مهرنوازی بی‌کلام‌ فخرالدینی/ سالار عقیلی از «وای از شب من» جان گرفت

تنها «رنگ بیات شیراز» براساس موسیقی محلی آذربایجان می‌تواند فرهاد فخرالدینیِ هفتاد و شش ساله را در حال رهبری ارکستر، ‌ به بیشترین تحرک ممکن وآدار کند.

همه چیز با «ابن سینا» آغاز می‌شود. ترسیم سه تابلو از سوئیت ابن سینا در نخستین گام، تلاشی بود تا بزرگیِ دانشمندی ایرانی در قالب نت‌ها ترسیم شود.

فرهاد فخرالدینی انتخابش درست بود. مردی که در حدود ۱۰ قرن پیش در ایران می‌زیسته، تاثیر بسیاری در پیشرفت علمی جهانیان داشته است، پس باید او را پاس داشت و برایش سوئیت سمفونی نوشت. این کار درست و به جا را مردی به نام فرهاد فخرالدینی می‌تواند انجام دهد.

فخرالدینی قطعه «سه تابلو از سوئست ابن سینا» را در کنسرت دیشب به عنوان نخستین قطعه برگزیده بود که از‌‌ همان ابتدا تماشاگران را با فضای ارکس‌تر همراه کند.

بعد از پرداختن به نویسنده کتاب «شفا»، ارکس‌تر «مهرنوازان» قطعه «دور جوانی» از ساخته‌های جواد لشگری را اجرا کرد. این قطعه را شهرام توکلی آهنگسازی کرده و شعرش نیز از سروده‌های کریم فکور بود.

در روزهای آخر اسفند که همه چیز بوی عید و بهار می‌دهد، اگر کنسرتی برگزار شود و از «بهار» نشانی نداشته باشد؛ کج سلیقگی گروه را نمایان می‌کند. اما ارکستر «مهرنوازان» در کنسرت دیشبش دو بار از بهار گفت.

«بهار دلکش» تصنیفی است از ساخته‌های درویش خان که پیش از این نیز گروه‌هایی در موسیقی ایرانی آن را اجرا کرده‌اند. شاید بهترین و معروف‌ترین اجرای این قطعه مربوط به آلبوم «عشق داند» باشد. در آن آلبوم محمد رضا لطفی تار می‌نوازد و محمد رضا شجریان آواز خوانده است.

اما این بار یک ارکس‌تر، موسیقی این قطعه را نواخت تا سالار عقیلی آوازش را بخواند. صدای گرفته و یخ نشسکته سالار عقیلی لذت شنیدن این قطعه را به حداقل رساند.

«رِنگ شرقی» قطعه‌ای بی‌کلام ساخته موسی معروفی بود که علی اکبر قربانی ارکستراسیون آن را انجام داده بود. اجرای قطعه‌های بی‌کلام فضای احساسی و لطیفی را برای مخاطب به ارمغان آورد.

بار دیگر سالار عقیلی به روی صحنه آمد تا این بار قطعه «خوش آمدی» را بخواند. آهنگساز و شاعر این قطعه ناشناخته هستند.

تا اینجای کنسرت، عقیلی در صدایش آن احساس و صلابت همیشگی شنیده نمی‌شد. تنها کاری که او انجام می‌داد، خواندن بی‌روح قطعه‌ها بود که حس موسیقی را هم از شنونده می‌گرفت.

اما «وای از شب من» با آهنگسازی مرحوم همایون خرم آغازی برای عقیلی بود. این خواننده جوان با خواندن این قطعه یخش آب شد. آنچه تماشاگران از صدای سالار عقیلی انتظار داشتند در این قطعه شنیده شد.

آخرین قطعه بخش نخست این کنسرت نیز از ساخته‌های جواد لشگری با نام «نازنین یار من» بود. قطعه‌ای ریتمیک که حال و هوای ساخته‌های جواد لشگری را به همراه داشت.

بخش دوم این کنسرت طرب انگیز آغاز شد. «طرب انگیز» نام قطعه‌ای بی‌کلام بود از ساخته‌های شهرام توکلی. قطعه‌های بی‌کلام در این کنسرت حال و هوایی پر شور و ایرانی داشتند.

پیش از آنکه سالار عقیلی به روی صحنه بیاید تا قطعه «چرا خاموشی» را بخواند، فرهاد فخرالدینی رهبر ارکس‌تر مهرنوازان از فخری ملک‌پور خواست تا در میانه‌های ردیف نخست صندلی‌های سالن بنشیند و اجرای ساخته خود را بهتر ببیند و بشنود.

فخری ملک‌پور از نوازندگان پیشکسوت پیانو در کشورمان است. ملک‌پور این قطعه را به یاد استاد احمد عبادی با شعری از بیژن ترقی نوشته بود.

«بهار من» با شعری از منیر طا‌ها و آهنگی از مرحوم علی تجویدی قطعه‌ای بود که حاضران در سالن همایش‌های برج میلاد را به زمزمه کردن این قطعه همراه با سالار عقیلی وادار کرد. این قطعه را پیش از این نیز خواننده‌های دیگری اجرا کرده بودند.

جالب اینکه برای خواندن این قطعه («بهار من» که قطعه‌ای معروف است) همچون قطعه‌های دیگر؛ سالار عقیلی چشم از کاغذهای روبه رویش بر نمی‌داشت. به نظر می‌رسید که عقیلی بر شعر‌ها تسلط لازم را ندارد.

باز هم قطعه‌های بی‌کلام که از سوی تماشاگران با استقبال خوبی رو به رو شدند.

تنها «رنگ بیات شیراز» براساس موسیقی محلی آذربایجان می‌تواند فرهاد فخرالدینیِ هفتاد و شش ساله را در حال رهبری ارکستر، ‌ به بیشترین تحرک ممکن وآدار کند.

بار دیگر عقیلی به روی صحنه آمد و این بار در خواندن دو قطعه «قرارم باش» و «گیسو» از تمام حجم صدایش بهره گرفت. به جرات می‌توان گفت که اجرای این دو قطعه و البته قطعه آخر، ‌عقیلی را در کنسرت دیشب نجات داد.

البته از این منظر هم می‌توان به خوانندگی عقیلی نگریست که؛ قطعه‌هایی که عقیلی در شب گذشته خواند برای صدای او آهنگسازی نشده باشند. شاید بتوان این امر را علت شنیده نشدن صدای با صلابت عقیلی بیان کرد.
اما از نگاهی دیگر احتیاط عقیلی در حفظ انرژی‌اش برای سانس دوم این کنسرت، دلیل اشاره‌های اندک عقیلی به پرده‌های بالا بود.

به هر حال دو قطعه «قرارم باش» و «گیسو» با آهنگسازی شهرام توکلی و فریدون حافظی توانستند پرده‌های زیبای صدای عقیلی را به گوش مخاطبان برسانند.

قطعه پایانی این کنسرت نیز «خاک مهرآیین» بود. علی اکبر قربانی نیز به خوبی صدای عقیلی را می‌شناسد. قربانی چند سال پیش با ساختن این قطعه برای صدای سالار عقیلی توانست موجب محبوبیت بیشتر این خواننده موسیقی ایرانی در میان علاقه‌مندان به موسیقی شود.

پس از اجری آخرین قطعه این کنسرت بود که سالار عقیلی خطاب به مخاطبان گفت: «ای ایران» را به شما مردم تقدیم می‌کنیم.
در اجرای این قطعه که کل حاضران عقیلی را در خواندنش همراهی می‌کردند؛ فخرالدینی به سمت تماشاگران برگشت تا آن‌ها را در خواندن این قطعه رهبری کند.

23503