محمدرضا نوروزپور در اظهاراتش به سختی مذاکرات برجام اشاره کرده و آن را کاری درخور تقدیر از سوی دولتهای یازدهم و دوازدهم خوانده است.این حرفها به مذاق عده ای خوش نیامده و او را نواخته اند.
معتقدم قریب به اتفاق افرادی که به او حمله کرده اند شناختی از نوروزپور ندارند و به همین جهت هم از آنها گلایه اینیست.اشکال از امثال من است که در شناساندن او حتی به اصحاب رسانه کوتاهی کرده ایم.اگر این قصور نبود قطعا دوستانی که به او حمله و یا توهین کرده اند از دایره انصاف خارج نمی شدند.نوروزپور دیدگاه خود را گفته و حق هرمنتقدی است که او را نقد کند، اما چرا توهین و ناسزا؟
محمدرضا نوروزپور را بیش از 20سال است می شناسم. از همان موقع روزنامه نگاری پرکار و جدی بود. زبان انگلیسی را خوب می دانست و مترجمی دقیق و سریع بود. رفاقت و همکاری با او تا یکی دوسال پیش به طور متناوب در جاهای دیگر ادامه داشت و هرچه می گذشت او را مسلط تر،حرفه ای تر و باسوادتر می دیدم. اما آنچه از او شخصیتی قابل احترام برای من ساخته بود حرفه ای گری اش در کار نبود. نوروزپور باصفا و بامرام است. مثل خیلی از بچه های شاه عبدالعظیم که صمیمیت شان خیلی زود بر جانت می نشیند.
در همه 20سال گذشته او را بر مسیر انصاف دیده ام. شاید خیلی وقت ها با او اختلاف نظر داشته ام و با او بحث کرده ام اما او هرگز از دایره ادب و نزاکت خارج نشده.
مدیرعامل امروز ایرنا حتی روزهایی که دکترای ارتباطات نداشت کارش را خوب بلد بود. سریع الانتقال،خوش فکر، اهل تحلیل و صاحب ایده بود. تلاشش برای اقناع طرف بحث معمولا به نتیجه می رسید و هرچه مدارج تحصیلی اش بالاتر می رفت تسلطش به حرفه اش بیشتر می شد. با این حال، اکنون که نوروزپور به زعم من از سرمایه های روزنامه نگاری کشور است با روز نخستی که او را دیده ام ذره ای تفاوت نکرده. تواضع و صمیمیتش مثل 20سال قبل است.
گرچه گرایش و تفکر سیاسی دارد اما به نگاههای دیگر توهین نمی کند. خودش را عقل کل نمی داند. از کوره در نمی رود. در انتخاب واژه ها برای حرف زن حواسش به همه چیز هست.اهل جدال و دعوا نیست. و همین ها از او شخصیتی دوست داشتنی می سازد.
نوروزپور برای من و برای خیلی ها که او را می شناسند، در یک عبارت کوتاه معنا می شود:" رفیق شش دانگ"
1717
