کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در تشخیص و بیان وضعیت احساسی افراد اطرافشان دچار چالش هستند. به عنوان مثال نمی‌توانند تفاوت بین چهره ترسیده و شاد را تشخیص دهند.
برای حل این مسئله، بعضی از درمانگران از ربات‌های دوست داشتنی استفاده کرده‌اند که این احساسات را نشان می‌دهند و به کودکان کمک می‌کنند تا این احساسات را تقلید کنند که بتوانند به طور مناسب به آنها واکنش نشان دهند.
این ربات‌ها به شکلی طراحی می‌شوند که بچه‌های اوتیستیک را به شیوه شخصی و متناسب با هر کودک درگیر کنند. با این حال، این درمان تنها در صورتی می‌تواند موثر واقع شود که ربات بتواند رفتار کودک را با دقت درک کند و سطح تمرکز و هیجان وی را طی دوره درمان، تجزیه و تحلیل کند.
اینجا جایی است که محققان آزمایشگاه رسانه‌ای موسسه فناوری ماساچوست(MIT) به میدان می‌آیند. آنها یک شبکه یادگیری ماشین شخصی را طراحی کرده‌اند که به این ربات‌ها در برآورد علاقه و مشارکت یک کودک در طول جلسات درمان کمک می‌کند. محققان از داده‌های مربوط به هر کودک به طور اختصاصی و جداگانه استفاده می‌کنند.
در نتیجه، این شبکه یادگیری عمیق به ربات‌ها برای درک پاسخ و واکنش هر کودک کمک می‌کند. این واکنش‌ها بعدها با ارزیابی کارشناسان انسانی تأیید شد.
"اوگی رودوویچ"، نویسنده اول این مطالعه و فوق دکترای شاغل در آزمایشگاه رسانه‌ای دانشگاه MIT توضیح می‌دهد: هدف بلند مدت ما ساخت ربات‌هایی نیست که جایگزین درمانگرهای انسانی شوند، بلکه درمانگرها را با اطلاعات کلیدی، محتواهای درمانی و همچنین تعاملات جالب و طبیعی‌تر بین ربات‌ها و کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند.
وی همچنین اشاره می‌کند که این ربات‌ها ممکن است روزی برآوردهای مداوم و ثابت از رفتار کودکان اوتیستیک ارائه دهند.
"روزالیند پیکارد"یکی دیگر از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: ایجاد یک سیستم یادگیری ماشین و هوش مصنوعی که در درمان اوتیسم کار کند، یک چالش بزرگ است، زیرا روش‌های معمول هوش مصنوعی نیاز به اطلاعات زیادی دارد که در هر دسته‌بندی مشابهت‌های زیادی دارد. در اوتیسم که در آن ناهمگونی حاکم است، رویکردهای نرمال هوش مصنوعی شکست می‌خورند.
برای درمان اوتیسم با کمک ربات، ربات انسان‌نمای NAO توسط محققان مورد استفاده قرار گرفت. NAO یک ربات منحصر به فرد است که شبیه یک ابرقهرمان با ارتفاع 60 سانتی‌متر است.
این ربات می‌تواند انواع مختلف احساسات را از طریق رنگ چشم‌ها، تن صدا و حرکات اندام بیان کند. این مطالعه شامل 35 کودک مبتلا به اوتیسم بود، 17 نفر از آنها از ژاپن و 18 نفر دیگر از صربستان بودند. همه آنها بین سنین 3 تا 13 سال بودند.
واکنش آنها در طول جلسات درمان 35 دقیقه‌ای به ربات‌ها متفاوت بود. بعضی از آنها احساس خواب آلودگی و خستگی می‌کردند و برخی دیگر حتی در بعضی موارد با لمس کردن ربات از شدت هیجان از جا می‌پریدند یا با ربات می‌خندیدند و کف می‌زدند.
این مطالعه قطعا یک قدم رو به جلو در مسیر درست است و برای کودکان مبتلا به اوتیسم امید به ارمغان می‌آورد، به طوری که آنها می‌توانند با روش‌های پیشرفته‌تر در آینده درمان شوند.
5656
نظر شما