و خود را شكستيد و شرائط في ما بين را باطل ساختيد.

امام حسين ع و ساير بنى هاشم كه به خاطر سفارش امام حسن علیه السلام، كظم غيض كرده و بردبارى و جوانمردى را پيشه خود داشتند، به ناچار بدن امام حسن ع را به سوى قبرستان بقيع حمل نموده و در جوار جده اش فاطمه بنت اسد تدفين نمودند.

هم اكنون مزار امام حسن مجتبى ع به همراه سه تن از امامان معصوم (يعنى امام زين العابدين، امام باقر و امام صادق عليهم السلام) بدون هيچ گونه گنبد و بارگاهى در اين قبرستان قرار دارد و محل زيارت بسيارى از شيعيان و دوستداران اهل بيت علیهم السلام مى باشد.

در تاريخ شهادت امام حسن مجتبى ع ، جمهور مشهور علما و مورخان شيعه اتفاق نظر دارند كه آن حضرت در هفتم صفر سال 50 قمرى در سن 47 سالگى به علت مسموميت از سوى همسرش جعده بنت اشعث به لقاء اللّه پيوست.

از اين روى قرنها است كه به ويژه در حوزه علميه نجف اشرف واز سوى مراجع و بزرگان وشخصيت هاى علمى آن حوزه گرانسنگ هزارساله ، مجلس شهادت اين امام همام را در هفتم صفر برگزاركرده و مى كنند.

بياد دارم كه مرحوم پدرم شهيد آية الله حاج شيخ احمد انصارى ، از سال ١٣٤٥ شمسى كه در آن هنگام يك دهه از عمر خود را سپرى كرده بودم مجلسى در بامدادان روز شهادت برگزار مى نمودند كه اغلب چهره هاى برجسته مراجع وعلما وشخصيت هاى علمى آن هنگام حوزه ونيز شخصيتهاى برجسته اجتماعي وجز اينها در آن شركت مى نمودند ومرحوم حجة الاسلام والمسلمين حاج شيخ عبدالحسين واعظ خراسانى منبر ويژه خويش را ايراد مى نمودند.

اين مجلس از آن هنگام تا شهادت مرحوم پدرم در سال ١٣٥٩ شمسى ادامه يافت كه از آن پس چند سالىدر منزل برادر ارجمندم عماد المتكلمين حضرت حجة الاسلام والمسلمين حاج شيخ مهدى انصارى ادامه يافته وسپس اين ميراث افتخار ، به حقير داده شد كه امسال بيست وپنجمين سال برگزارى آن را موفق گرديده ام.

از آغاز سعى بر اين داشتم كه حقيقت شهادت حضرت در اين روز را گسترش داده واز آنجا كه متاسفانه دراين روز در ايران مراسم جشن ميلاد حضرت امام كاظم ع را برگزار مى نمودند ، همواره در رنج وناراحتى بسر مى بردم كه تصميم گرفتم ضمن برگزارى هرچه باشكوهتر اين مجلس سوگ ، از فعاليت در گسترش اطلاع رسانى در اين راستا ، دريغ ننمايم. از اين روى در استناد به روايات متقن در اين باره ، به كوششم ادامه دادم.

مدارك فراوانى را به بيوت مراجع وبه ويژه بيت رهبرى وراديو تلويزيون ارسال داشته وبا مسوولين اين سازمان جلساتى را بر قرار نمودم واز حضرات سخنرانان وروحانيون صاحب نفوذ نيز در خواست نمودم كه در اين باره به وظيفه اطلاع رسانى خود در مجالس دست بزنند ومدارك فراوانى در اين راستا را به تمام شخصيتها ومراكز ، ارسال نمودم كه بحمد الله در اين زمينه ، پس از سالها تلاش وفعاليت ، به دستآوردها وفتاواى بزرگان ورموز شيعه، در مورد شهادت حضرت در روز هفتم صفر دست يافتيم وصدا وسيما هم در آغاز بر أثر روايتى ضعيف كه از دوران ناصرى قاجار در ميان جامعه شيوع پيداكرده است ، اين روز را تولد فرض كرده ودر صدا وسيما وتقويم ها وجز اينها به عنوان روز تولد امام كاظم ع ، مراسم جشن وسرور بر پا مى داشتند كه بر طبق روايات قوى ، در ماه صفر، هيچ تولدامام وبرنامه سرور در طول تاريخ اسلام وجود نداشته است.

يكى از فعاليتهايي كه در اين باره در طول ربع قرن انجام دادم ، علاوه بر برگزارى مجلس سوگ اين امام همام وكريم اهل بيت ع ، دست به تبليغ فرهنگى نيز زده وكتابهايي در باره زندگى حضرت وصلح آن امام وجز اينها زدم كه بحمد الله با حركتى زيبا وتاثير پذير وبسيار قابل تقدير ، امسال ترجمه كتاب صلح امام حسن ع ، نوشته مرحوم آية الله شيخ راضى آل ياسين كه با ترجمه رهبر معظم انقلاب وبا نام ( پرشكوهترين نرمش قهرمانانه تاريخ ) در هفت هزار جلد منتشر گرديد كه خود تاثير بسزايي را از جنبه هاى گوناگون داشت.

خوشبختانه با تلاش فراوان ، شهادت امام مظلوم وكريم اهل بيت عليهم السلام در روز هفتم صفر با مدارك قوى ، مورد قبول دفتر مقام معظم رهبرى وجز اينها از بيوت بزرگان ومراجع قرار گرفت ودر اين راستا هم در اين چند سال ، مسوولين صدا وسيما هم كمال لطف ومحبت وهمكارى را كرده وسرانجام امسال به آرزوى ديرينه خود رسيدم وروز هفتم صفر را رسما اعلام عزا نموده ودر صدا وسيما ، مارش عزا را نواختند و اين روز را به عنوان شهادت اعلام نمودند.

من در اينجا ضرورى مى بينم كه از تمامى عزيزان وبيوت مراجع وبه ويژه بيت مقام معظم رهبرى وسخنرانان وجامعه خطباى كشور ، وجز اينها، كه در اين باره در طول اين ربع قرن گذشته جهت اثبات شهادت حضرت در روز هفتم صفر ، دست از تلاش وهمكارى واطلاع رسانى برنداشتند ، به عنوان يك خادم اعتاب مقدسه واين خاندان والا مقام ، تشكر وسپاس خود را تقديم داشته ودست يكايك اين عزيزان ونيز مردم عاشق اهل بيت عليهم السلام كه با حضورشان در اين مجالس ، شور وحالى را بوجود آورده ومى آورند ، ببوسم وبراين بوسه ، افتخار ورزم.
اميد آن دارم كه ملت وكشور ونظام جمهورى اسلامى ايران وتمام خدمتگزاران به مردم ومذهب ، در كنف حمايت اهل بيت ع وبه ويژه كريم اين خاندان امام حسن مجتبى ع ،دومين مظلوم تاريخ ، قرار داشته واز شفاعت اين خاندان در روزى كه لا ينع مالٌ ولا بنون ، محروم نباشيم.
آمين