آرزو فرشید: فراکسیون امید بازهم زیر تیغ رفته است،فراکسیونی که در دو سال گذشته عملکردش گاها مورد نقد قرار گرفته است و در جریان رای اعتماد به کابینه دوازدهم نیز با انتقاداتی از سوی هم طیفانش در جریان اصلاحات مواجه شده است.
رای نیاوردن حبیب الله بیطرف گزینه پیشنهادی وزارت نیرو آنهم در شرایطی که گفته می شد تصمیم گیری فراکسیونی بر رای دادن به او قرار گرفته بود، حکایت از آن داشت که فراکسیون امید عملا نقش تاثیرگذاری در لابی‌گری‌های هفته اخیر بازی نکرده است و اعضای حاضر در فراکسیون هم چندان پایبند به تعهدات گرفته شده زیر سقف این فراکسیون نبوده اند. از همین رو برخی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب عملکرد این فراکسیون را ناامید کننده توصیف کرده‌اند.
همین عملکرد دوساله از یک سو و عهدشکنی برخی راه یافتگان به مجلس به اسم لیست امید و جدا کردن خط و ربط شان بعد از پا گذاشتن به خانه ملت است که سبب شده رئیس فراکسیون امید از ضرورت بازنگری در استراتژی جریان اصلاحات در انتخابات سال 98 سخن می‌گوید و چندان معتقد به ادامه استراتژی سال 94 نباشد، استراتژیی که به اعتقاد کارشناسان در سال 94 از سر اضطرار اتخاذ شد.
خط و نشان زودهنگام برای مدعیان
«چندی پیش به یکی از دوستان لیست امید در مجلس به صورت خصوصی گلایه کردم و چند روز بعد دیدم که گفته است حضور من در لیست امید فلان شهرستان افتخاری برای این لیست بوده است، مشکلی نیست. ما در انتخابات ۹۸ خود را از این افتخار محروم می‌کنیم، ببینیم باز این افراد رای می‌آورند یا خیر!» ، «جریان اصلاحات در انتخابات مجلس سال 98 با یک استراتژی اصلاح شده در پی رفع نواقص موجود خواهد بود تا نشان دهد که اصلاحات را برای خود نیز می‌پسندد.» اینها را محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی می‌گوید. یک خط و نشان زودهنگام برای مدعیان. اتفاقی که باید ریشه آن را در عملکرد این فراکسیون و انتقاداتی که طی دو سال اخیر به اصلاح طلبان مجلس و شخص محمدرضا عارف شده است جستجو کرد.
عبدالرضا هاشم‌زائی عضو فراکسیون امید با اشاره به اینکه «استراتژی سال 94 به خاطر ردصلاحیت گسترده‌ای اصلاح طلبان توسط شورای نگهبان اتخاذ شد و نهایتا موفق بود» به «خبرآنلاین» گفت: «در فضای سیاسی سال 94 سه جریان اصولگرا، اصلاح‌طلب و اعتدالیون طرفدار آقای رئیس جمهور وجود داشتند و اصلاح‌طلبان با توجه به نظرسنجی‌ها به این نتیجه رسیدند که اگر سه فهرست تهیه شود احتمال موفقیت آن‌ها زیاد نیست. در حقیقت آن تفاهم بر حسب اجبار انجام شد».
نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی افزود: « نتیجه انتخابات نیز ثابت کرد که تصمیم درستی گرفته شده است. به عنوان مثال من با توجه به حروف الفبا آخرین نفر در فهرست منتخبین تهران بودم و از نظر تعداد آرا فاصله چندانی با آقای حدادعادل نداشتم. بر همین اساس فکر می‌کنم اگر سه فهرست ارائه شده بود ممکن بود که سی نماینده تهران از طریق فهرست امید به مجلس نروند».
عضو کمیسیون شوراها با تاکید بر اینکه آن تفاهم ناگزیر منحصر به تهران نبود، گفت: «در استان‌ها نیز همان اتفاق افتاد. به عبارتی فقط نمایندگان تهران نیستند که با لیست امید به مجلس راه یافتند و برخی از آن ها تحت عنوان مستقلین فعالیت می‌کنند».
هاشم‌زایی به روند رای اعتماد به کابینه اشاره می کند و می گوید «شاهد بودیم که برخی از اعضای فراکسیون امید به نفع وزیری که مورد حمایت ما نبود، فعالیت می‌کردند. یا برعکس افرادی بودند که به وزیر مورد حمایت ما رای مثبت ندادند. با این حال معتقد هستم که این ضایعات منحصر به فراکسیون امید نیست و علت آن عدم وجود احزاب ریشه دار در کشور است».
به گفته این نماینده مجلس، حتی در کشورهای پیشرفته که پشتوانه قوی حزبی دارند نیز بعضا شاهد چنین مواردی هستیم اما تعدادش خیلی کمتر است.
با این وجود وی در رابطه با ضرورت تغییر استراتژی اصلاح‌طلبان در انتخابات آتی مجلس نیز، گفت: «به نظر من وسط طناب را گرفتن همیشه جواب نمی‌دهد. شاید یک بار و با یاری شانس طناب به سمتی که ما مایل هستیم کشیده شود اما همیشه اینطور نیست. به اعتقاد من اصلاح‌طلبان یا هر گروه سیاسی دیگری که به آینده بلند مدت خود فکر می‌کند، باید مواضع شفاف و روشن اتخاذ کند».
پیش به سوی کیفیت
عملکرد غیرشفاف فراکسیون امید مانند آنچه دو دستگی در جریان انتخاب هیات رئیسه مجلس یا ماجرای استیضاح علی ربیعی وزیر کار سبب شده که برخی سیاسیون هشدار دهند که اگر این رویه ادامه یابد باعث بدبین شدن مردم به این جریان سیاسی و در نهایت دلسردی آن‌ها خواهد شد.
طرح موضوع تغییر استراتژی از سوی عارف نشان میدهد که آقایان اصلاح‌طلب راه یافته به مجلس نیز باور دارند که با این روش نمی‌توان مسیر انتخابات سال 98 را هدایت کند.
غلامرضا حیدری یکی دیگر از اعضای فراکسیون امید مجلس نیز در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» از احتمال دلسرد شدن مردم نسبت به جریان اصلاح‌طلب سخن گفت.
او رد صلاحیت‌های گسترده در سال 94 را اصلی‌ترین علت قرار گرفتن مدعیان اصلاح‌طلبی در فهرست امید دانست و گفت: « حدود 170 نماینده به وسیله فهرست مورد حمایت اصلاح‌طلبان به مجلس فرستاده و در مراحل مختلف مشخص شد که تعداد نمایندگان اصلاح‌طلب واقعی خیلی کمتر از این تعداد است. عده‌ای که اصلاح طلب نبودند فقط به خاطر شانس رای آوری بیشتر در این فهرست قرار گرفتند و بعد از آغاز به کار مجلس با فراکسیون امید همراهی نکردند».
عضو کمسیون برنامه و بودجه مجلس افزود: «انتظارات از فراکسیون امید در واقع انتظار از یک فهرست 170 نفره است در حالی که تعداد واقعی خیلی کمتر است و ما اکثریت را در اختیار نداریم تا هر تصمیمی که می‌گیریم، رای آورد. این باعث تشویش اذهان مردم خواهد شد و مردمی که به این لیست رای داده‌اند را بدبین و دلسرد می‌کند».
وی با اشاره به افرادی که در چارچوب لیست امید رای آوردند و بعد فراکسیون مستقلین را تشکیل دادند، گفت: « به قول اصولگرایان ولایی معلوم نیست که موضوع آن‌ها چیست. این خیلی بد است و همکاری نمایندگان با یکدیگر را نیز سخت می‌کند. نمایندگان نمی‌دانند که میزان اعتمادشان به یکدیگر باید چقدر باشد. این در شان یک نماینده مجلس نیست که موضع گیری های او اینقدر غیرقابل پیش‌بینی باشد».
حیدری در پاسخ به اینکه برای تکرار نشدن این مساله در سال 98 چه استراتژی باید اتخاذ شود، گفت: « تغییر استراتژی باید به نحوی باشد که دیگر به کمیت توجه نکرد و به کیفیت بپردازیم. باید کسانی در فهرست مورد حمایت اصلاح‌طلبان باشند که امتحان خود را از نظر تفکر و عمل در اصلاح طلبی پس داده اند».
نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: « منظور از اصلاح طلبی این است که ضمن واقع‌بینی مدافع منافع ملی باشیم و مواضعمان به نرخ روز تغییر نکند. این مهم‌ترین ویژگی است و در استراتژی جریان اصلاحات در انتخابات آتی باید مورد توجه قرار گیرد».
مجلس دهم در نیمه راه است و رای اعتماد به کابینه یعنی یکی از مهم‌ترین وظایف چهارساله خود را پشت سر گذاشته است. اکنون نمایندگان اصلاح‌طلب معتقدند که کاستی‌های موجود در مجلس ناشی از شیوه‌ای است که در سال 94 به خاطر شرایط وقت ناگزیر به انتخاب آن شده‌اند و در انتخابات آتی باید به نحو دیگری عمل کنند. شاید رایزنی های پشت پرده برای بستن لیست اصلاح طلبان در سال 98 کم کم آغاز شود.
2929
نظر شما