بزرگترین سرمایه درون کشورها و هر جامعه ای سرمایه نیروی انسانی اش است.نیروی انسانی کارآمد می تواند پیشرفت جامعه ای را تضمین کند و راه تازه ای در مسیر رشد اقتصاد جامعه نشان دهد. در تمامی جوامع توسعه یافته به ارزش نیروی انسانی کارآمد پی برده اند و سرمایه گذاری های بسیار کلانی نیز در این راستا صورت می گیرد.همه ای معادن، منابع زیر زمینی و مخازنی که در یک کشور وجود دارد می تواند به انحطاط و نابودی بکشد اما تا زمانی که یک جامعه وجود دارد یعنی سرمایه ای انسانی در آن جامعه فعالیت می کند نباید دیگر ترسی از کاهش توسعه اقتصاد داشت.
اگر تولید و اقتصاد را پیمانه ای سنجش و ارتقا یک جامعه بدانیم در جامعه ای امروزی با شرایط تغییر کشور از جامعه در حال توسعه به کشور توسعه یافته قطعا اثرگذاری رشد سرمایه ای انسانی می تواند تاثیر خود را ایجاد کند.پس در این شرایط خلاقیت ها و نوآوری ها می تواند درجه ای کارآفرینی در یک جامعه را روشن نماید بر همین استدلال می توان گفت که کارآفرینی محور توسعه اقتصاد در جوامع امروز و هزاره سوم است.این نگاه بسیاری از کشورهای توسعه نیافته را با گذر زمان تبدیل به جوامعی توسعه یافته کرد. مجموعه ای کشوری با نگاه کارآفرینی فارغ از تفکیک جنسیت، تبحر و قابلیت ها می تواند با درجه ای ریسک پذیری منطقی و حساب شده و برنامه ریزی شده نقشه ای راه رشد اقتصادی جامعه باشد.
از دیدگاه من دولت باید سکان داری کند و بخش خصوصی فعال. قطعا یکی از راهکار های موثر در حل مشکلات پیش روی کارآفرینی، استفاده از بخش خصوصی است. باید موقعیت ها را ایجاد کرد و راه را برای ورود بخش خصوصی به موضوع کارآفرینی هموار کنیم تا نتایجی متفاوت تر از قبل دست یابیم. از طرف دیگر ما باید این فرهنگ را گسترش دهیم که معنای کارآفرینی با اشتغال دو مقوله ای جدا از هم هستند. اینکه ما بتوانیم تفاوتی بین این تعاریف قائل باشیم قطعا چشم انداز جدیدی در افق دید جامعه ای ما رخ خواهد داد.
عضو هیئت نمایندگان اتاق ایران
39222
نظر شما