البته تا حالا معلوم نبوده ،شاید بعداً معلوم بشود اما داداش‌مان آقای سر الکس فرگوسن، در خاطرات‌اش خیلی زیرپوستی یک چیزهایی گفته که از همین الان باید دنبال گذاشتن تابلوهای «صداقت انگلیسی» در سطح شهر تهران باشیم: «سال 2003 در مرحله پنجم جام حذفی باشگاه‌های انگلیس در اولدترافورد میزبان آرسنال بودیم که در آغاز نیمه نخست با گل برتری آرسنالی‌ها راهی رختکن شدیم. من که واقعاً تحمل این نتیجه را نداشتم وقتی در رختکن اعتراض خود را با فریاد زدن بر سر بازیکنان نشان دادم، متوجه خنده تلخ دیوید بکهام شدم و لنگه کفشی به سوی او پرتاب کردم که باعث پارگی ابرویش شد.»
متوجه شدید که! آقای فرگوسن، که خودش هم انگلیسی نیست اما لقب «سر» هم دارد اولین لنگه کفش را پرت کرده سمت دیوید بکهام که انگلیسی هست و زیادی هم انگلیسی هست و ظاهراً هم با تام کروز آمریکایی روابط دیپلماتیک خوبی دارد و در جشن تجدید فراش‌اش هم دعوت شده بود.
حالا سؤال این است که غیر از این دلیلی که فرگوسن گفته و مدارک‌اش هم موجود است، دلیل دیگری هم برای پرتاب کفش موجود بوده یا نه؟ مثلاً بکهام قبل‌اش تلفنی با چه کسی داشته صحبت می‌کرده؟آدم مهمی بوده؟رییس جمهور کشوری بوده؟ اصلاً چرا بکهام برای جلوگیری از پرتاب کفش فرگوسن، توی زمین، خودش کتانی‌اش را پرت نکرده سمت مربی آرسنال، موقعی که آرسنالی‌ها گل زده‌اند؟ خودِ فرگوسن چرا این کار را نکرده؟
این‌ها همه باید یک جوابی داشته باشند؟ شما چه فکر می‌کنید؟!
نظر شما