نقدینگی‌داری به جای سرمایه‌داری

رشد قیمت مسکن و در پی آن افزایش نرخ  اجاره بها در سال جدید را در اواخر سال گذشته پیش بینی کرده بودم. رشد قیمت ها نه تنها در بخش مسکن بلکه در سایر کالاها در سال 89 مساله غیرطبیعی نیست که این روزها سبب تعجب مسوولان دولتی شده است. البته آنها به خوبی می دانند که چه اتفاقی افتاده است اما در تلاشند تا در حرفهایش به این موضوع اشاره نکنند.

جالب است که فقط تعجب می کنند و بازهم تاکید بر کاهش قیمت ها دارند. در حالی که تورم فزاینده و تب هدفمندسازی یارانه ها در ماه های اخیر باعث شده گرانی اجناس و کالا هر روز بیشتر خود را نشان دهد.

آمار بانک مرکزی رشد نرخ تورم را به صفر رسانده است، این مساله قابل انکار و کتمان هم نیست . چرا که این گونه نیست که مردمی که هر روز برای خرید مایحتاج روزانه به بازار می روند، بگویند : "حداقل 20 تا 25 درصد نرخ ها گران شده اند." بنابراین قصد از اعلام گرانی و افزایش قیمت ها در بازار مسکن دامن زدن به چالش های اقتصادی کشور نیست اما این اتفاق رخ داده است و شواهد عینی گواهی داده است.

در مقایسه با ابتدای سال گذشته و سال های قبل از آن، رشد قیمت از همان ماه های ابتدایی به این سرعت رشد نداشت. اما موضوع هدفمند سازی یارانه ها و ادامه رکود در  بازارهای اقتصادی کشور سبب شده نرخ تورم روند صعودی را طی کند. در بخش مسکن هم همین وضعیت حاکم است. مردم در هراس هستند اگر قانون هدفمند سازی اجرا و نرخ بنزین و سایر کالاها آزاد شود  آیا حقوقی که ماهانه دریافت می کنند هزینه هایشان را جواب می دهد. دغه دغه هایی از این جنس سبب شده آنهایی که صاحبخانه هستند از  اکنون که وقت اجاره دادن خانه شان است قیمت ها را بالا ببرند.

مردم خودشان پیش بینی کرده اند که با اجرای این قانون به طور قطع افزایش نرخ سبب می شود تا با موج گرانی بی سابقه مواجه شوند. پس زودتر نرخ ها را بالا برده اند . بهترین گزینه هم نرخ اجاره است اگر بخواهند نرخ ودیعه را افزایش دهند به خوبی فهمیده اند که تاکنون به نفع شان نبوده است. چرا که پولشان را نمی توانند در بازاری امن و پرسود سرمایه گذاری کنند.

پس باید اجاره ماهانه بیشتری اخذ کنند تا حاشیه امنیت برای خودشان ایجاد کنند تا اگر نرخ ها آزاد شد، حداقل در همان ابتدای اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها دچار آسیب نشوند.

بنابراین وضعیت اقتصادی کشور در مسیری گام برداشته است که خانوارهای مرفه به فکر جمع کردن نقدینگی باشند. به عبارت دیگر مردم ترجیح می دهند نقدینگی دار باشند تا سرمایه دار باشند. لذا عدم اطمینان کامل آنها به پیش بینی های دولت و مسوولان سبب شده تا خودشان راه چاره ای برای آسیب اقتصادی که از هم اکنون آن را حس کرده اند، بیایند.

*کارشناس ارشد مسکن