میگن دیروز تو یه جنگ لفظی بین یکی از مخالفین دولت ترکیه با - اون آقا مثلا مسلمونه که خیلی هم برا کشور و حزبش مایه گذاشته و با انجام اصلاحات خفن یه نمه کشورش رو خواسته تو منطقه هم قد ایران ما مطرح کنه و این آخری ها هم سودای تکرار امپراتوری عثمانی رو تو اوهامش می پرورونده و کلا هم یک مرتبه یه موضع نسبتا قاطعانه در برابر آدم کش های اسرائیلی گرفته بوده و تو ماجرای کشته شدن ملوانان ترک که برای غزه ای ها آذوقه می بردن خواستار عذر خواهی غاصبین شده بوده - جناب نخست وزیر تو یک اظهار نظر عجولانه و مغرضانه ، دشمن هم وطن خودش رو در دروغ پردازی و تهمت زدن و تقیه کردن ، از شیعیان اهل بیت علیهم السلام هم جلو تر خوانده !!!
جالبه ، ما که مذهبمان صاحب دارد و تو قرآن هم صاحبان دین ما توسط خداوند متعال از هر پلیدی و ناپاکی - طبق صریح آیه - دور نگه داشته شده اند ، و در تمام دنیا هم تنها مردمی هستیم که جدای از تعصبات قومی و مذهبی ، همیشه هوادار مظلومان در برابر ظالمین و غاصبین بوده و هستیم ، امروز توسط آدمی مورد توهین قرار می گیریم که 3 سال است روی جنایت های سلفی ها در سوریه و لبنان سکوت ( تقیانه !!! ) کرده و یک بار برای آسوده شدن وجدانش هم که شده در مقابل نسل کشی مسلمانان برمه و آفریقای مرکزی هم موضع نگرفته و حاضره برای رسوندن کشورش به دروازه های اتحادیه اروپا هر باجی را به اربابان غربی هم بپردازد !!!!
"عمو امپراتور بعد از این" تو ادبیات ما از قدیم گفته اند " حرف را اول باید مزه مزه کرد بعد بیان کرد." قربون اون ذائقه تلخت ، یه ذره انصاف و یه ذره مطالعه و یه ذره تقوا کلا تو اخلاقیات هم توصیه شده چه برسد به تعالیم دینی .
از قول پیامبر عظیم الشان اسلام اینگونه می آوریم که فرمودند : روزه، سپر (در مقابل عذاب الهی) است، تا زمانی که با دروغ یا غیبت دریده نشود. از اول امام شیعیان در نهج البلاغه می آوریم که فرمودند : لَیسَ الکَذِبُ مِن خَلائِقِ الإِسلامِ؛دروغگویى از اخلاق اسلام نیست.
و البته صدها فرمایش دیگر در مذمت این رذیله اخلاقی ، اما در خصوص تقیه این را یادآوری می کنیم که در قرآن مسلمانان اینگونه بیان شده که می فرماید :
1- لا یتخذ المؤمنون الکافرین اولیاء من دون المؤمنین و من یفعل ذالک فلیس من الله فی شیئ الا ان تتقوا منهم تقاةً و یحذّرکم الله نفسه و الی الله المصیر (آل عمران / 28) ؛
مسلمانان نباید کفار را در برابر مسلمانها یار و سرپرست خود قرار دهند و هرکس چنین کاری کند هیچگونه ارتباطی با خداوند ندارد، مگر اینکه از آن ها بترسید و تقیه کنید و خداوند شما را از مجازات خودش برحذر می دارد و بازگشت همه بسوی او است.
2- من کفر بالله من بعد ایمانه الا من اکره و قلبه مطمئن بالایمان (نحل106)؛ هرکس بعد از ایمانش به خدا کافر شود، گرفتار غضبی از جانب خدا و عذاب عظیمی خواهد شد مگر کسی او را مجبور به اظهار کفر کند در حالیکه دلش آرام به ایمان است. و همچنین تقیه در اصطلاح شیعیان و اهل سنت به آن معنی است که یک فرد مسلمان برای نجات جان خود از انجام برخی اعمال پرهیز کند؛ به عنوان نمونه اگر مسلمانی در برابر کفار قرار گیرد وخطر جانی او را تهدید کند می‌تواند مسلمان بودن خویش را پنهان کند.
البته ذکر این مساله هم خالی از لطف نیست که تقیه دستوری است که برای حفظ جان مسلمانان ( اعم از شیعه و سنی ) بیان شده و مختص شیعیان نمی باشد .
نظر شما