فاطمه محمدی‌نژاد: دو سال پیش در سالن بزرگ کنفرانس بالی، ، نمایندگان 109 کشور جهان پس از مذاکرات طولانی و ماراتن مانند، ضرب‌الاجلی را تا سال 2009 / 1388 تعیین کردند. ضرب‌الاجل برای چه؟ یافتن راهی برای تمدید توافق‌نامه کیوتو تا سال 2012 / 1391.
آخرین مرحله این روند از گذشته در نشست کپنهاگ دانمارک آغاز شده است. نمایندگان کشورها تا دیروز (18 دسامبر/ 27 آذر) فرصت داشتند تا به توافقی برسند و پیش‌نویس اجلاس سران را ارائه دهند. با این حال این مسئله قوانین اجباری را برای توافق‌نامه کپنهاگ به همراه نخواهد داشت و باید تا سال 2010 / 1389 صبر کرد.
با این حال نتایج باید تمام شرایط دیگر را تامین کنند. یکی از کلیدی‌ترین اصول مورد انتظار، قول مساعد کشورهای ثروتمند برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تلاش کشورهای فقیر برای کم کردن سرعت انتشار این گازها است. نمایندگان همچنین باید با نقل و انتقال پول و فناوری‌های کم کربن به کشورهای فقیر موافقت کنند تا این مشورها بتوانند با اثرات تغییرات آب‌وهوایی مقابله کنند. با این حال به نظر می‌رسد نباید انتظار داشت تا اولین ساعات امروز (19 دسامبر/ 28 آذر) اخبار نتایج نهایی را بشنویم.
نتیجه این اجلاس هرچه باشد، باید به این توجه داشت که آینده زمین تنها در دستان 192 سیاست‌مدار پر کار نیست. هر اتفاقی که در نشست کپنهاگ رخ داده باشد، هشیاری محیطی را افزایش داده است. پروژه‌هایی برای به‌دام انداختن دی‌اکسید کربن و دفن آن در زیر زمین در حال انجام است و اتحادیه‌های زیادی در تلاش برای حفاظت از جنگل‌های قدیمی هستند. انقلاب سبز جدیدی آغاز شده و علم باید برای داستن یک جامعه کم کربن، تمام تلاش خود را تا یک دهه آینده به‌کار گیرد.
در همین حین، پژوهشگران در حال تحقیق و پیشبرد فناوری‌های تازه‌ای هستند که می‌تواند زمین را از بحران فعلی خارج کند. این شش فناوری نو طی پنج سال آینده به مرحله‌ای خواهند رسید که بتوان آنها را تجاری کرد.
فقط کربن مقصر نیست!
به محض شنیدن «گرمایش زمین» ذهن بیشتر مردم به سمت دی‌اکسیدکربن می‌رود. اما آلوده‌کننده‌های بسیار دیگری هستند که آب‌وهوای ما را گرم می‌کنند، که برخی از آنها در عین قدرتمند بودن، به آسانی کاهش می‌یابند. این مواد شامل متان، منوکسیدکربن و کربن سیاه هستند. کربن سیاه، اولین دودی است که از اشتعال سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود.
ثابت شده آلوده‌کننده‌های غیر دی‌اکسیدکربن، بیشتر از دی‌اکسید کربن هوا را گرم می‌کنند. خبر خوب این است که فناوری کاهش اینگونه آلوده‌کننده‌ها وجود دارد.
مکان، مکان، مکان
در سپتامبر/ شهریور گذشته، سیاست‌گذاران آب‌وهوا به نکته بسیار عجیبی برخورد کردند. آنها در نشست سازمان جهانی هواشناسی در ژنو سوئیس، از دانشمندان خواستند تا میزان تغییرات آب‌وهوایی را کشور به کشور بررسی کنند. هیچ‌کس قادر به انجام این‌کار نبود. پاسخ دانشمندان این بود: ما کاملا از پیش‌بینی تغییرات کلی جهان اطمینان داریم، اما نمی‌توانیم این کار را به صورت محلی انجام دهیم.
لئونارد اسمیت، ریاضی‌دان دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «مدل‌ها باید برای مشخص کردن اینگونه اطلاعات بیش از این پیشرفت کنند.»؛ اما فیلیپ دافی از مرکز هواشناسی آمریکا معتقد است تنوع طبیعی، ممکن است نسبت به تغییرات انسانی، تاثیر بیشتری در گرمایش جهانی داشته باشد. سیاست‌مداران از این موضوع خوشحال نیستند. آنها می‌‌خواهند برای حفظ کشورشان از تغییرات آب‌وهوایی برنامه‌ریزی کنند.
بزرگ‌راه‌های الکتریکی
چند سال پیش، وسایل نقلیه الکتریکی مسخره به نظر می‌رسید؛ اما با ساخته‌شدن خودروی تسلا همه‌چیز عوض شد. اکنون خودروهای الکتریکی اسپرتی وجود دارند که می‌توانند طی 4 ثانیه، از 0 تا 100 کیلومتر در ساعت سرعت بگیرند. برخی از افراد مشهور نظیر جرج کلونی این ماشین‌ها را خریداری کرده‌اند.
خودرویی مانند تسلا که فقط برای سرعت زیاد ساخته شده و نه کارایی و استفاده روزانه، تنها نصف میزان سبزترین ماشین‌های بنزینی، دی‌اکسید کربن تولید می‌کند. خودروهای الکتریکی ارزان‌قیمت نیز به‌زودی بازار را پر خواهند کرد. تنها کار مشکل، تشویق مشتریان به خرید اینگونه خودروها است که چاره آن نیز ساخت چندین ایستگاه برای شارژ آنها است. یک شرکت دانمارکی اعلام کرده که تا سال 2011 / 1390 چندین خودروی الکتریکی را راهی جاده‌ها خواهد کرد. اگر این راه حل در دانمارک جواب دهد، دیگر کشورها نیز باید از آن پیروی کنند.
جلوگیری از نکات کلیدی
تلاش اصلی، یافتن نکات کلیدی تغییرات گرمایشی است، پیش از آن‌که دیر شود. اما پشت این مسائل، گرمای بیش از حد و ذوب شدن یخ‌ها نهفته است. مارتن شفر از دانشگاه واگنینگن در هلند معتقد است افزایش غیرقابل پیش‌بینی و بسیار زیاد دمای هوا نشان‌دهنده این است که تغییری بزرگ قریب‌الوقوع است. تیم لنتون از دانشگاه آنگلیای شرقی در انگلیس در حال کار بر روی یک سیستم هشدار زودهنگام برای تغییرات کلیدی آب‌وهوایی است. وی می‌گوید بزرگترین نیاز ما، داده‌های دقیق‌تری از تغییرات آب‌وهوایی در گذشته است تا بتوانیم نوسان‌ها را بهتر بررسی کنیم.
حبس کربن
گامی بزرگ در زمینه تحقیقان انرژی، حبس دی‌اکسیدکربن از ایستگاه‌های انرژی و انتقال دائمی آن به زیر زمین است. فناوری انجام این کار تقریبا فراهم شده و با وجود مقدار زیادی زغال‌سنگ در زیر زمین، دنیا به شدت به آن نیاز دارد.
پروژه‌های مرتبط نیز در راهند، اما به گفته یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه ماساچوست، نخستین اقدام تجاری برای حبس کربن و انبار آن در زیر زمین حداقل تا سال 2030 / 1409 انجام نخواهد شد. اگر ما می‌توانستیم سوخت‌های طبیعی را تولید و آنها را بسوزانیم، خواهیم توانست با بیرون کشیدن دی‌اکسید کربن از جو، گرمایش جهانی را نیز به سرمایش جهانی تبدیل کنیم.
سرانجام سوخت‌های زیستی
سوخت‌های زیستی در طول پنج سال، از قهرمانان سبز به هیچ تبدیل شده‌اند، اما هنوز حذف آنها خیلی زود است. پنج سال آینده می‌تواند زمانی حیاتی برای تصمیم‌گیری در مورد تولید نسل دوم سوخت‌های زیستی با کمترین میزان خطر باشد. آنزیم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی یا کاتالیزورهای شیمیایی ممکن است به‌زودی جای سلولز را در فرآیند تخمیر کشاورزی بگیرند. مورد دیگر می‌تواند تولید جلبک در اقیانوس‌ها برای تبدیل آن به اتانول یا بوتانول باشد.
اگر ایستگاه‌های انرژی بتوانند از منابع تجدید‌شدنی یا سوخت هسته‌ای استفاده کنند، آنگاه ممکن است لازم باشد سوخت‌های زیستی را برای کشتی‌رانی و دیگر مواردی که گزینه‌های شارژ یا سوخت‌گیری محدود است، استفاده کرد.
نظر شما