ایسنا نوشت: محمود دولت‌آبادی در پی درگذشت علی‌اشرف درویشیان نوشت: «علی‌اشرف بیمار یک مریضیِ باستانی در سرزمین ما ایران بود و آرزومند آنکه روزی روزگاری این بیماری درمان بشود که البته نشد و به نظر می‌رسد به این زودی‌ها هم شدنی نخواهد بود.»

محمود دولت آبادی نویسنده در یادداشتی برای درگذشت علی اشرف درویشیان نوشته است: «علی‌اشرف درویشیان، نویسنده‌ مردمان تهیدست و نکبت‌زده‌ لایه‌های ناپیدای جامعه‌ ما درگذشت. علی اشرف بیمار یک مریضیِ باستانی در سرزمین ما ایران بود و آرزومند آنکه روزی روزگاری این بیماری درمان بشود که البته نشد و به نظر می‌رسد به این زودی‌ها هم شدنی نخواهد بود! البته علی اشرف خودش در کشاکش زمانه و دشواری‌های آن بیمار شد و چنان سنگین که چون دکتر خسرو پارسا که خداش بدارد مرا خبر داد بروم بالینش، علی اشرف تقریباً مرده بود.

با وجود این به گواهی من، دکتر دست به کار بزرگی زد که این روزها به آن می‌گویند ریسک بدیهی است آن دقت نظر و عمل مؤثر افتاد و علی اشرف بازگشت و آن بیشتر به یک اتفاق استثنایی تعبیر تواند شد. وزان پس دشواری زیستی شهناز دارابیان گرامی (همسر علی اشرف) ده چندان شد؛ چون تیمار انسانی که قادر نبود خودش را اداره کند برای هیچ بانویی آسان نیست و برای خانم دارابیان با وجود مشکلاتی که همه آشناییم چند چندان دشوار بود. به این ترتیب بیش از هرکه من به شهناز دارابیان تسلیت و خداقوت می‌گویم و همدردی خود را بیان می‌دارم و مایلم بیفزایم که جامعه‌ ادبی فرهنگی ایران، از آن جمله من قدردان فداکاری و از خود گذشتگی بانویی که ایشان است می‌باشیم و او را کماکان گرامی و محترم خواهیم داشت.»

علی اشرف درویشیان روز پنجشنبه (چهارم آبان) بر اثر بیماری در سن ۷۶ سالگی دار فانی را وداع گفت.

58243

 

کد خبر 721304

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 9 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام IR ۰۷:۰۹ - ۱۳۹۶/۰۸/۰۵
    0 2
    آقای دولت ابادی، از فرزانگان این خاک هستند و بسیار محترم ولی نوشتار ایشان در مورد اقای درویشیان در خور نیست. علی اشرف خق بزرگی به گردن این مملکت به سبب آثار گرانقدر و مردمی اش دارد آثاری که نقاطی از جامعه را بازمی تاباند که مغفول مانده بود و مانده اشت. او همانند آثارش ساده و بی آلایش بود و از روشنفکر گری فاصله میگرفت شاید بدین دلیل که خدشه ای بر باورها و درونش وارد نگردد و زلالیت آن پایدار بماند کمتر نویسندگی همانند وی برای انقلابیون آن زمان در زدودن پلشتی های جامعه توانست جهت و محمل تعریف نماید دردهایی که هنوز هم در ابعادی بسیار وسیع تر از گذشته وجود دارد و روشنفکران یا در تحدید و ارعابند یا مهاجرت نموده و یا سر در برف فرو برده زندگی گیاهی دارند.