سال 88 به دلیل برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم نقطه عطفی در تاریخ سیاسی کشور محسوب می شود به گونه ای که این سال از ابتدا تحت تاثیر انتخابات قرار گرفت و بعد از برگزاری انتخابات دهم، حوادث ناشی از آن، سال 88 را از خود متاثر کرد به گونه ای که تاکنون نیز این مساله به درازا کشیده است.
تبعات حوادث بعد از انتخابات به قدری گسترده بود که کلیت سال 88 صرف این حوادث شد و همین موضوع سبب شد که تمام توان کشور متوجه حل این مشکل شود به گونه ای که کشور از توجه به مسائل مهم و کلان دیگر باز ماند و نتوانست به دغدغه های خود بپردازد.
تمرکز بر مسائل پس از انتخابات زمینه ای را فراهم کرد که فرصت های خرد و کلان از دست برود زیرا در شرایط عادی هر کشوری می تواند از فرصت های خود بهره بگیرد و از آن به عنوان عاملی برای نیل به توسعه بهره بگیرد اما مناقشات پس از انتخابات این فرصت را از کشور گرفت.
برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و حضور 40 میلیونی مردم می توانست فرصت عظیمی را پیش روی ایران قرار بدهد اما حوادث رخ داده این فرصت را به یک تهدید بزرگ تبدیل کرد و تمام زندگی مردم را تحت الشعاع قرار داد و ضمن اختلال در روند تصمیم گیری طبیعی کشور، این فرصت تاریخی را از مردم ایران سلب کرد.
این سال می توانست نماد اتحاد ملی باشد اما حوادث رخ داده این مظهر اتحاد ملی را دچار آسیب کرد به ترتیبی که سالها باید وقت صرف شود تا آسیب وارد شده جبران شود تا بار دیگر انتخابات به مظهر اتحاد ملی تبدیل شود و حوادث این سال به فراموشی سپرده شود.
فارغ از فرصت های سیاسی که از دست رفت بسیاری از فرصت های اقتصادی نادیده گرفته شد زیرا مقرر شده بود که تا پایان سال بایستی برنامه پنجم تقدیم مجلس می شد و سال 88 سال جبرای عقب ماندگی باشد اما نه تنها برنامه ای تقدیم نشد بلکه برنامه چهارم نیز تمدید شد بنابراین سال 89 از ابتدا سالی بدون برنامه است که برای روند توسعه کشور بسیار ناخوشایند می باشد.
عضو شورای مرکزی حزب توسعه و عدالت
نظر شما