تنها نماینده ایران در فرمول یک:عشق سرعت‌ها تخته‌گاز نروند!

خبرگزاری خبرآنلاین؛ اصلا اهل کل کل و تخت گاز رفتن نیست،البته در خیابان ها و اتوبان های شهر. اگر نه در پیست اتومبیلرانی به قول خودش"دیوانه سرعتم." اسمش کوروش است. کوروش محمد خانی. اهل مشهد. وقتی 15 ساله بود راهی انگلستان شد تا در کلاس های اتتومبیلرانی لندن شرکت کند. او که از هشت سالگی رانندگی را شروع کرده بود حالا هم تنها نماینده ایرانی مسابقات فرمول یک است و هم سفیر فدراسیون جهانی اتومبیلرانی در امنیت و ایمنی جاده‌ها. خودش در این مورد می گوید: «فرمول یک یکی از جذاب‌ترین مسابقه‌های اتومبیلرانی است اما اتومبیلرانی فقط فرمول یک نیست. رشته‌های جذاب تری هم وجود دارد. از دوران کودکی به‌خاطر کار پدرم بود که علاقه شدیدی به ورزش اتومبیلرانی داشتم و برای تحقق آرزوهایم از کارتینگ شروع کردم.خوب یادم می آید که در 11 سالگی با اتومبیلی که پدرم ساخته بود 25 متر به ارتفاع 5 متر پریدم و یک سال بعد با 30 متر و 7 متر ارتفاع رکورد جهانی قبلی ام را جا به جا کردم. وقتی دوره دبیرستان را با موفقیت‌های استانی و کشوری گذراندم به انگلستان رفتم تا دوره‌های حرفه‌ای اتومبیلرانی را سپری کنم. چون یکی از بهترین و پیشرفته ترین کشورهای صاحب سبک در دنیای اتومبیلرانی حرفه‌ای است. آن زمان در مدرسه اتومبیلرانی سیلوراستون ثبت نام کردم  و در میان 96 نفر شاگرد اول شدم.»

محمد خانی ادامه داد: «شاید خیلی ها بگویند که این ورزش، ورزش بچه پولدارهاست اما خیلی از چیزها سلیقه ای است. لاستیک، ترمز و وسایل دیگر خودرو شما معمولا خرج دارد. این تعبیر که اتومبیلرانی ورزش پولدارهاست به‌دلیل اطلاع‌رسانی نامناسب است.»

او درباره اینکه سفیر فدراسیون جهانی هم هست می گوید: «من از سوی فدراسیون جهانی اتومبیلرانی سفیر امنیت و ایمنی جاده‌ها و خیابان‌های ایران هستم. فدراسیون جهانی دو وظیفه دارد؛ برگزاری رقابت‌های اتومبیلرانی و فرهنگسازی ایمنی و امنیت جاده‌ها و خیابان‌ها. سفیران این فدراسیون در تمام دنیا دیده می‌شوند. ما در ایران تلفات جاده ای زیاد داریم. این کمپین‌ها با هدف الگوسازی و فرهنگسازی در رانندگی زیرنظر نماینده جهانی برگزار می‌شود و به ملت‌ها کمک می‌کند.»

او در پایان توصیه ای به عشق سرعت ها و کسانی که تخته گاز می روند می کند و می گوید: «من بالای 300 کیلومتر در ساعت سرعت دارم اما خیابان و جاده جای این کار نیست. من در پیست با این سرعت می‌روم. باید بدون عوامل بازدارنده مثل دوربین و جرایم رانندگی فرهنگ رانندگی را ارتقا بدهیم.حس 300 کیلومتر سرعت قابل توصیف نیست. قانون فیزیک شکسته می‌شود طوری که برای بدن انسان طراحی نشده است فقط آمادگی جسمانی و ذهنی بالایی برای کنترل اتومبیل می‌خواهد.جوانان هیجان رانندگی و سرعت زیاد را دوست دارند. کاری هم نمی‌شود کرد جز این‌که امکانات لازم را برای آنها فراهم کرد. آشنایی با اتومبیلرانی و احداث پیست‌های بیشتر و در دسترس عموم می‌تواند هیجان جوانان را در پیست‌ها به جای جاده و خیابان کنترل کند.اما عشق سرعت برای خیابان و بزرگراه نیست.»

41258