در نظام رتبه بندی اکومنویست کیفیت زندگی شهری در بهترین و بدترین شرایط ارزیابی می شود و اکومنویست بر اساس معیارهای توسعه یافتگی کشورها و شهرهای جهان را ارزیابی می کند.
هر شهر بر اساس بیش از 30 عامل کیفی و کمی در پنج حوزه ارزیابی می شوند که شامل ثبات، بهداشت، فرهنگ و محیط زیست، آموزش و زیرساخت ها می باشد. امتیاز هر عامل به پنج دسته قابل قبول، قابل تحمل، ناراحت کننده، نامطلوب و غیر قابل تحمل تقسیم بندی می شوند. امتیازهای کسب شده در هر حوزه با یکدیگر جمع می شوند و امتیاز نهایی هر شهر مشخص می شود. امتیاز نهایی عددی بین 1 تا 100 می باشد و در نهایت کشورها از بالاترین نمره به کمترین نمره مرتب می شوند.
در این نظام اگر نمره کشوری بین 80 تا 100 باشد، افراد آن جامعه استانداردهای زندگی مناسبی دارند و بین 70 تا 80 بدین معنا است که زندگی روزمره مناسب است اما در برخی از جنبه های زتدگی دشواری وجود دارد. امتیاز 60 تا 70 نشان دهنده آن است عواملی بر زندگی روزمره مردم تاثیر منفی دارند، بین 50 تا 60 حاکی از آن است که سطح زندگی مردم مناسب نیست و امتیاز 50 و کمتر حکایت از زندگی نامطلوب مردم دارد. بر اساس گزارش سال 2014 وضعیت زندگی شهری کمی بیشتر از 50 می باشد.
بر اساس این گزارش شهرهای کشورهای که در سال 2014 دارای بالاترین نمره بودند به ترتیب: 1) استرالیا 2) اتریش 3) کانادا 4) فلانلند و 5) نیوزلند می باشد و بدترین شهرهای از انتهای جدول به ترتیب در کشورهای زیر قرار گرفته اند: 1) سوریه 2) بنگلادش 3) گینه 4) نیجریه 5) پاکستان 6) الجزایر 7) زیمباوه 8) کامرون 9) لیبی و ساحل عاج می باشد در صورتی که در گزارش سال 2013 این نهاد تهران و ایران یکی از 10 کشور انتهای جدول بود.
بر اساس این گزارش نمره 20 شهر از کشورهای جهان در سال 2014 تغییر کرده است و موقعیت بقیه ثابت مانده است و کشورهای ایران، لیبی و اردن بعد از چندین سال توانسته اند وضعیت زندگی شهری خود را بهبود ببخشند.
3535
نظر شما