فضانوردان آپولو چطور از کمربند وان‌آلن رد شدند و زنده ماندند؟

برای مطالعه بخش‌های قبلی «شبهات آپولو» به لینک‌های زیر مراجعه کنید:
بخش اول: آیا انسان واقعا به ماه سفر کرد؟
بخش دوم: دروغ 30,000,000,000 دلاری سفر به ماه از کجا شروع شد؟
بخش سوم: ماجرای پرچمی که خودجوش روی ماه تکان خورد!

پوریا ناظمی: یکی از جدی‌ترین بحث‌هایی که طرفداران دروغ بودن سفر انسان به ماه مطرح می‌کنند، بحث عبور از کمربند وان‌آلن است. فضانوردان برای رسیدن به ماه باید از ناحیه‌ای به نام کمربند وان‌آلن عبور کنند. این ناحیه دربردارنده ذرات پرانرژی است که عبور فضانوردان از آن باعث بروز اختلالات جدی و در نهایت مرگ فضانوردان می‌شود. به همین دلیل اصولا امکان سفر‌های سرنشین‌دار به فراسوی کمربند وان‌آلن غیر ممکن است.

واقعیت این است که هم در شوروی و هم در آمریکا دراین باره نگرانی‌های جدی وجود داشت و بررسی‌های متعددی در این باره انجام شد. کمربند وان‌آلن منطقه‌ای دوناتی شکل در اطراف زمین است که به دلیل میدان مغناطیسی زمین ذرات پرانرژی بادهای خورشیدی در آن به دام می‌افتند. مقدار این ذرات در هنگام طوفان‌های خورشیدی به طور چشم‌گیری افزایش پیدا می‌کند. در شرایط عادی بخش عمده‌ای از این ذرات انرژی‌های کمی دارند و تنها بخش کوچکی از ذرات موجود در این ناحیه دارای انرژی‌های بالا هستند.

قرار گرفتن در ناحیه‌ای مانند کمربند وان‌آلن برای مدت طولانی می‌تواند اثرات زیستی جدی بر بدن افراد مختلف داشته باشد. اگر میزان دوز دریافتی از این ذرات بالا باشد، قطعا فضانوردان با خطرهای جدی و احتمال مرگ مواجه می‌شوند.

با توجه به سرعت سفینه آپولو هنگام عبور از کمربند وان‌آلن چیزی در حدود 1 ساعت زمان برای گذر این منطقه لازم بود. بررسی‌هایی که ناسا انجام داد، نشان می‌دهد در این مدت دوز ذراتی که فضانوردان دریافت کردند اگرچه بالاتر از حد موجود در زمین بود، اما در اندازه‌ای نبود که برای سلامت فضانوردان خطری ایجاد کند. بخشی از این ذرات که انرژی کمتری دارند، توسط پوشش بدنه سفینه به دام می‌افتند و درصد کوچکی از آن وارد سفینه می‌شود و به بدن فضانوردان می‌رسد. بخشی از این ذرات که به دلیل عبور از بدنه سفینه انرژی‌شان کاهش یافته در پوست بدن متوقف می‌شوند و درصد بسیار کوچکی وارد بدن فضانوردان می‌شود. محاسبه‌های قبلی و همچنین بررسی میزان تابش‌هایی که فضانوردان دریافت کردند، نشان داد که این میزان به هیچ وجه برای سلامت فضانوردان خطرناک نبوده است. ضمن این‌که در هنگام ماموریت‌های آپولو هیچ‌گاه فعالیت خورشیدی شدیدی رخ نداد و میزان تشعشعات حاضر در کمربند وان‌آلن در حالت طبیعی قرار داشت. البته اگر فضانوردان در این منطقه به دام می‌افتادند و مدتی طولانی را در آن سپری می‌کردند، قطعا اثرات ناخوش‌آیندی را دریافت می‌کردند.

با توجه به این مسایل فضانوردان بدون مشکلی می‌توانند از کمربند وان‌آلن عبور کنند و در این مدت اگرچه در معرض دوز بالاتری از تابش قرار می‌گیرند، اما این مقدار در حد خطرناک نیست. به بیان دیگر، کمربند وان‌آلن سدی برای سفر انسان به فراسوی آن نیست.

اما یکی از دغدغه‌های سفرهای طولانی‌تر فضایی مانند سفر انسان به مریخ همین مواجهه با تابش‌های ذرات پرانرژی در فضا است.

برای اطلاعات بیشتر می‌توانید این دو منبع را مرور کنید :

1- مقاله ورنون بیلی درباره حفاظت در برابر تشعشع و ابزارهای آن در ماموریت آپولو

2- سفر به ماه و کمربند وان‌آلن

در بخش‌های بعدی «شبهات آپولو»، بررسی دلایل طرفداران دروغ بودن «سفر انسان به ماه» را ادامه خواهیم داد. بخش پنجم «شبهات آپولو» را فردا در خبرآنلاین بخوانید.

5353