ایسنا نوشت:
محققان طی سال‌های گذشته به دنبال ارائه سیستم‌های دارورسانی با استفاده از نانوربات‌ها بوده‌اند. نانوربات‌ها قادرند داروها را به محل مورد نظر برسانند بدون این که اثرات جانبی برای بیمار داشته باشد.
به نوشته سایت نانو، نانوربات‌هایی که تاکنون ساخته شده‌اند نیاز به کنترل توسط کاربر دارند. تلاش‌های زیادی برای ساخت نانوربات‌های بی‌سیم صورت گرفته است. برای مثال محققان از میدان مغناطیسی برای کنترل رفتار نانو و میکرو ربات‌ها استفاده کرده‌اند.
پژوهشگران سوئیسی مرکز ETH با استفاده از کپسول‌های هیدروژلی و میکروژل‌های مغناطیسی زیست‌سازگار سیستم دارورسانی جدیدی را ارائه کردند. این حامل دارویی از دو بخش تشکیل شده است.
بخش اول دولایه نانوکامپوزیت از جنس اکسید گرافن و هیدروژل با ساختاری شبیه عروس دریایی است. این ساختار نسبت به محرک‌های خارجی نظیر دما، pH و قدرت یونی پاسخ می‌دهد. افزایش دما به 40 درجه سانتیگراد می‌تواند پیکربندی این ساختار را از حالت بسته به حالت باز در آورد. بنابراین با اعمال پرتوهای مادون قرمز می‌توان این ساختار را باز کرد یا آن را بست. از آنجایی که پرتوی مادون قرمز به راحتی از بافت‌های بدن عبور می‌کند، ابزار مناسبی برای دستکاری این ربات است.
بخش دوم، میکروکره‌های مغناطیسی از جنس آلژینات است. این میکروذرات را می‌توان با مواد زیستی پر کرد و درون بخش اول، دولایه هیدروژلی، قرار داد. آلژینات یک پلی‌ساکارید زیست‌سازگار طبیعی است. این بخش می‌تواند در برابر میدان مغناطیسی پاسخ دهد. تعداد کره‌های موجود در این سیستم دارویی بستگی به ابعاد و ساختار ربات دارد.
این محققان دو نوع مختلف ربات با ساختارهایی شبیه عروس دریایی و گیاه مگس‌خوار ونوس را (Venus flytraps) تولید کردند. ربات با ساختار شبیه گیاه مگس‌خوار ونوس تعداد بیشتری میکرو کره در خود جای می‌دهد، در حالی که ساختار شبیه عروس دریایی ذرات کروی با ابعاد یکسان را در خود جای می‌دهد.
درجه آزادی این میکرو ربات 5 است و می‌توان با استفاده از امواج الکترومغناطیس آنها را دستکاری کرد، بنابراین می‌توان آن را با دستگاه MRI جفت کرد. محققان نمونه اولیه این سیستم دارویی را ساخته و مورد آزمایش قرار داده‌اند. آنها موفق شدند با استفاده از پرتوی مادون قرمز و میدان مغناطیسی این میکرو ربات دارویی را کنترل کنند.
5353
نظر شما